Η επιστροφή του βινυλίου

Κείμενο: Τζο Γανοπούλου (tzogano77@gmail.com)

Εραστές ενός ήχου καλού, μιας ποιότητας αναλογικής με πολλές αναφορές ψηφιακές, μ’ ένα μεράκι που δεν διδάσκεται, δε μεταλαμπαδεύεται, επιμένει όμως να υπάρχει.

Οι τριάντα παρά τέταρτο με τριάντα και δέκα ηλικιακά, είμαστε οι άνθρωποι εκείνοι που πρόλαβαν να ”πάρουν γεύση” ενός ήχου αναλογικού, χωρίς να τον είχαμε όμως ανάγκη όσο οι προηγούμενες γενιές, που εκ των πραγμάτων κατέληγαν στα έως τότε μέσα που διέθεταν.

Είμαστε οι άνθρωποι εκείνοι που έχουμε την επιλογή. Σε όλα. Μια μόδα, μια έμφυτη επιλογή, μια προσπάθεια διαρκής για αυθεντικότητα κι επαναπροσδιορισμό, μια ενδόμυχη ανάγκη καλής αισθητικής μέσα σε μια εποχή ”υπερφορτωμένη” από ήχους, ενόψει και μιας μουσικής τεχνολογίας, που ξέρει καλά πλέον να -κρύβει- τη προχειρότητα. Το βινύλιο επέστρεψε, και είχαμε την απόλυτη ευθύνη αυτής μας της επιλογής. Οι αριθμοί μιλάνε κυνικά και στατιστικά, επιβεβαιώνοντάς το.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία για τις παγκόσμιες πωλήσεις βινυλίου, το 2013 η αξία τους είχε ανέλθει κοντά στα 218 εκατομμύρια δολάρια. Όπως αναφέρει σε έκθεσή της η IFPI, η οποία εκπροσωπεί περισσότερες από 1.400 δισκογραφικές εταιρείες σε 66 χώρες, οι πωλήσεις βινυλίου αντιστοιχούν μόλις στο 2% των συνολικών εσόδων της δισκογραφικής βιομηχανίας. Ωστόσο, παρουσιάζουν σταθερή αύξηση και τείνουν να αποτελέσουν μια σοβαρή πηγή εσόδων. Η εταιρεία ερευνών Nielsen υπογραμμίζει για την αμερικανική αγορά σε σχετική έρευνά της, ότι οι πωλήσεις βινυλίου έχουν εκτοξευθεί κατά 260% από το 2009.

Το CD, το κατεξοχήν ηχητικό μέσο της εποχής της δικής μας, παύει σταδιακά να είναι κυρίαρχο. Η παραγωγή βινυλίου στην Ευρώπη γίνεται κυρίως στην Γαλλία και την Γερμανία. Κι αυτό διότι εξακολούθησαν να υπάρχουν και να λειτουργούν εκεί εργοστάσια παραγωγής βινυλίου, τα οποία διατηρούν ταυτοχρόνως ένα υψηλό επίπεδο ποιότητας. Η επέλαση των CD, ωστόσο, πριν μερικές δεκαετίες, οδήγησε πολλές από αυτές τις μηχανές κοπής δίσκων βινυλίου στην ανακύκλωση.

Τα 15 περίπου αμερικανικά εργοστάσια παραγωγής δίσκων βινυλίου δήλωναν ότι αντιμετώπιζαν προβλήματα στην παραγωγή τους από έλλειψη πρώτης ύλης και είχαν αδυναμία άμεσης κάλυψης των αυξημένων παραγγελιών. Κανείς έως τότε δε σκέφτηκε πως το βινύλιο θα επέστρεφε τόσο δυναμικά, πόσο μάλλον σ’ ένα προσκήνιο άρρηκτα συνδεδεμένο πλέον με τις νέες τεχνολογίες παραγωγής.

Σύμφωνα με τον κύριο Μαγγλή, ιδιοκτήτη δισκάδικου, ο κόσμος του βινυλίου πλέον χωρίζεται:
1) Στους κανονικούς συλλέκτες, που χτίζουν μια συλλογή δίσκων, με εκδόσεις συλλεκτικές κ’ μη.
2) Στους audiophile, που εστιάζουν στην ανώτερη ποιότητα και παραγωγή του ήχου / (σε αυτή τη κατηγορία ανήκουν κ’ αρκετοί Disc jockeys που επιμένουν στο αναλογικό)
3) Στους diggers, που έχουν σαν στόχο να ξεθάβουν και να ανακαλύπτουν παραμελημένα ή κ’ άγνωστα μουσικά κομμάτια.

Θετικό στα σίγουρα, χαρακτηρίζεται το γεγονός πως μια μεγάλη πλέον μερίδα ανθρώπων δεν αρκείται σε -μηχανές ιντερνετικές- όπως το youtube & to spotify, αλλά εστιάζει κ’ στο χειροπιαστό, στο αντικείμενο, στον δίσκο.

Έτσι λοιπόν, το Vinyl Market, το μεγαλύτερο φεστιβάλ βινυλίου έρχεται τον Οκτώβριο (5, 6 & 7) στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, για να δώσει σε όλους εμάς τον χώρο  και τον χρόνο να απολαύσουμε από κοντά την επιλογή αυτή, και να ταξιδέψουμε σ’ έναν κόσμο που αν μη τι άλλο, σφύζει από μουσική.