Πολυτεχνείο, 50 χρόνια μετά: Οι αφανείς πρωταγωνιστές της εξέγερσης του 1973
«Αυτό που έκανε το Πολυτεχνείο να γίνει το «Πολυτεχνείο», δεν είναι εκείνα που συνέβησαν μέσα στο υπό κατάληψη ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, αλλά όσα διαδραματίστηκαν έξω από αυτό»
Την ιστορία των αφανών ηρώων της εξέγερσης του 1973 επιχειρεί να καταγράψει 50 χρόνια μετά ο συγγραφέας Λεωνίδας Καλλιβρετάκης στο βιβλίο «Το Πολυτεχνείο έξω από το Πολυτεχνείο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θεμέλιο.
«Αυτό που έκανε το Πολυτεχνείο να γίνει το «Πολυτεχνείο», δεν είναι εκείνα που συνέβησαν μέσα στο υπό κατάληψη ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, αλλά όσα διαδραματίστηκαν έξω από αυτό.
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν αρχικά γύρω από το Πολυτεχνείο και στη συνέχεια ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, συγκρότησαν διαδηλώσεις απ’ άκρου σ’ άκρο της πόλης, πανικόβαλαν τη φρουρά του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, έστησαν οδοφράγματα για να εμποδίσουν τη διέλευση των τεθωρακισμένων, πνίγηκαν στα δακρυγόνα και ξυλοφορτώθηκαν αγρίως από την Αστυνομία, στάθηκαν -κυριολεκτικά- μπροστά στις κάνες και δεν έκαναν πίσω παρά μόνο όταν πλέον μετρούσαν στις τάξεις τους εκατοντάδες τραυματίες και τους πρώτους νεκρούς.
Πρόκειται για αυτούς που, ακόμη πιο εντυπωσιακό, τις επόμενες ημέρες, ενώ η εστία του Πολυτεχνείου είχε πλέον συντριβεί, εγκατέλειψαν τα σχολεία τους και τις δουλειές τους και διαδήλωναν ανάμεσα στα πυρά των αστυνομικών, των ακροβολιστών και των τεθωρακισμένων, μετρώντας νέα -και περισσότερα- θύματα», αναφέρει ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Ποιός είναι ο Λεωνίδας Καλλιβρετάκης
Γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης στις 2 Οκτωβρίου του 1953. Το 1977 αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τµήµα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Οι µεταπτυχιακές του σπουδές συνεχίστηκαν στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης με αντικείμενο την κοινωνική και οικονοµική ιστορία, την πολιτική ιστορία των Βαλκανίων και την ιστορία των συνειδήσεων. Το 1978 έλαβε την Maitrise, το 1979 το Diplôme d’ Etudes Approfondies και το 1983 υποστήριξε επιτυχώς στη Σορβόννη τη διδακτορική του διατριβή µε θέµα Gustave Flourens (1838-1871) et la Grèce. Υπήρξε υπότροφος του Ιδρύµατος Μποδοσάκη (1978-1979) και του Κοινωφελούς Ιδρύµατος Α.Σ.Ωνάσης (1979-1981). Την περίοδο 1979 με 1981 δίδαξε Ελληνική γλώσσα, Ιστορία και Πολιτισμό στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Μελετών των Παρισίων (Institut d’Etudes Néohelléniques de Paris).
Την περίοδο 1983 με 1985 επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό, όπου έφτασε μέχρι το βαθμό του Κελευστή. Την περίοδο 1985 με 1988 δίδαξε Ιστορία στα Μεταλυκειακά Κέντρα της Κυψέλης και του Υµηττού.
Το 1988 ξεκίνησε να εργάζεται στο Εθνικό Ίδρυµα Ερευνών, όπου το 2001 εξελέγη διευθυντής ερευνών. Διετέλεσε µέλος του Επιστηµονικού Γνωµοδοτικού Συµβουλίου του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών την περίοδο 2003 με 2011 και τελευταίος του Αναπληρωματικός Διευθυντής την περίοδο 2011 με 2012, πριν την συγχώνευσή του στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών. Επιπλέον διετέλεσε µέλος του Διοικητικού Συµβουλίου του Εθνικού Ιδρύµατος Ερευνών, ως εκλεγµένος εκπρόσωπος των ερευνητών την περίοδο 2003 με 2016.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.