Επιστροφή σ’ έναν κόσμο με δύο πραγματικότητες. Η μία είναι η καθημερινότητα. Η άλλη κρύβεται πίσω της. Για να ανακαλύψει αν η δική του πραγματικότητα υφίσταται ή είναι ένα νοητικό κατασκεύασμα, ο κύριος Τόμας Άντερσον (Νίο) πρέπει να ακολουθήσει ξανά τον λευκό λαγό. Και αν ο Νίο έχει μάθει κάτι καλά, είναι ότι η επιλογή, ακόμα κι αν είναι ψευδαίσθηση, συνιστά και τον μοναδικό τρόπο για να βγει ή να μπει κανείς στο Matrix. Φυσικά, ο Νίο ξέρει ήδη τι πρέπει να κάνει. Αυτό που δεν ξέρει ακόμα είναι ότι το Matrix έχει ισχυροποιηθεί και έχει γίνει πιο επικίνδυνο από ποτέ, μ’ όλη αυτή την «προμνησία» (déjà vu) να του θυμίζει έντονα κάτι….
“Τίποτα δεν ανακουφίζει το άγχος όσο μια μικρή νοσταλγία” (“Nothing comforts anxiety like little nostalgia”) είναι η φράση του Μορφέα (Morpheus), που συνιστά και το κεντρικό νόημα του φιλμ “The Matrix Resurrections”, της τέταρτης δηλαδή κατά σειρά ταινίας του επιτυχημένου franchise, ονόματι The Matrix (1999)…
Σε αντίθεση λοιπόν με την όποια εισαγωγή καθώς και ό, τι περιγράφεται στο πρώτο σαραντάλεπτο της «συνέχειας», που αποπειράται η σκηνοθέτης Λάνα Γουακόφσκι (που υπογράφει και το σενάριο) να δώσει με την ταινία της “Matrix 4”, η κεντρική θεματολογία του φιλμ της δεν αποτελεί παρά μια επανάληψη των όσων μας έχει ήδη αφηγηθεί (τόσο η ίδια όσο και η αδερφή της) στο (πρόσφατο) παρελθόν…
Αναρωτώμενος λοιπόν κανείς για ποιο λόγο η δημιουργός να καταπιαστεί με την εν λόγω αναβίωση, θα λάβει αμέσως την απάντηση πως με ορόσημο την νοσταλγία, καθ’ ομολογία των ίδιων των διαλόγων του σεναρίου της Γουακόφσκι, ο μετανεωτερικός αμερικανικός κινηματογράφος είναι εδώ για να μείνει και μάλιστα δεν διστάζει ως και να «ξεμπροστιαστεί», βροντοφωνάζοντας μάλιστα το γεγονός πως επαναλαμβάνει συνεχώς τον εαυτό του!
Το ερώτημα βέβαια, που αναδύεται αυτομάτως εδώ είναι «Ως πότε όμως θα υφιστάμεθα εμείς κάτι τέτοιο»; Προφανώς και η απάντηση είναι μέχρι το οριστικό του τέλος και αυτό είναι κάτι που, όπως προείπαμε, η ταινία δεν διστάζει να αναδείξει, με τις έμμεσες νύξεις πολλές φορές των ίδιων των πρωταγωνιστών της…
Ο όλος αυτός αυτοσαρκασμός συνεπώς του εν λόγω φιλμ είναι και ο μοναδικός λόγος αποφόρτισης του επαναληπτικού κλίματος, που βιώνουμε με την αναβίωση των γνωστών περιπετειών του Νίο στο Matrix. Περιπέτειες τις όποιες η μνήμη του ήρωα έχει απωλέσει (ή και απωθήσει), προκειμένου να ζήσει στην πραγματικότητα (μπλε-κόκκινο χάπι και τα συναφή). Και είναι μετά ακριβώς από τον αυτοσαρκασμό αυτό, που ακολουθεί το χάος, το οποίο επισκιάζει ό, τι άλλο δημιουργικό προσπαθεί να κάνει το φιλμ…
Η χαοτική επομένως σκηνοθεσία με το υπεραπλουστευμένο σενάριο και τις καλούτσικες ερμηνείες, σύνθεση που δεν ανταποκρίνεται επ’ ουδενί σ’ αυτό που κανείς θα περίμενε από ένα Matrix και καταλήγει τοιουτοτρόπως ως και να μην έχει καμία σχέση με την ιστορία του, όπως τουλάχιστον μέχρι στιγμής την γνωρίζαμε.
Προσωπικότητες λοιπόν από το πουθενά αλλά και το «μπόλιασμα» φαντασίας με την πραγματικότητα, μπερδεύουν τα όρια μιας σταθερής δομής των δύο διαφορετικών κόσμων, που λειτουργούσαν εντός πάντα ενός μυθοπλαστικού σεναρίου, το οποίο γνωρίσαμε κάποτε…
Και μπορεί εδώ η παραγωγή κατά κάποιο τρόπο να βοηθά, να σκιαγραφηθεί με εντυπωσιακό τρόπο η υπόγεια δεξαμενή του ασυνείδητου του μυαλού των πρωταγωνιστών της, ωστόσο όλα όσα διαδραματίζονται στην ταινία εξακολουθούν να αφορούν τόσο ασύνδετες μεταξύ τους καταστάσεις, σε σημείο που αναρωτιέται κανείς , αν οι συντελεστές από την προσπάθεια τους και μόνο να είναι ειλικρινείς προς το κοινό τους (νομίζοντας έτσι πως θα δομήσουν κάτι το διαφορετικό), πέφτουν στην παγίδα να δομήσουν όχι μια διαφορετική αλλά μια εντελώς ξεχωριστή απ’ αυτήν που γνωρίζαμε ιστορία, η οποία από την άλλη (και κατά ένα παράδοξο τρόπο), δεν παραλείπει ολοφάνερα (ιδιαίτερα σε κάποιες εκ των σκηνών της) να νοσταλγεί τις στιγμές που καθόρισαν την πάλαι ποτέ της επιτυχία…
Σκηνοθεσία: Λάνα Γουατσόφσκι Σενάριο: Λάνα Γουατσόφσκι, Αλεξάνταρ Χέρμον, Ντέιβιντ Μίτσελ Πρωταγωνιστούν: Κιάνου Ριβς, Κάρι-Αν Μος, Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ, Κριστίνα Ρίτσι, Πριγιάνκα Τσόπρα Τζόνας, Νιλ Πάτρικ Χάρις, Γιαχία Αμπντούλ-Ματίν, Τζέσικα Χένγουικ, Τζόνοθαν Γκροφ
- Από 23 Δεκεμβρίου 2021 στους κινηματογράφους από την Tanweer.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instagram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
