Ένας διάλογος μεταξύ των Ginger Creepers

Ο Χρήστος Καπενής γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Από το 2010 εργάζεται ως ηθοποιός-performer, στον χώρο του θεάτρου, του χορού και του κινηματογράφου. Έχει συνεργαστεί με Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες, χορογράφους και εικαστικούς. Έχει εργαστεί για το Εθνικό Θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, το Θέατρο Τέχνης, το Θέατρο του Νέου Κόσμου κ.α.
Επιμέλεια: Λάζαρος Αντωνιάδης
ant.lazaros@gmail.com

Οι Χρήστος Καπενής και Γρηγόρης Χατζάκης διασκεύασαν το έργο του Ντάριο Φο Ο Τζόαν Παντάν και η ανακάλυψη της Αμερικής και συνέλαβαν μια ειδική αισθητική ενός θεάτρου ντοκιμαντέρ με προτζέκτορες και ηχητικές διαδρομές. Αυτοπαρουσιάζονται σε μια συνέντευξη διαλόγου χωρίς την κριτική σκέψη και τις ερωτήσεις κάποιου δημοσιογράφου για το νέο πρότζεκτ του Τετραγώνου. Η θεατρική μπάντα, όπως αποκαλούνται με τον ευρηματικό τίτλο Ginger Creepers δημιουργήθηκαν το 2017 και φέτος κάνουν τη δεύτερη στάση τους.

Έχεις εσύ κλειδιά ή να βγάλω τα δικά μου;
Έχω αλλά βγάλε εσύ γιατί τα έχω στην τσάντα.
Κολλάει η κλειδαριά.
Θέλει να τα γυρνάς μέχρι να ακούσεις το κλακ.
Σαν χρηματοκιβώτιο;
Σαν χρηματοκιβώτιο.
ΚΛΑΚ.
Ακούστηκε τώρα γύρνα το κλειδί απότομα προς τα σένα.
Δεν το άκουσα.
ΚΛΑΚ. Τώρα;
Τώρα το έκανες εσύ.
Ναι. Αυτό εννοούσα.
Ποιο;
Ότι μόλις ακούσεις να κάνω κλακ γυρνάς απότομα το κλειδί.
Νόμιζα πως πρέπει να κάνει κλακ η κλειδαριά.
Όχι. Εγώ θα κάνω κλακ και εσύ θα γυρίσεις το κλειδί. Έπειτα η κλειδαριά αυτό που έχει να κάνει είναι να ανοίξει.
Ωραία. Οκ. Πάμε.
1, 2, 3… ΚΛΑΚ.
Κλακ.
Όχι μην κάνεις κι εσύ κλακ.
Δεν το έκανα εγώ.
Αλλά;
Από μέσα ακούστηκε.
Άνοιξε.
Είναι ένα γραφείο σε ένα κτήριο με γραφεία στο κέντρο της πόλης. Το δικό μας είναι 25 τετραγωνικά μέτρα.
Σε ποιόν μιλάς;
Σε σένα. Ανοίγουμε την πόρτα. Το γραφείο μας το έχουμε ονομάσει GCTB Land, δηλαδή Χώρα των Ginger Creepers Theater Band.
Μπες.
Μη στέκεσαι στην πόρτα.
Δε στέκομαι στην πόρτα. Στέκομαι σε απόσταση ασφαλείας από το κλακ.
Εσύ το έκανες τώρα.
Ποιό;
Το κλακ.
Είπα απλώς…
Σσσς.
Δεν μπορώ ούτε να το εντάξω σε μια πρόταση;
Όχι όταν το ψάχνουμε.
Μπαίνουμε μέσα. Κλείνουμε την πόρτα η οποία κάνει κλακ αλλά δε δίνουμε σημασία. Περνάμε το πάρκο τον σταθμό του τρένου που δεν χρησιμοποιούμε πια και την πισίνα και φτάνουμε στο αυτοσχέδιο έπιπλο που χρησιμοποιούμε για γραφείο.
Γυρίζουμε και κοιταζόμαστε.
Τι;
Εκεί.
Κάμερες σε τρίποδα προτζέκτορες φώτα κλακέτα.
Τι είπες;
Η κλακέτα. Αυτό είναι. Έχει ξεκινήσει το γύρισμα.
Είπες πάλι κλακ.
Όχι είπα κλακ-ετα.
Κλακ και Εταιρεία Τηλεκατευθυνόμενων Αυτοκινήτων.
Ωραίο, που θα μπει αυτό;
Ίσως δίπλα από το πάρκο.
Ανάμεσα στο μπαρ;
Όχι απέναντι. Δίπλα από τη ρόδα του λούνα παρκ και τον υπόγειο σταθμό  χορήγησης τροφής.
Εννοείς πάνω από τον Υ.Σ.Χ.Τ;
Όχι δίπλα.
Μα δεν πρέπει να είναι κάτω από τη γη.
Εάν είναι κάτω από τη γη τότε υπάρχει ευκολότερη πρόσβαση;
Πότε;
Τι πότε;
Που; Που, ήθελα να πω.
Α στη σήραγγα.
Η οποία;
Οδηγεί ακριβώς στο καφέ Σαντάν.
Στο υπόγειο!
Ναι!
Δώρο;
Ναι!
Πως;
Εύκολο. Θεμιστοκλέους-πανεπιστημίου-σταδίου-πλατεία Ομονοίας.
Φανταστικό.
Όχι Αλήθεια.
Όχι εννοώ είναι φανταστικό.
Είναι.
Και το μετρό;
Τι;
Δε βρίσκει στο μετρό η σήραγγα;
Όχι. Ίσως λίγο. Σε ένα σημείο. Αλλά από κάτω.
Είναι πιο κάτω κι από το μετρό;
Είναι πιο κάτω κι από την Ατλαντίδα.
Την ποια;
Την χαμένη Ατλαντίδα.
Μα αυτή είναι κάπου κοντά στο Γιβραλτάρ.
Τι είπες;

