Άλλος ένα χρόνος κλείνει, άλλη μια ανασκόπηση όλων των βιβλίων που διαβάσαμε φέτος λαμβάνει χώρα. Ανάμεσα σε χιλιάδες σελίδες, σε βιβλία των οποίων η ανάγνωση ξεκίνησε αλλά διακόπηκε άδοξα και ανάμεσα σε αυτά που διαβάστηκαν απνευστί, τα παρακάτω 6 κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μου και ξεχώρισαν.
Το πρωί που ήρθαν να μας πάρουν, Τζανίν Ντι Τζιοβάνι (Εκδόσεις Δώμα)
Το βιβλίο της Τζανίν Ντι Τζιοβάνι, με τις ανταποκρίσεις της συγγραφέως από τον πόλεμο στη Συρία, πετυχαίνει κάτι πολύ σημαντικό: να μας φέρει σε επαφή με τη ζώσα Ιστορία, να μας φέρει σε απόσταση αναπνοής από αυτόν τον πόλεμο. Γι’ αυτό και είναι συγκλονιστικά δυνατό. Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα. Η συγγραφέας δεν προβαίνει σε γεωπολιτικές αναλύσεις και εξηγήσεις του εμφυλίου. Αντιθέτως, συνομιλεί με την Ιστορία σε α’ πρόσωπο. Πρόκειται για ένα ανάγνωσμα που θα σύστηνα ανεπιφύλακτα σε όλους. Διαβάζεται απνευστί, παρά το γεγονός ότι σε βαραίνει, σου χαλάει το στομάχι. Έτσι πρέπει.
Υπαρξιστής, Δήμητρα Παπακωνσταντοπούλου (Εκδόσεις Ιωλκός)
Ο Υπαρξιστής είναι ένα βιβλίο γοητευτικό. Ο Υπαρξιστής σκέφτεται, αμφισβητεί, μπερδεύεται, ζει. Οδηγεί τη ζωή του παράτολμα μα αυθεντικά. Χάνεται στη δίνη των υπαρξιακών προβληματισμών του και, ταυτόχρονα, προσπαθεί να ισορροπήσει στην αμείλικτη πραγματικότητα. Κάθε αναγνώστης θα βρει κομμάτια έστω και ψήγματα του εαυτού του μέσα σε αυτό το βιβλίο, θα επιμείνει στα σημεία, θα συλλογιστεί τα λόγια του ήρωα, θα υπογραμμίσει τις φράσεις του.
Μόνο λίγα χιλιόμετρα: Ιστορίες για την Ιστορία, Μαρία Ευθυμίου σε συνεργασία με τον Μάκη Προβατά (Εκδόσεις Πατάκη)
Το βιβλίο αυτό αποτυπώνει στις σελίδες του τη συνομιλία του δημοσιογράφου Μάκη Προβατά με την Ιστορικό Μαρία Ευθυμίου πάνω στο πεδίο της Ιστορίας, δηλαδή της φιλοσοφίας μέσω παραδειγμάτων κατά τον Θουκυδίδη. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία που διάβασα φέτος. Δεν πρόκειται για μια τυπική παράθεση ιστορικών γεγονότων μέσα στον χρόνο, αλλά για κάτι πολύ παραπάνω. Μέσα από τη συζήτηση που λαμβάνει χώρα, ο αναγνώστης ταξιδεύει μέσα στο χρόνο, μαθαίνει γεγονότα, λαμβάνει απαντήσεις στις ερωτήσεις του και συνομιλεί με το Παρελθόν.
Homo Deus: Μια σύντομη ιστορία του Μέλλοντος, Yval Noah Harari (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια)
Όσοι έχουν διαβάσει το Homo Sapiens του Harari μπορούν εγγυημένα να περιμένουν κι απ’ αυτό το βιβλίο που τρόπον τινά αποτελεί τη συνέχεια τα καλύτερα. Είναι ένα βιβλίο που ξεπερνά τις προσδοκίες, προκαλεί τη σκέψη και εξάπτει τη φαντασία του αναγνώστη. Με έναν ιδιαίτερα εύληπτο τρόπο ο Harari πραγματεύεται το μέλλον της ανθρωπότητας (αν αυτή παραμείνει ανθρωπότητα…) αλλά και τα πιο σύγχρονα επιτεύγματα της τεχνολογίας και της επιστήμης που θα το επηρεάσουν, καθώς και τις ηθικές προεκτάσεις της ευρύτερης συζήτησης. Αν δεν επιλέξετε να διαβάσετε λογοτεχνία, διαβάστε αυτό!
Χωρίς Μαγνητόφωνο, Σταυρούλα Παπασπύρου (Εκδόσεις Πόλις)
Το Χωρίς Μαγνητόφωνο ήταν ό,τι καλύτερο για το κλείσιμο της χρονιάς. Μια συλλογή συνεντεύξεων της Σταυρούλας Παπασπύρου οι περισσότερες από την περίοδο που εργαζόταν στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία που καλύπτουν χρονικά μια τριακονταετία. Τέχνη, λογοτεχνία, συγγραφή, επικαιρότητα, Ελλάδα. «Το βιβλίο διατρέχει όσα ζήσαμε από το 1989 μέχρι σήμερα, φιλοδοξώντας να καλύψει παράλληλα ένα κομμάτι της Ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας». Η ανάγνωσή του είναι απολαυστική.
Η λιμνοθάλασσα: πώς ο Αριστοτέλης επινόησε την επιστήμη, Armand Marie Leroi (Εκδόσεις Ροπή)
Ο Αριστοτέλης ένας από του σπουδαιότερους Φιλοσόφους της ιστορίας ήταν ο συγγραφέας της Ποιητικής, των Πολιτικών, της Μεταφυσικής αλλά ήταν και βιολόγος. Ίσως ο πρώτος στην Ιστορία. Και μάλιστα, από το σωζόμενο έργο του η Βιολογία καταλαμβάνει σχεδόν το ένα τρίτο. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του Leroi μας συστήνει στην επιστήμη του Αριστοτέλη, μας δείχνει πώς η επιστήμη του είναι βαθιά συνυφασμένη με το φιλοσοφικό του σύστημα και πώς η σύγχρονη επιστήμη φέρει ακόμα το αποτύπωμα του εφευρέτη της. Σαφώς αξιανάγνωστο βιβλίο.