Πως γίνεται οι συμμαθητές σου να σε αποκαλούν ζητιάνο και να σε κοροϊδεύουν γιατί δεν φοράς παπούτσια κι όμως να γίνεσαι ένας από τους σπουδαιότερους χορευτές του 20ου αιώνα και όλοι να υποκλίνονται στα πόδια σου; Αν είσαι ο Ρουντόλφ Νουρέγιεφ γίνεται.
Γεννημένος στις 17 Μαρτίου 1938 ο Ρουντόλφ Νουρέγιεφ το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ήταν ένα βαγόνι της Υπερσιβηρικής αμαξοστοιχίας κοντά στην πόλη Ιρκούτσκ. Η μητέρα του λιποθύμησε από τους πόνους και τον ξεγέννησαν οι υπόλοιποι επιβάτες του τρένου. Ο πατέρας του υπηρετούσε στον Κόκκινο Στρατό και ήταν από τα πιο σκληροπυρηνικά μέλη του. Είχε τρεις αδερφές μεγαλύτερες και μεγάλωσε σε αυστηρό μουσουλμανικό περιβάλλον.
Η οικογένεια του ήταν πολύ φτωχή και ο ίδιος είχε προβλήματα στο σχολείο. Οι συμμαθητές τους τον χλεύαζαν επειδή ήταν ξυπόλυτος και φορούσε κοριτσίστικα ρούχα των αδελφών του. Επίσης, τους έκανε εντύπωση γιατί ο πολύ αδύνατος συμμαθητής τους συνέχεια χόρευε.
Στα 16 του και μετά από έναν πολύ άσχημο καυγά στο σχολείο αποφάσισε να μην ξαναπατήσει το πόδι του εκεί και γράφτηκε στην Ακαδημία Βαγκάνοβα της Αγίας Πετρούπολης και μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα βρέθηκε στα μπαλέτα Κίροφ, ως πρωταγωνιστής σε έργα του κλασικού ρεπερτορίου.
Από την αρχή ξεχώρισε το ταλέντο και η επιμονή του. Ατελείωτες πρόβες μέχρι να καταφέρει αυτό που ήθελε. Σύντομα, όλοι μιλούσαν για την τεχνική του και την αρμονία που είχε η κίνηση του.
Το 1961 συνέβη κάτι που θα άλλαζε όλη του την ζωή. Σε μια από τις περιοδείες των μπαλέτων Κίροφ του Λένινγκραντ, ο 23χρονος τότε Ρούντολφ Νουρέγιεφ ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία ενώ ετοιμαζόταν να αναχωρήσει με τον θίασο για την Αγγλία. Δεν είχε ανακοινώσει σε κανέναν την απόφαση του και, μόλις, έφτασε στο αεροδρόμιο Λε Μπουρζέ ζήτησε βοήθεια από γάλλους αστυνομικούς ότι πράκτορες της KGB επιχειρούν να τον απαγάγουν. Οι άντρες των μυστικών υπηρεσιών προσπάθησαν να τον εμποδίσουν να αυτομολήσει, αλλά ήταν ήδη αργά. Αυτή του η απόφαση τον έκανε ανεπιθύμητο στην πατρίδα και του απαγορεύτηκε η είσοδος στην χώρα. Κάτι που άρθηκε 28 χρόνια αργότερα (1989), όταν με προσωπική παρέμβαση του τότε ηγέτη της χώρας, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, του επετράπη η είσοδος προκειμένου να παρευρεθεί στην κηδεία της μητέρας του.
Στο Παρίσι για μικρό χρονικό διάστημα υπήρξε μέλος του Μεγάλου Μπαλέτου του Μαρκήσιου de Cuevas, σύντομα όμως πήγε στην Αγγλία, όπου απέκτησε τη βρετανική υπηκοότητα κι εκεί συνεργάστηκε με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου, γνωρίζοντας την επιτυχία ως παρτενέρ της κατά 19 χρόνια μεγαλύτερής του Βρετανίδας χορεύτριας, Μαργκότ Φοντέιν.
