Σκηνοθεσία: Μπενουά Ζακό Σενάριο: Σαντάλ Τομάς, Ζερόμ Μποζούρ, Μπενουά Ζακό Μοντάζ: Τζούλια Γκρέγκορι Κουστούμια: Πασκαλίν Σαβάνα Πρωταγωνιστούν: Βίνσεντ Λιντόν, Στέισι Μάρτιν, Βαλέρια Γκολίνο, Τζούλια Ρόι, Νάνσι Τέιτ Είδος: Δραματικη Χώρα: Γαλλία, Διάρκεια: 98′
Βαθμολογία: 1/5
Λονδίνο, 18ος αιώνας.
Εξαιτίας της έντονης ερωτικής ζωής και τον πόθο του για τζόγο, ο διάσημος γυναικοκατακτητής, Καζανόβα, υποχρεώνεται να εγκαταλείψει το Παρίσι και να εξοριστεί στο Λονδίνο. Εκεί, θα συναντήσει παλιούς και νέους φίλους, θα γευτεί, προσωρινά, τις χαρές των απολαύσεων και θα γνωρίσει την Μαριάν Σαρπιγιόν, μια νεαρή πόρνη. Σιγά σιγά θα ξεκινήσει ένα παιχνίδι μεταξύ τους που οι ρόλοι θα αντιστραφούν. Ο Καζανόβα, θα παρασυρθεί στους κανόνες και στους όρους που θα του βάλει η Μαριάν, η τελευταία, και ίσως μοναδική του αγάπη.
Η ταινία ξεκινάει, με τον πρωταγωνιστή, να γράφει τα απομνημονεύματα του και να διηγείται συγχρόνως την ζωή του σε μια γυναίκα. Όταν εκείνη τον ρωτάει για τις γυναίκες που γνώρισε, εκείνος αναπολεί μόνο μία. Πραγματικά, οι προσδοκίες για αυτήν την ταινία ήταν τελείως διαφορετικές, από την εντύπωση που σου αφήνει στο τέλος. Δεν ξέρω αν οφείλεται στο γεγονός ότι είναι τρεις οι σεναριογράφοι του έργου, αλλά στερείται στοιχειώδους συνοχής. Βαρετό και εκνευριστικά αργό, χωρίς καμία πλοκή, κανένα συναίσθημα και γενικότερα… χωρίς ουσία.
Ο σκηνοθέτης, σαφώς, προσπαθεί να δείξει μια άλλη εκδοχή του Καζανόβα. Να τον απομακρύνει από την εικόνα του έκφυλου αρσενικού, που κυνηγάει τις γυναίκες. Είναι ένας άντρας, που, κατά τον Μπενουά Ζακό πάντα, αγαπούσε τις γυναίκες και τον ενδιέφερε η δική τους ικανοποίηση. Και θα ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα προοπτική, αν όμως τόσο σκηνοθετικά όσο και σεναριακά, υποστηριζόταν. Η σύνδεση δύο διαφορετικών περιόδων, του έκλητου βίου και της μετά εξορίας εποχής, είναι το ίδιο και το αυτό. Κουρασμένες ερμηνείες. Ο Βινσέντ Λιντόν (Ο νόμος της αγοράς), προσπαθει να δωσει έναν πιο artistic αέρα, αλλά έμεινε στην προσπάθεια. Ίσως, να έπαιξε ρόλο και η ερμηνεία της Στέισι Μάρτιν (Nymphomaniac), που την βοηθούσε η “αυθάδης” αθωοτητά της, αλλά δεν είχε καθόλου ζωντάνια. Σε όλη την ταινία υπήρχε η εντύπωση ότι δεν υπήρχε ούτε σενάριο, ούτε σκηνοθετική γραμμή. Ακόμα και τα κουστούμια, που σε μια ταινία εποχής, αποτελούν δυνατό ατού, για την πλοκή, έμοιαζαν με αποκριάτικες στολές, μάλιστα, όχι και τόσο προσεγμένες.
Δεν ξέρω τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο σκηνοθέτης, που γνωρίσαμε από την ταινία Αντίο Βασίλισσα μου, αλλά σίγουρα δεν βρήκε τον τρόπο να το μάθουμε κάτι εμείς.
Η ταινία θα βγει στους κινηματογράφους στις 6 Ιουνίου 2019 από την TANWEER.