Κριτική: «Thor: Love and Thunder» του Taika Waititi

Η απόσυρση του θεού του κεραυνού και της αστραπής, Θωρ (“Thor”), σ’ ένα πρωτόγνωρο ταξίδι αναζήτησης της εσωτερικής του γαλήνης, διακόπτεται ξαφνικά από έναν γαλαξιακό δολοφόνο γνωστό και ως Γκορ (Gorr), ο οποίος επιθυμεί να αφανίσει όλους τους θεούς.

Για να αντιμετωπίσει αυτήν την απειλή, ο Θορ ζητά την βοήθεια μιας Βαλκυρίας (“Valkyrie”), του Κοργκ (“Korg”) καθώς και της πρώην κοπέλας του, της δρ.Τζέιν Φόστερ (“Jane Foster”), η οποία, προς έκπληξη του Θορ, χειρίζεται εξίσου καλά με τον ίδιο το μαγικό του σφυρί, το ξακουστό «Μγιόλνιρ» (“Mjolnir”). 

Όλοι μαζί λοιπόν θα ξεκινήσουν για μια κοσμική περιπέτεια, προκειμένου να ανακαλύψουν την πηγή της εκδικητικής μανίας του θεού Γκορ και να τον σταματήσουν, προτού να είναι πια αργά…

Με την υπογραφή  των στούντιο της Μάρβελ (“Marvel Studio”),ο σκηνοθέτης του τελευταίου κατά σειρά φιλμ της σειράς ταινιών (“franchise”) “Thor”, (“Thor: Ragnarok”),Τάικα Γουαϊτίτι (“Taika Waititi”), επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη, με την πρόσφατη δημιουργία του, Thor: Love and Thunder…

Το ενδιαφέρον βέβαια εδώ είναι, πως παρά τα φαινόμενα και με μια ελάχιστη δόση νοσταλγίας (“nostalgia”) εισαγωγικά του φιλμ, το καμ μπακ (“comeback”) αυτό του Γουαϊτίτι, θυμίζει περισσότερο κάτι από τα, παραδείγματος χάριν, “live action” φιλμ των «Αστερίξ και Οβελίξ» (“Asterix and Obelix”), παρά μια κλασική εκδοχή των σουπερηρωικών ταινιών του MCU (“Marvel Cinematic Universe”)…. 

Ο δημιουργός, που δείχνει συνεπώς να πορεύεται με γνώμονα την σάτιρα, ως κυρίαρχο συστατικό στοιχείο της εν λόγω σκηνοθετικής του απόπειρας και τον τρόπον τινά αποδομημένο χαρακτήρα ενός σουπερήρωα, του Θωρ, να δεσπόζει στο  φιλμ, παίρνει έτσι το ρίσκο να εκπλήξει ως και να απογοητεύσει ίσως, κάποιους από τους φανατικούς του είδους…

Και μπορεί τοιουτοτρόπως το χιούμορ, το οποίο επιστρατεύει στην ταινία του ο Τάικα Γουατίτι αλλά και οι απανωτές ατάκες του σεναρίου, τις οποίες συνυπογράφει ο ίδιος (από κοινού με άλλους), να φαντάζουν ενίοτε φτηνές, για μια υπερπαραγωγή της Μάρβελ…

Τα εκπληκτικά όμως γραφικά ενός σύμπαντος, κάποιες στιγμές με πηγή ενέργειας, θεϊκή και κάποιες άλλες αρκούντως ρετρό (80s) αλλά αξιοποιημένα ολόσωστα, παραμένουν και δεν μπορεί φυσικά να πει κανείς, τίποτα το μέμπτο γι’ αυτά…

Μοναδική ίσως εξαίρεση αποτελεί το εξολοκλήρου “Guns N’ Roses” σάουντρακ (“soundtrack”) της ταινίας, το οποίο είναι σαφώς υποδεέστερο από το ανεπανάληπτο synthwave ύφος, που διέκρινε, ντύνοντας μουσικά, το προγενέστερο εγχείρημα “Thor” του προκείμενου σκηνοθέτη (βλ. “Thor: Ragnarok”)…

Ο  Κρις Χέμσγουορθ (“Chris Hemsworth”) τέλος, κομμένος και ραμμένος στα μέτρα ενός Θωρ, κοντράρει στα ίσια το(ν) απόλυτο κακό (“villain”), Κρίστιαν Μπέιλ(“Christian Bale”), ο οποίος υποδύεται το άπειρο (με την έννοια ίσως του απείρου ως τεράστιας, αχανούς και ανεξάντλητης μάζας, που προϋπήρχε του Kόσμου), την αιώνια δηλαδή απειλή για τον φυσικό νόμο, ο οποίος υπάρχει στον Κόσμο (κοσμική δικαιοσύνη) και επροσωπείται εξ’ ολοκλήρου από τους θεούς…

Βαθμολογία: 3/5*

Σκηνοθεσία: Taika Waititi Παραγωγή: Kevin Feige και Brad Winderbaum Πρωταγωνιστούν: Chris Hemsworth, Natalie Portman, Tessa Thompson, Christian Bale και Taika Waititi

• Η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους στις 7 Ιουλίου 2022

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.