Μια νεαρή κοπέλα που έχει πάθος με το σχέδιο μόδας, έχει ταυτόχρονα και κατά παράδοξο τρόπο, την ικανότητα να εισέλθει «νοερά» στην δεκαετία του 1960. Εκεί συναντά το είδωλό της, μια εκθαμβωτική, φιλόδοξη τραγουδίστρια. Όμως το Λονδίνο της δεκαετίας του 60΄δεν είναι αυτό που φαίνεται και ο χρόνος δείχνει δυστυχώς να καταρρέει, με μυστηριώδεις κιόλας συνέπειες…
Ο σκηνοθέτης Edgar Wright (βλ. Baby Driver) επιλέγει, από κοινού με την Krysty Wilson-Cairns (βλ. 1917), η οποία συνυπογράφει σχεδόν αριστοτεχνικά το σενάριο της ταινίας «Last night in Soho», να αφηγηθούν μαζί την ιστορία ενός νεαρού κοριτσιού, της Eloise, που μεταβαίνει από την επαρχία στην πόλη -και συγκεκριμένα στην συνοικία Σόχο του Λονδίνου- προκειμένου να κάνει τα όνειρα της πραγματικότητα!
Ο ρομαντισμός όμως που διακατέχει την Eloise ως καλλιτέχνη, την κάνει να θέλει να επιστρέψει στο παρελθόν και συγκεκριμένα στην εποχή της δεκαετίας του εξήντα, με την οποία η πρωταγωνίστρια του εν λόγω φιλμ, μοιάζει να έχει μια κάποια εμμονή! Η εξιδανικευμένη αυτή όψη του παρελθόντος, που έχει δημιουργήσει μέσα της, αντανακλάται από τις καθημερινές της πρακτικές, όπως από το πώς ντύνεται ως και το τι μουσική ακούει. Διακατέχεται έτσι από μια μορφή νοσταλγίας, που δεν θα αργήσει με τη σειρά της να αποτελέσει, έναν επικίνδυνο σύμβουλο. Η «φενάκη» της νοσταλγίας της αυτής συνεπώς ,είναι ίσως και το σημείο αυτό, που το πάλαι ποτέ όνειρο της Εloise δύναται να μετατραπεί μέχρι και σε εφιάλτη….
Είναι πράγματι αξιοθαύμαστο, πως το φιλμ του Wright καταφέρνει να εξιστορήσει όλα τα παραπάνω, μετουσιώνοντας τα παράλληλα σε εικόνα. Και έρχεται αμέσως εδώ, στο όλο εγχείρημα του, να «κολλήσει τέλεια» και η δημιουργική μίμηση εκ μέρους του σκηνοθέτη του είδους των τζάλο (βλ.giallo) ταινιών τρόμου. Συγκεκριμένα, τα αλά Dario Argento (βλ.Suspiria) πλάνα σε κόκκινο και μπλε φόντο της δημιουργίας του, συνιστούν όλα μέρος των πρεπουσών αναλογιών, της αναπαράστασης και της εισαγωγής του θεατή σ’ ένα όνειρο που μετεξελίσσεται σε εφιάλτη.
Άλλοι πάλι θα σπεύσουν να ταυτίσουν, τo πρόσφατο δημιούργημα του Edgar Wright (λόγω πιθανόν story) με το επίσης τζάλο φιλμ «Blood and black lace» (“6 donne per l’assasino”) του Mario Brava. Είτε έτσι είτε αλλιώς, γίνεται κατανοητό τοις πάσι, πως η σκηνοθετική απόπειρα του Wright έχει κάποιες αδιαμφισβήτητες αναφορές στις προαναφερθείσες ιταλικές εκδοχές ταινιών τρόμου, που εμπεριέχουν στο είδος τους και κάποια σλάσερ (slasher ) στοιχεία.
Αίσθηση προκαλούν επίσης τα μηνύματα, που ίσως θα επιθυμούσε να περάσει η ταινία, άρρηκτα συνυφασμένα και με την ανατροπή (plot twist) που μας επιφυλάσσει το σενάριο των Wright και Wilson-Cairns. Στοιχεία από τα οποία μάλιστα πολλές από μας (ίσως και πολλοί) θα απογοητευτούν εύκολα και θα μιλήσουν ως και για τις γυναικείες «απεικονίσεις» στο φιλμ, τόσο της πρωταγωνίστριας -αθώας φοιτήτριας, Eloise (Thomasin McKenzie), όσο και του προτύπου της- ειδώλου των 60s, Sandie (Anya Taylor- Joy), ως δέσμια προϊόντα του «ανδρικού βλέμματος» (Male gaze)!
Η προσωπική μου βέβαια άποψη επ’ αυτού είναι πως αποτελεί λίγο μάταιο να εμβαθύνουμε τόσο πολύ σ’ ένα φιλμ, που πιθανόν να θέλει να αναδείξει απλά τις πτυχές της «όψιμης εφηβείας» (από την όποια όλοι ανεξαιρέτως έχουμε περάσει) της ηρωϊδας του! Και να χάσουμε επομένως την ευκαιρία να απολαύσουμε την αστείρευτη ερμηνεία του προτύπου με το όνομα “Sandie”(την οποία υποδύεται ανεπανάληπτα η Anya Taylor-Joy), που πλάθει η πρωταγωνίστρια στο μυαλό της, συνοδευόμενη πάντα από τις νοσταλγικές μελωδίες (του soundtrack του Steven Price) ενός κατ’ εμέ, όχι απλά «δαιμονοποιημένου» παρελθόντος αλλά και παρόντος, μέσω της «καταβύθισης» στις ασυνείδητες εικόνες και τους ήχους του σκοτεινού ονείρου-εφιάλτη, στο οποίο βρίσκει καταφύγιο τόσο η ίδια, όσο και εμείς ως θεατές…
Σκηνοθεσία: Έντγκαρ Ράιτ Σενάριο: Έντγκαρ Ράιτ, Κρίστι Γουίλσον Κερνς Παραγωγή: Τιμ Μπίβαν, Ερικ Φέλνερ, Νίρα Παρκ, Ενγκαρ Ράιτ, Λώρα Ρίτσαρντσον Παίζουν: Άνια Τέιλορ-Τζόι,Τομασίν ΜακΚένζι, Ματ Σμιθ, Νταϊάνα Ριγκ, Τέρενς Σταμπ ΡίταΤούσινγκαμ Διάρκεια: 116’ λεπτά
- Από 4 Νοεμβρίου 2021 στους κινηματογράφους.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook (εδώ), twitter (εδώ) και instagram (εδώ) για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.