Για τον κ. Γιώργο Χατζηδάκη…
Δύσκολο το έργο μου σήμερα, να πρέπει να γράψω λόγια αποχαιρετισμού… Μία ημέρα λύπης και για μένα προσωπικά. Άλλη μια μεγάλη απώλεια στο χώρο του πολιτισμού και του θεάτρου. Σήμερα, στις 19 Σεπτεμβρίου 2022, άφησε την τελευταία του πνοή… άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στον χώρο της κριτικής και του Θεάτρου.
Τα λόγια αυτά είναι αδύνατο να εκφράσουν τον ποταμό των συναισθημάτων που με πλημμυρίζουν σε παρόμοιες περιστάσεις και είναι σίγουρο ότι θα αποδειχθούν και σήμερα ανεπαρκή. Γιατί πώς να περιγράψω σε ένα σύντομο κείμενο το βίο και το έργο ενός αγωνιστή της τέχνης…
Ένας απλός και ταπεινός άνθρωπος, πάντοτε συνετός, εγκάρδιος, με σοβαρότητα, χωρίς επιτήδευση στη συμπεριφορά και στην παρουσία του. Ιδεαλιστής και ασυμβίβαστος, λατρεύατε το Θέατρο και διαγράψατε μία πορεία, η οποία άφησε τη δική της σφραγίδα στον πολιτισμό. Προσεγγίζατε τα θέματα με καθαρότητα, απλοϊκότητα και δημιουργική κριτική, συμβάλλοντας στην ανάδειξη μιας άλλης οπτικής των καλλιτεχνικών ζητημάτων και ανοίγοντας πάντοτε έναν εποικοδομητικό διάλογο.
Πως να ξεχάσουμε το χαμόγελο σας, την ζωντάνια σας, την ενεργητικότητά σας και την αστείρευτη ειλικρίνεια σας, που πλημμύριζε τον καθένα μας με οικειότητα και ζεστασιά. Σταράτα και καθαρά λόγια, δυναμικά και έντιμα έργα, τολμηρή και πρωτοπόρα στάση ζωής, πορευτήκατε με σταθερότητα και συνέπεια, χωρίς να ξεφεύγετε από τον ανθρωπιστικό προσανατολισμό σας και τις βαθιές κοινωνικές ευαισθησίες σας.
Ευτυχής που σας γνώρισα και μοιραστήκαμε πολλές ευχάριστες άλλα και ωφέλιμες θεατρικές κουβέντες. Τα λόγια σας σοφά και μετρημένα. Ευγνώμων που με εντάξατε στον δικό σας Τόπο Θεάτρου. Τα έργα και οι ημέρες σας επηρέασαν πολλούς και είναι βέβαιο ότι εκτός της οικογένειάς σας, θα μείνετε για πάντα χαραγμένος στις μνήμες και τις καρδιές όσων είχαν την τύχη να συνεργαστούν και να συμπορευθούν μαζί σας…
Θα σας θυμόμαστε πάντα!
Καλό ταξίδι!
Θερμά συλλυπητήρια στην Μαίη Σεβαστοπούλου, τη σύντροφό της ζωής του.
Ο Γιώργος Χατζηδάκης, ένας Άνθρωπος και Εργάτης του θεάτρου γεννήθηκε στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με τη σκιτσογραφία μέσω των εικονογραφήσεων βιβλίων, περιοδικών, μακετών σε διαφημιστικά γραφεία, σχεδίων επίπλων, σπιτιών και καταστημάτων και στη συνέχεια στράφηκε προς την εσωτερική διακόσμηση. Από το 1965 ασχολήθηκε με το θέατρο και σκηνογράφησε παραστάσεις. Το 1970 εκδίδουν με την Ελένη Παπασωτηρίου το ειδικό περιοδικό “Θεατρικά”, που συνεχίζει να κυκλοφορεί μέχρι το 1979, οπότε συνεργάζεται με την εφημερίδα “Μεσημβρινή” ως θεατρικός κριτικός. Παράλληλα, δημοσιεύει άρθρα, θεατρικού κυρίως περιεχομένου, σε πολλά περιοδικά. Την ίδια εποχή εκδίδει το περιοδικό “Σκηνή και Οθόνη”, που σύντομα θα διακόψει την έκδοσή του για να επανεκδώσει τα “Θεατρικά”, που θα συμπληρώσουν μια εικοσαετία πριν σταματήσουν οριστικά.
Πολυγραφότατος. Όλο αυτό το διάστημα, γράφει θεατρικά έργα, διασκευές και μεταφράσεις, πολλά σενάρια για τηλεοπτικές εκπομπές και κείμενα για το ραδιόφωνο σκηνοθετώντας παράλληλα τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Έχει γράψει συνολικά 22 θεατρικά έργα. Τα 18 έχουν ανέβει σε κρατικά θέατρα και από ιδιωτικούς θιάσους, τα περισσότερα σκηνοθετημένα από τον ίδιο. Έχουν εκδοθεί οκτώ βιβλία του, κυρίως με θέματα ιστορίας θεάτρου και ραδιοφωνίας με κορυφαίο το βραβευμένο έργο του “Ω, άγιε αιθέρα”, το εκτενέστερο χρονικό της ραδιοφωνικής περιπέτειας στην Ελλάδα.
Από το 1982 δίδασκε ασταμάτητα επί 28 χρόνια Ιστορία Θεάτρου σε δραματικές σχολές και διετέλεσε σύμβουλος σε θέματα ραδιοφωνίας στο ΙΟΜ και επί οκτώ χρόνια μέλος της επιτροπής του υπουργείου Παιδείας για θέματα παιδικού θεάτρου. Διατέλεσε επίσης τακτικό μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων, της Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος και της Εταιρείας Σκηνοθετών.
Από το 2016 εκδίδει το θεατρικό περιοδικό – το μόνο έντυπο στο χώρο – “Τόπος Θεάτρου” και παράλληλα διατηρεί ηλεκτρονικό blog θεατρικών κριτικών και σχετικών άρθρων, την ΘΕΑΤΡΟΚΡΙΣΙΑ καθώς και μια εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο “Τόπος Θεάτρου” στο ψηφιακό metadeftero.gr. Συνεχίζει την συγγραφή, σκηνοθεσία και παραγωγή θεατρικών έργων με πιο πρόσφατα: τα έργα “Ε, στάσου ταύρε που με πας;” το 2012 (μια δεύτερη εκδοχή του έργου “Η Αρπαγή της Ευρώπης”), τον “Σκίρωνα”, 2013, τον αισχυλικό “Προμηθέα, τα πάθη σου” το 2014 και τελευταίο, το καλοκαίρι του 2016, το έργο “Εγώ, η Αργώ”.