Σκηνοθεσία: Louis-Julien Petit Σενάριο: Marion Doussot, Claire Lajeunie, Louis-Julien Petit Ηθοποιοί: Audrey Lamy , Corinne Masiero, Noémie Lvovsky , Déborah Lukumuena, Sarah Suco, Pablo Pauly, Brigitte Sy , Quentin Faure, Marie-Christine Orry, Fatsah Bouyahmed Παραγωγή: France (2018) Διάρκεια: 102 λεπτά
Βαθμολογία: 2.5/5
Ο Λουί-Ζουλιέν Πετί προσπαθεί μέσω μιας άνισης κοινωνικής κωμωδίας να θίξει το διαχρονικά φλέγον αλλά και πολύ επίκαιρο ζήτημα της αντιμετώπισης του προβλήματος της παροχής αξιοπρεπούς στέγης στους ανθρώπους που βρίσκονται στον δρόμο.
Ένα κέντρο υποδοχής αστέγων γυναικών βρίσκεται στα πρόθυρα του κλεισίματος. Οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι εθελοντές που το στελεχώνουν αποφασίζουν, μαζί με τις γενναίες γυναίκες που ουσιαστικά ζουν σε αυτό, να μην πέσουν αμαχητί. Προκειμένου να αποδείξουν στην γαλλική γραφειοκρατία πως αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία φτιάχνουν βιογραφικά, οργανώνουν σεμινάρια, αποκτούν νέες δεξιότητες, διαβάζουν, συζητούν, μαθαίνουν, ανακτούν την χαμένη τους αυτοπεποίθηση.
Επιλέγοντας να μιλήσει για τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άστεγες γυναίκες, για μια διαρκή μάχη για την εξασφάλιση αγαθών που οι περισσότεροι θεωρούμε αυτονόητα και δεδομένα, χρησιμοποιεί μια φόρμα που καθιστά την ταινία περισσότερο προσιτή και ανάλαφρη για το ευρύ κοινό, αφού η θεματολογία είναι σίγουρα αρκούντως «βαριά» και δύσκολη.
Δυστυχώς, όμως, ο στόχος αυτός δεν εκπληρώνεται πλήρως, καθώς η ταινία στο πρώτο της μισό κουράζει, αργεί να αποκτήσει τον ρυθμό εκείνο που μπορεί να σου κρατήσει το ενδιαφέρον, κι όταν αυτό επιτυγχάνεται, το αρκετά αδύναμο χιούμορ και κάποια άνοστα feelgood ή περιττά μελοδραματικά στοιχεία (όπως η παρεμβολή στιγμιοτύπων από την καθημερινότητα της μικροαστής εθελόντριας) δεν επιτρέπουν στο έργο να γίνει ένας αληθινά σπουδαίος φόρος τιμής στις «αόρατες». Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί οι ερμηνείες του πλήρως γυναικείου καστ -στο οποίο βρίσκονται αρκετές μη επαγγελματίες ηθοποιοί, πρώην άστεγες γυναίκες – είναι ειλικρινείς, σε στιγμές βαθιά συγκινητικές, δίνοντας μας ένα εντυπωσιακό, γνήσια φεμινιστικό φινάλε που θα ήταν πολύ πιο ικανοποιητικό εφόσον επιστέγαζε μια καλύτερη κινηματογραφική προσπάθεια.