22ο ΦΓΚ: Ημέρες Γαλλικού Κινηματογράφου – «Νυχτερινός Γιατρός» και «Το Μεγάλο Εστιατόριο»

Ημέρες Γαλλικού Κινηματογράφου: Τρίτο Κεφάλαιο
«Νυχτερινός Γιατρός» και «Το Μεγάλο Εστιατόριο»

Η επόμενη επιλογή μου από την κατηγορία «Πανόραμα Γαλλόφωνου κινηματογράφου» ήταν το έργο «Νυχτερινός Γιατρός» (Médecin de Nuit) του Elie Wajeman. Είναι ένα έργο που ανήκει στο είδος του κοινωνικού δράματος και διαθέτει κάποια στοιχεία του φιλμ νουάρ – ανιχνεύονται κυρίως στην ιστορία και ελάχιστα στο ύφος. Ο Mickaël, ο γιατρός του τίτλου, είναι ο σωτήρας της πόλης για τους ανήμπορους ασθενείς της και για τους χρήστες ναρκωτικών. Το αυτοκίνητό του μοιάζει να είναι ο δεύτερος τόπος κατοικίας του, μιας και οδηγώντας τα βράδια και πηγαίνοντας από τη μία άκρη της πόλης στην άλλη, σώζει τους άρρωστους ανθρώπους του γράφοντας τις αντίστοιχες συνταγές. Όμως, ο κόσμος της νύχτας κρύβει διάφορους κινδύνους και σύντομα ο ίδιος θα βρεθεί μπροστά σε ένα μεγάλο ηθικό δίλημμα όταν αρνείται να χορηγήσει ένα επικίνδυνο φάρμακο.

Οι ταινίες με κεντρικό ήρωα ένα πρόσωπο που ουσιαστικά «αναζητάει» το χαμένο του εαυτό έχουν συνήθως ενδιαφέρον εξαρχής. Σε μεγάλο ποσοστό νομίζω το πετυχαίνει εδώ ο σκηνοθέτης Wajeman. Σε αυτό βοηθάει φυσικά η ερμηνεία του ηθοποιού και πρωταγωνιστή Vincent Macaigne – αν και πιστεύω πως δεν ήταν το κατάλληλο πρόσωπο να υποδυθεί έναν γιατρό παρατηρώντας κάποιες φορές τη συμπεριφορά του σε ορισμένες σκηνές… Οι άλλοι δεύτεροι ρόλοι είναι καλοί, με τον ξάδερφό του Dimitri (Pio Marmaï) να ξεχωρίζει λίγο περισσότερο ως το πρόσωπο με τα κρυφά κίνητρα. Γρήγοροι ρυθμοί, πολλά πρόσωπα και μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, από την οποία ο ήρωας της ταινίας, αλλά και εμείς οι θεατές, θέλουμε να ξεφύγουμε γρήγορα και να βρούμε τη λύτρωση.

Όπως κάθε χρόνο, το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου αφιερώνει ένα τμήμα του σε ταινίες περασμένων χρόνων. Φέτος, λοιπόν, αυτό το τμήμα τιτλοφορείται «Βλέποντας Έρχεται η Όρεξη». Εδώ θα βρείτε πέντε λαχταριστές ταινίες, έτοιμες να Σας δώσουν συνταγές επιτυχίας και γαστρονομικές οδηγίες.

Επέλεξα να δω το έργο «Το Μεγάλο Εστιατόριο» (Le Grand Restaurant) του Jacques Besnard, παραγωγής του 1966, με πρωταγωνιστή τον μεγάλο Louis de Funès στο ρόλο του κυρίου Septime, του ιδιόρρυθμου ιδιοκτήτη του εστιατορίου του τίτλου. Πρόκειται για μια ξεκαρδιστική κωμωδία με μπόλικη δράση και με υπέροχες και ευρηματικές σκηνές, όπως μία με τον de Funès να μπαίνει μεταμφιεσμένος στο εστιατόριό του για να ελέγξει αν το προσωπικό του είναι τυπικό και εξυπηρετικό με τους πελάτες του ή εκείνη με το αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο να κατεβαίνει τη χιονισμένη πλαγιά με φόρα για αρκετά χιλιόμετρα! Ορισμένες από τις σεκάνς της πιστεύω ότι κατάφεραν να παραμείνουν τόσο καλοφτιαγμένες και αστείες σήμερα όσο και την πρώτη χρονιά κυκλοφορίας του έργου.

Εκτός του de Funès, συμπρωταγωνιστούν πολλοί αξιόλογοι ηθοποιοί με απίθανες κινήσεις σώματος και γκριμάτσες, ένα εγχείρημα που μετράει πολύ σε κωμωδίες – μεταξύ αυτών ο απίθανος Bernard Blier. Η ιστορία είναι απλή, δεν είναι κάτι το εξεζητημένο, αλλά έχουν φροντίσει όλοι σε αυτή την παραγωγή να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό και αυτό φαίνεται εύκολα. Οι σκηνές είναι γεμάτες ενέργεια ενώ οι κινήσεις της κάμερας είναι απίστευτες, ειδικά στις σκηνές μέσα στο εστιατόριο. Πέρα από την ίδια την ταινία, χάρηκα πολύ για την συγκεκριμένη προβολή διότι ανάμεσα στο κοινό παρατήρησα άτομα όλων των ηλικιών και το ασταμάτητο γέλιο τους γέμιζε την αίθουσα καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου.

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.