Κριτική: «Η γαλλική αποστολή» (The French Dispatch) του Wes Anderson

(2,8)

Liberty, Kansas: Στην φανταστική γαλλική πόλη του 20ού αιώνα, “Ennui -sur-Blasé”, εκδίδεται το τελευταίο τεύχος του αμερικανικού περιοδικού (“Kansas Evening Sun”) του εκδότη Άρθουρ Χόβιτσερ Τζούνιορ, o οποίος αποφασισμένος να φέρει τον «κόσμο» στο Κάνσας μεθοδεύει την επονομαζόμενη «Γαλλική Αποστολή», ένα εβδομαδιαίο  δελτίο για την παγκόσμια πολιτική, την υψηλή και μαζική τέχνη και ποικίλες άλλες ανθρώπινες ιστορίες…

Το τρέιλερ του φιλμ «Γαλλική Αποστολή» του σκηνοθέτη Γουές Άντερσον παρέχει, εκ πρώτης όψεως, όλα τα εχέγγυα της αποτύπωσης στην κινηματογραφικό φακό μιας εν δυνάμει δημόσιας δήλωσης των προθέσεων, των κινήτρων ή και των απόψεων ενός καλλιτεχνικού κινήματος, που συνιστά παραδείγματος χάριν ένα καλλιτεχνικό μανιφέστο! Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο, καθώς παρακολουθεί κανείς όχι απλά κάποιο μέρος της αλλά ολόκληρη την ταινία…

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Συγκεκριμένα η συλλογή ιστοριών, η οποία συμπεριλαμβάνει την «εισαγωγή» του δημοσιογράφου Σαζεράκ στο ρεπορτάζ του μετά ποδηλάτου, καθώς και τα κείμενα των επίσης δημοσιογράφων, «Χειροπιαστό αριστούργημα» της Τζ. Κ. Λ. Μπέρενσεν, « Αναθεωρήσεις ενός Μανιφέστου» της Λουσίντα Κρέμεντς και «Η τραπεζαρία του αστυνομικού επιθεωρητή» του Ρόμπακ Ράιτ, δεν αποτελεί παρά ένα συνονθύλευμα διάσπαρτων ιδεών, τις οποίες βάζει (και καλά) σε τάξη η υποτυπώδης σκηνοθεσία του Άντερσον με την κατηγοριοποίηση τους σ’ έναν πρόλογο, έναν επίλογο και τρεις αυτοτελείς θεματικές ενότητες που δεν «κολλάνε» βέβαια και τόσο μεταξύ τους και θα «έστεκαν» ίσως καλύτερα, από μόνες τους!

Το όλο πράγμα δεν θα λυνόταν εννοείται παντελώς και ως «δια μαγείας», αν είχαμε να κάνουμε αποκλειστικά με τρεις αυτοτελείς ιστορίες μικρού μήκους και όχι μ’ ένα «ανθολόγιο» δημοσιογραφικών ιστοριών. Καθότι μιλώντας κανείς για το εν λόγω φιλμ, εξακολουθεί  να μιλά για την αποτύπωση επί κινηματογραφικής οθόνης ενός μανιφέστο! 

Το θέμα που πρέπει να διαλευκανθεί λοιπόν εδώ, είναι για του τι είδους ασυνάρτητο μανιφέστο πρόκειται. Είναι άραγε ένα μανιφέστο καλλιτεχνικό, πολιτικό ή λίγο απ’ όλα τα παραπάνω; 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Και όντως η πρόσφατη αυτή δημιουργία του Γουές Άντερσον συνιστά μια πολυποίκιλη βεντάλια εμπνεύσεων, με τις προθέσεις της να παραμένουν «αγνές» καλλιτεχνικές και το φιλμ να «βρίθει» επιπλέον αστέρων της μεγάλης οθόνης αλλά δεν είναι όμως, όπως ισχυρίζεται, και η καλύτερη ταινία της χρονιάς.

Γιατί,  έως και σκηνές live action animation διαθέτει αυτό το πολυποίκιλο έργο εντός των κόλπων του, αναδεικνύοντας μεν την δύναμη (με την έννοια ίσως της δυναμικής) της κινηματογραφικής τέχνης, να αποτυπώνει δε ένα ότι να ‘ναι δε μανιφέστο…

Είναι εν κατακλείδει, σχεδόν σίγουρο το γεγονός πως ο εκάστοτε θεατής θα χρειαστεί να προβεί σε μια δεύτερη (ίσως και τρίτη) θέαση, προκειμένου να κατανοήσει συνεπώς το πολυμορφικό αλλά υπερστυλιζαρισμένο «κούφιο» αυτό δημιούργημα…

Σενάριο (βασισμένο σε ιστορία των Wes Anderson & Roman Coppola & Hugo Guinness & Jason Schwartzman): Wes Anderson Σκηνοθεσία: Wes Anderson Παίζουν: Benicio del Toro, Adrien Brody, Tilda Swinton, Léa Seydoux, Frances McDormand, Timothée Chalamet, Lyna Khoudri, Jeffrey Wright, Mathieu Amalric, Stephen Park, Bill Murray, Owen Wilson, Elisabeth Moss, Edward Norton, Willem Dafoe, Lois Smith, Saoirse Ronan, Christoph Waltz, Cécile de France, Guillaume Gallienne, Jason Schwartzman, Tony Revolori, Rupert Friend, Henry Winkler, Bob Balaban, Hippolyte Girardot, Anjelica Huston (αφήγηση) Διεύθυνση Φωτογραφίας: Robert Yeoman Σχεδιασμός Παραγωγής: Adam Stockhausen Κοστούμια: Milena Canonero Μοντάζ: Andrew Weisblum Μουσική: Alexandre Desplat

  • Η ταινία βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 2 Δεκεμβρίου 2021 από την Feelgood.

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragrm για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.