Άλλες σπουδαίες συνεργασίες του ήταν τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας, το Μπαλέτο του Βερολίνου, τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας, ενώ διετέλεσε διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού από το 1983 έως το 1989. Έχει ανεβάσει περισσότερα από 25 έργα μπαλέτου, μεταξύ των οποίων «Η λίμνη των κύκνων», «Ο καρυοθραύστης», «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», «Ζιζέλ», «Δον Κιχώτης».
Στη δεκαετία του ’70 ασχολήθηκε με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο παίζοντας, μάλιστα, τον Ροδόλφο Βαλεντίνο στην ομότιτλη ταινία. Το 1982 απέκτησε και την αυστριακή υπηκοότητα, αν και ζούσε κατά βάση στο Παρίσι.
Η σεξουαλική του ζωή ήταν έντονη. Ο ίδιος ποτέ δεν έκρυψε ότι ήταν ομοφυλόφιλος, ο οποίος κατά καιρούς συνδεόταν και με γυναίκες. Οι σχέσεις του συχνά έβλεπαν το φως της δημοσιότητας και ο ίδιος έδειχνε να το απολαμβάνει. Στις ερωτικές συναναστροφές του υπάρχουν ονόματα όπως ο χορευτής Τέγια Κρέμκε, ο Ρόμπερτ Τρέισι, αλλά και η Ξένια Τζούργκενσον, σύζυγος του δασκάλου του Αλεξάντερ Πούσκιν.
Αυτό που είχε δημιουργήσει θύελλα αντιδράσεων και δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, αλλά ούτε και διαψεύστηκε ήταν το ερωτικό τρίγωνο που είχε δημιουργηθεί μεταξύ του Νουρέγιεφ, της Πρώτης Κυρίας της Αμερικής, Τζάκι Κένεντι και ενός ακόμα άντρα. Σχέση είχε δημιουργήσει και με τον Ρόμπερτ Κένεντι με τον δεύτερο να του γράφει ερωτικά γράμματα λέγοντας του πως δεν μπορεί να ζήσει μακριά του. Πολλοί κάνουν λόγο και για τις ιδιαίτερες συναντήσεις του με την Έθελ Κένεντυ, αδερφή της Τζάκι με την οποία χώρισαν όταν εκείνη αρνήθηκε να κάνει διακοπή κύησης.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο μεγάλος έρωτας του Ρουντόλφ Νουρέγιεφ ήταν ο χορογράφος Έρικ Μπρουν. Μαζί χορεύουν, ταξιδεύουν ως την Κοπεγχάγη για να μελετήσουν τη μέθοδο Bournonville, ερωτεύονται, αλλά και τσακώνονται πολύ. Οι φίλοι τους κάνουν λόγο για φωτιά και πάγο. Ο ένας δεν μπορεί χωρίς τον άλλον και παράλληλα απατούσε ο ένας τον άλλον. Χωρίζουν μετά από καιρό, χωρίς, να ξέρει κανείς τον λόγο. Ο Έρικ Μπρουν πέθανε το 1986 και ο Ρουντόλφ Νουρέγιεφ ήταν μαζί του στο νοσοκομείο ως το τέλος. Επίσημη αιτία ο καρκίνος στους πνεύμονες, όλοι , όμως, υποστήριξαν ότι είχε AIDS.
Επτά χρόνια, μετά, το 1993 ο καλύτερος ίσως χορευτής του κόσμου, το Λευκό Κοράκι, όπως λέγεται και η βιογραφική του ταινία πέθανε από AIDS, σε ηλικία 55 ετών.
Ο όμορφος χορευτής με την ταταρική καταγωγή έχει μείνει στην ιστορία ως σύμβολο τελειότητας και αρμονίας. Οι τεχνικές του διδάσκονται ακόμα και σήμερα και δεν υπάρχει νέος χορευτής που δεν μελετάει τις μεθόδους του.
Λίγο, πριν πεθάνει εκμυστηρεύτηκε στην διάσημη χορεύτρια και φίλη του Μένια Μαρτίνεζ πως αν κάτι για κάτι μετανιώνει είναι που δεν χόρεψε όσο θα ήθελε!