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
O Γρηγόρης Χατζάκης γνωστός για τις αντισυμβατικές του αναγνώσεις και τις πειραματικές προσεγγίσεις του, ασχολείται με τη σκηνοθεσία, την υποκριτική και τη συγγραφή τα τελευταία 12 χρόνια. Από τα on the road «Φτερά του Έρωτα» σε αστικό λεωφορείο, έχει σκηνοθετήσει μέχρι σήμερα πάνω από 25 θεατρικές παραστάσεις.

Πως αυτή είναι…
Ναι. Το άκουσα.
Ποιο; Δεν έκανα κλακ.
Πάλι κλακ;
Ναι, πάλι. Αλλά τώρα είναι η σειρά σου.
Ωραία. Είμαστε στον βυθό. Και ψάχνουμε τη χαμένη Ατλαντίδα λίγο έξω από το Γιβραλτάρ. Στο Γιβραλτάρ υπάρχουν μαϊμούδες που ανήκουν στο είδος των μα-κλά-κων.
Είναι μακάκοι. Δεν πιάνει. Άλλο.
Είμαστε στον βυθό και κλακ ξεκουμπώνει η μπουκάλα. Δεν έχεις οξυγόνο. Λίοοο. Δεν έχεις οξυγόνο.
Λούι βοήθεια Λούι. Χρειάζομαι οξυγόνο.
Περίμενε Λίο. Πάρε από το δικό μου.
Κι εσύ;
Θα πάρουμε από το νερό. Έχει δύο υδρογόνα και ένα οξυγόνο. Βγάλε τα υδρογόνα και γίναμε.
Και πού θα τα βάλω τα υδρογόνα;
Θα τα ανεβάσουμε πάνω.
Πάνω; Κοίτα πάνω.
Κι άλλο κλακ;
Ναι κι άλλο. Είναι πηδάλιο. Ένα πλοίο. Σωθήκαμε.
Πιο γρήγορα. Πιο γρήγορα.
Να πως θερίζει ο άνεμος και κυματίζει το καράβι.
Πλέουμε. Είμαστε στα ανοιχτά. Στην απέραντη θάλασσα.
Σώθηκα. Εγώ ο Τζόαν Παντάν έχω σωθεί.
Από τι;
Από την Ιερά εξέταση. Από την κρεμάλα, από την πυρά.
Τυχερός.
Ναι. Κοίτα να δεις εγώ ένας βλάσφημος, γιος πόρνης…
Ε. Μη μιλάς έτσι.
Καλά. Τσαφ.
Τσαφ; Όχι κλακ;
Τώρα είμαστε στον Τζόαν Παντάν.
Ωραία, τσαφ. Φως λοιπόν.
(Χειρονομία ΟΚ).


«Ο Τζόαν Παντάν και οι Θλιμμένοι Τροπικοί», κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο Ξενοδοχείο Μπάγκειον