18
Η ζωή του ανθρώπου είναι πιο ενδιαφέρουσα από τα έργα του. Αποτελεί ένα σύνολο πεισματικό και τεταμένο. Σε αυτήν κυριαρχεί η πνευματική ενότητα. Υπάρχει μια μοναδική πνοή, και η πνοή αυτή είναι το μυθιστόρημα.
23
Η εξέγερση: νοσταλγία αθωότητας και κραυγή προς το είναι.
64
Έρχεται μια μέρα που από πικρία γινόμαστε τόσο αδιάφοροι που τίποτα δεν μας αγγίζει. Όλα μας φαίνονται γνώριμα. Όλα τελειώνουν για να ξαναρχίσουν. Είναι η ώρα της εξορίας, της παρακμής, του θανάτου της ψυχής. Για να ξαναζωντανέψουμε μάς χρειάζεται μια περίοδος χάριτος: η πλήρης απώλεια του εαυτού ή μια πατρίδα. Κάποια πρωινά, στη στροφή του δρόμου, μια γλυκειά δροσοσταλίδα πέφτει στην καρδιά, αφήνει τη γεύση της και χάνεται. Η δροσιά της όμως παραμένει, και αυτήν αποζητά η καρδιά μας. Από δω πρέπει να ξαναρχίσω.
127
Ας αναγνωρίσουμε, λοιπόν, μια και καλή, ότι τα λάθη είναι συλλογικά. Και ας μη διανοηθούμε την ιδέα του εξιλασμού.. Στην πολιτική, άλλωστε, εξιλασμός δεν υπάρχει.
Αλμπέρ Καμύ/Στοχασμοί Μετάφραση: Ελένη Ποταμιάνιου (Στιγμή, 2013)