Ο βραβευμένος σκηνοθέτης, Δημήτρης Καραντζάς, σήμερα παρευρέθηκε στην εκπομπή της Φαίης Σκορδά «Το Πρωινό» και μίλησε για το τσουνάμι καταγγελιών στον καλλιτεχνικό χώρο.
Στην αρχή ανέφερε ότι μία περίοδος ταραγμένη για τον χώρο του Πολιτισμού, γιατί η Ζέτα Δούκα ξεκίνησε κάτι πολύ σημαντικό, δίνοντας το παράδειγμα να μιλήσουν και άλλες πολύ θαρραλέες γυναίκες που έζησαν μέσα στην απόλυτη κατάχρησης εξουσίας, τον φοβερό εκφοβισμό και μία στρεβλή αντίληψη για τα όρια της εξουσίας του σκηνοθέτη ή του θιασάρχη ή του πρωταγωνιστή.
«Αν κάποιος που χαίρει εκτίμησης και τον προσεγγίσει ένα νέο παιδί που μπορεί να τον κοιτάει μουδιασμένο, σαν ένα “ιερό τέρας”, νομίζει ότι αυτός είναι ο δρόμος. Αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα χάριν της προσωπικής του διαστροφής να κακοποιεί δεκάδες ή εκατοντάδες ανθρώπους ενήλικες ή ανήλικους. Και αυτό πρέπει να το διεκδικήσουμε σθεναρά και έχει σημασία και κάνω έκκληση στους ανθρώπους που φοβούνται να μη φοβούνται τίποτα σε σχέση με κάποια τοτέμ που κρύβουν κλειδώματα, κακοποιήσεις, κατάχρηση εξουσίας, αντιεπαγγελματική συμπεριφορά. Όταν κάποιος θέλει να κάνει τη δουλειά του δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνει τα χατίρια και τα γούστα της όποιας διαστροφής έχει ο καθένας. Οι άνθρωποι που είναι έτσι πρέπει να ξεριζωθούν από το θέατρο».
Στη συνέχεια εξέφρασε την άποψη του για τη φράση του Σταμάτη Φασουλή παρομοιάζοντας την με την υπόθεση της Χρυσής Αυγής: «Το “καθίστε φρόνιμα για να μιλήσουν τα θύματα” είναι αντίστοιχο με όσα ειπώθηκαν στο παρελθόν για τη Χρυσή Αυγή. Το λόγο έχει δικαιοσύνη, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για να καλυτερεύσουμε κάποια πράγματα. Το θέατρο δεν είναι έτσι και οι άνθρωποι που είναι έτσι πρέπει να ξεριζωθούν από αυτό το πράγμα».
Στη συζήτηση εξομολογήθηκε πως γνώριζε για την ιστορία του Νίκου Σ, γιατί όπως είπε είναι φίλος του: «Το παιδί αυτό είναι φίλος μου και δυστυχώς έτυχε να γνωρίζω αυτή την ιστορία. Όταν άνοιξε αυτή η ιστορία με την Ζέτα Δούκα. Πέρασα μια μεγάλη ταραχή και μου εμπιστεύθηκε αυτό το πράγμα, αυτή την φρικτή νύχτα που έζησε εκεί. Μου το εκμυστηρεύτηκε σαν ένα πολύ μεγάλο και χρόνιο πράγμα, για το οποίο ένιωθε ότι πρέπει να κάνει κάτι. Ξέρω ότι το πρόσωπο αυτό, το βασικό πράγμα που τον έπεισε είναι ότι είχε μιλήσει με πολλούς ανθρώπους που ήθελαν να καταγγείλουν παρόμοια κακοποιητική συμπεριφορά και που του είπαν αν βγεις να την πεις θα μας δώσεις το βήμα να βγούμε κι εμείς να το πούμε».