Κριτική: «Ο άνθρωπος του βασιλιάς: Το ξεκίνημα» (The King’s Man) του Matthew Vaugn
Οι χείριστοι «τύραννοι» της Ιστορίας και κάποιες από τις πλέον εγκληματικές διάνοιες συγκεντρώνονται για να συνωμοτήσουν για έναν πόλεμο, που θα σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους. Όλο αυτό βέβαια μέχρι ένας άνδρας να αποπειραθεί να τους σταματήσει…
Βασισμένοι στο κόμικ “The Secret Service” των Mark Millar και Dave Gibbons δυνάμεθα, με την βοήθεια πάντα της ιστορίας που μας αφηγείται για ακόμη μια φορά ο σκηνοθέτης Matthew Vaughn (σε συνεργασία στο σενάριο με τον Karl Gajdusek) στην ταινία του «Ο Άνθρωπος του Βασιλιά: Το Ξεκίνημα», να ανακαλύψουμε από πού ξεκίνησε η πρώτη –και πιο μυστική από τις μυστικές -ανεξάρτητη υπηρεσία πληροφοριών…
Στο συγκεκριμένο φιλμ υποτίθεται λοιπόν, πως έχουμε να κάνουμε με την αρχή της διεθνούς οργάνωσης κατασκοπείας, η οποία λειτουργεί με απόλυτη εχεμύθεια και που μας έχει ήδη συστηθεί στις δύο προγενέστερες και σχετικές με την προκείμενη θεματολογία, σκηνοθετικές απόπειρες του Vaughn…
To πρόβλημα βέβαια είναι πως παρακολουθώντας κανείς το υποτιθέμενο αυτό prequel συνειδητοποιεί πως, ούτε το φιλμ Kingsman: Η μυστική υπηρεσία (2014) αλλά και ούτε καν η ταινία Kingsman: Ο χρυσός κύκλος (2017), σχετίζονται άμεσα μ’ αυτό που επιχειρεί να δομήσει εδώ ο σκηνοθέτης. Πράγμα το οποίο δεν συνιστά όμως (και όπως του καταλογίζεται), το απαραίτητο μείον του εν λόγω σκηνοθετικού εγχειρήματος….
Για να το θέσουμε και διαφορετικά, δεν είναι άξιο καταλογισμού το γεγονός πως το πρόσφατο αυτό εγχείρημα του Matthew Vaughn δεν σχετίζεται «νοηματικά» με τα δύο του προηγούμενα. Ίσα-ίσα μάλιστα που και σ’ αυτή του την ταινία είναι εντυπωσιακό πως, οι σκηνές δράσης του φιλμ του είναι εξίσου καλοφτιαγμένες , εμπλουτισμένες μάλιστα περαιτέρω με περίσσεια δόση «σκωπτικού» χιούμορ και μια κάποια διάθεση αυτοσαρκασμού…
Τι είναι λοιπόν αυτό που ωθεί τους συντελεστές της αρχής της κατά τ’ άλλα υπερπαραγωγής “Kingsman”, να τα «θαλασσώσουν» εν μέρει; Είναι άραγε η γενικότερη τάση του Vaugh, του οποίου οι- όχι και τόσο μυστικές- συντηρητικές πολιτικές θέσεις (που ομολογουμένως έχουν διαφανεί και στις προαναφερθείσες ταινίες του σύμπαντος “Kingsmen”) τον κάνουν να συμπεριφερθεί τόσο «ανώριμα»(τόσο ως σκηνοθέτης όσο και ως εν μέρει σεναριογράφος), έτσι ώστε να φτάσει ως και να εκμεταλλευθεί μια πιθανή άγνοια της ιστορικής αλήθειας, εκ μέρους του εν δυνάμει κοινού του; Γιατί αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, οι τύπου προβληματικές ιστορικές αναφορές του σεναρίου που συνυπογράφει, φανερώνουν όχι μόνο την έλλειψη σεβασμού προς την ιστορία αλλά και προς τον ίδιο τον θεατή…
Και για να γίνει κάποιος πιο σαφής ως προς τα παραπάνω, πως επιτρέπουν οι συντελεστές μιας τέτοιας παραγωγής να την αφήσουν να βυθιστεί σε μια τέτοια ιστορική ανακρίβεια; Γιατί είναι πράγματι κρίμα οι προαναφερθείσες και σχεδόν αριστοτεχνικές σκηνές της ταινίας, με το σατιρικό τους περίβλημα και το αντιπολεμικό τους μήνυμα(να σημειώσουμε εδώ πως η ταινία τοποθετείται στα χρόνια του πρώτου παγκοσμίου πόλεμου, εντός των οποίων χρόνων λαμβάνει χώρα και η Οκτωβριανή επανάσταση) να θυσιάζονται παραδείγματος χάριν στον βωμό μιας οιασδήποτε στρατηγικής της «δεξιάς» εις βάρος της «αριστεράς», παρουσιάζοντας τις προσωπικότητες «σύμβολα» της δεύτερης, ως κακούς συνωμότες και επίδοξους τυράννους;
Για πολλούς από μας συνεπώς όλα τα παραπάνω δομούν ένα ανοικονόμητο σενάριο, το οποίο δύναται να φτάσει κάποιον (και ιδιαίτερα λίγα δευτερόλεπτα πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους του)ως και να σηκωθεί από την θέση του!
Βέβαια από την άλλη, είναι ηλίου φαεινότερον πως ο Vaughn θέλει να δομήσει με το φιλμ του αυτό, μια δική του προσωπική πολιτική σάτιρα! Οι πιο «ανοιχτόμυαλοι» κιόλας από μας μπορούμε ίσως να σκεφτούμε πως ως και πρωτοπορεί στην προκείμενη ταινία του, καθώς αποφεύγει την πάγια αντιπολιτευτική στρατηγική της παραδοσιακής δεξιάς προς την αριστερά, που συνιστά το «διαίρει και βασίλευε» (μότο εξάλλου που θα αντανακλούσε και θα αιτιολογούσε καλύτερα τον τίτλο «Ο Άνθρωπος του Βασιλιά» της ταινίας του)! Εν αντιθέσει, θέλει όλους τους αριστερούς ενωμένους μεν αλλά κακούς δε…
Και είναι τοιουτοτρόπως πράγματι απολαυστικό να αντικρίζει κανείς επί κινηματογραφικής οθόνης τον Rasputin ως villain, ιδιαίτερα όταν τον υποδύεται ο ακόμα απολαυστικότερος Rhys Ifans (βλ. Notting Hill)! Και ακόμη πιο ενδιαφέρον να του συστήνεται επί οθόνης ο villain Λένιν, σε μια εποχή κιόλας που οι villains αποκτούν διφορούμενα χαρακτηριστικά! Γιατί ποιος γνωρίζει εξάλλου, τι είναι καλό και τι κακό; Ούτε η ίδια η ιστορία! Κατά τον Matthew Vaughn πάντα…
Η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους την Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2022.
Σκηνοθεσία Matthew Vaughn Πρωταγωνιστούν Ralph Fiennes, Gemma Arterton, Rhys Ifans, Matthew Goode, Tom Hollander, Harris Dickinson, Daniel Brühl, Djimon Hounsou, Charles Dance