Στην μνήμη της αδελφής μου
Ο παράμεσος με όλα του τα ελαττώματα
που το πινέλο του μανόν υπερτόνιζε
για το τέλος του νυχιού
ή για την αρχή μιας χιονίστρας
είναι ό,τι απέμεινε σωματικώς από εσένα.
Βγάζω το δαχτυλίδι σου
και το ακουμπάω στο τραπέζι.
Από την ποιητική συλλογή «Πενήντα» (εκδόσεις Ίκαρος, 2018)