Ένας άντρας φοράει μάσκα λύκου
ένας άλλος καψαλισμένου πρόβατου
που κουβαλάει την σούβλα του μαζί.
Ένας λαγός σοκολατένιος τρώει σιγά σιγά τ’ αυτιά του.
Ο δήμιος Πιλάτος σαπουνίζει μεθοδικά τα χέρια.
Κάποιος παίζει βιολί
στην κοίλη κοιλότητα ενός κήτους.
Τα ψάρια ορθάνοιχτα στόματα
θαυμάζουνε την τέχνη του.
Κι εσύ,
Είσαι άραγε ο Ιωνάς ή ο Ιωνάθαν;
Φίλος ή μασκαρεμένος εχθρός;
Το γερασμένο σκοτάδι τριγυρίζει στο δωμάτιο
αφήνει τρίχες απ’ την γούνα του στο σπίτι.
Είμαι άραγε τελείως μόνη;
ρωτάει το ποίημα η γυναίκα.
Ξεχνάει πως ό, τι γράφουμε
αντίλαλος είναι μόνο φωνής
που δεν επέστρεψε ποτέ.
