26ο ΦΝΘ: Στον Παναγιώτη Ευαγγελίδη ο τιμητικός Χρυσός Αλέξανδρος

Απονεμήθηκε στον σκηνοθέτη, σεναριογράφο, συγγραφέα και μεταφραστή Παναγιώτη Ευαγγελίδη ο τιμητικός Χρυσός Αλέξανδρος για το σύνολο της προσφοράς του από τον στενό του συνεργάτη και σκηνοθέτη Πάνο Χ. Κούτρα.

Την Παρασκευή 15 Μαρτίου στο πλαίσιο του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, πριν από την προβολή του επίκαιρου ντοκιμαντέρ Οι Γάμοι της Τήλου, έγινε η απονομή, καθώς το Φεστιβάλ πραγματοποιεί αφιέρωμα στο πρωτοποριακό και θαρραλέο σινεμά του Παναγιώτη Ευαγγελίδη.

Οι ταινίες του θέτουν την ορατότητα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας σε πρώτο πλάνο και συνδυάζουν το προσωπικό στοιχείο με την κοινωνική πραγματικότητα και την αναγκαιότητα της αλλαγής.

Το ντοκιμαντέρ Οι γάμοι της Τήλου (2022) επικεντρώνεται στους πρώτους γκέι και λεσβιακούς γάμους που τελέστηκαν στην Ελλάδα, το 2008, στην Τήλο. Κομβικής σημασίας για την ιστορία των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων στη χώρα μας, το ντοκιμαντέρ αποτελεί μια ιστορική καταγραφή και μια πολύτιμη μαρτυρία για τις επόμενες γενιές.

Η ταινία παρακολουθεί την ιστορία δύο πολιτικών γάμων μέσα από υλικό γυρισμένο επί τόπου και πλάνα από το gay pride της ίδιας χρονιάς, συζητήσεις και διαδηλώσεις για το ίδιο θέμα. 

Παίρνοντας τον λόγο, ο Πάνος Χ. Κούτρας μίλησε για τη καθοριστική γνωριμία του με τον Παναγιώτη Ευαγγελίδη όταν ήταν ακόμη 15 ετών.

«Πάνε πάρα πολλά χρόνια, μοιάζει με περασμένο αιώνα, ήμουν 15 ετών, και ήταν ένα απόγευμα στην πλατεία Δεξαμενής στο Κολωνάκι, που τότε μαζευόντουσαν τα καλά παιδιά. Είχα μπλεχτεί, λοιπόν, σε μια φασαρία, που τώρα θα αποκαλούσε bullying, και είχα φύγει συγχυσμένος και για να αποφύγω τα χειρότερα. Περιπλανιόμουν στους δρόμους άσκοπα μέχρι που συνάντησα έναν νεαρό, λίγο πιο μεγάλο από εμένα, εκπάγλου καλλονής. Με ρώτησε πού πηγαίνω, του είπα πολύ συγχυσμένος ότι δεν ξέρω.

Τον είχα ξαναδεί, είχαμε βρεθεί κι άλλη φορά, και μου λέει ότι πάει σπίτι του και περπατήσαμε μαζί μέχρι τη στάση του λεωφορείου. Ήρθε το λεωφορείο, ανέβηκε και πριν κλείσουν οι πόρτες άπλωσε το χέρι του, με ρώτησε ξανά πού πηγαίνω και μου είπε “έλα, θα σε περιθάλψω”. Πήγαμε στο σπίτι του, ζέστανε ένα φαγητό που είχε μαγειρέψει ο πατέρας του και μείναμε μέχρι αργά το βράδυ, συζητώντας. Από τότε δεν σταματήσαμε να συζητάμε, πέρασαν πάρα πολλά χρόνια, ανταλλάξαμε πολλά χέρια βοηθείας, περιθάλψαμε πολλές φορές ο ένας τον άλλον, ανταλλάξαμε ιδέες, χαρές, λύπες, πήγαμε σε αμέτρητα πάρτι, κάναμε πάρα πολλές τρέλες, βυθιστήκαμε στις ηδονές, στους πόνους, περπατήσαμε μαζί σε πορείες, ακτιβιστήκαμε, προσπαθήσαμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Κάποια τα αλλάξαμε, τώρα το συνειδητοποιώ, άλλα όχι. Όπως καταλαβαίνετε, δημιουργήσαμε και πολλά πράγματα, μέσα σε όλα αυτά.

Σήμερα, μου κάνει την τιμή το Φεστιβάλ να του απονείμω το βραβείο του Χρυσού Αλέξανδρου, το οποίο είναι για το εξαιρετικό του έργο με τις ιδιότητες του σκηνοθέτη, μεταφραστή, ηθοποιού, συγγραφέα. Για μένα, όμως, είναι πάρα πολλά ακόμη, όπως καταλάβατε». 

Αφότου παρέλαβε τον τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο από τον Πάνο Κούτρα, ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης ευχαρίστησε το κοινό, αναφέρθηκε στο ιστορικό πλαίσιο της ταινίας, στο πρώτο gay pride μέχρι και την τελευταία διαμαρτυρία για την αφίσα του ντοκιμαντέρ «Αδέσποτα κορμιά».

«Μεγάλωσα σε μια εποχή έντονης πολιτικοποίησης, δικτατορία, μάχη του ’68, το ατομικό είναι πολιτικό, η τέχνη είναι πολιτική και όλα αυτά τα σλόγκαν της εποχής. Δεν έχω από φύση μου στόφα ακτιβιστή, δηλαδή ιδιοσυγκρασία συγκρουσιακή, διεκδικητική, δυναμική. Θεωρώ τον εαυτό μου μάλλον χαμηλών τόνων και διαλλακτικό.

Θα ήθελα όλοι να ήμασταν μια ευτυχισμένη οικογένεια και να ασχολούμαστε με ζητήματα ευτυχίας και ομορφιάς. Όμως, η πραγματικότητα μας καλεί να πάρουμε θέση, πριν το κακό χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Δεν είχα ποτέ τη βεβαιότητα για το ποια είναι η αλήθεια με το Α κεφαλαίο. Επέλεξα, όμως, να πιστεύω σε αρχές, όπως η δικαιοσύνη, η αδελφοσύνη, η ισότητα, η αλληλεγγύη, τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Κλείνοντας, ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης αφιέρωσε το βραβείο στους πρωταγωνιστές των ταινιών του: «Θέλω, όμως, να αφιερώσω κυρίως αυτό το βραβείο σε αυτούς τους οποίους κυριολεκτικά το οφείλω, και αυτοί είναι οι πιο πολλοί ακόμη ζωντανοί. Και είναι οι ήρωες των ταινιών μου. Αυτοί που με εμπιστεύτηκαν τόσο και μου άνοιξαν τα δωμάτια των σπιτιών και της ψυχής τους, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό ο καθένας και η καθεμία».

Μετά την προβολή των ταινιών ακολούθησε συζήτηση με το κοινό.

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.