Ο ηθοποιός Αρμάν Εδουάρδος Μενετιάν απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ

Ο Αρμάν Εδουάρδος Μενετιάν απαντά στο ψυχογράφημα ερωτήσεων, γνωστό ως ερωτηματολόγιο του Προυστ, με αφορμή τις παραστάσεις στην Κάμιρο «Σήμερα είναι η μέρα», αλλά και την μετάκληση της παράστασης «Το έκτο πάτωμα» στη Θεσσαλονίκη.

Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος;
Υπάρχουν πάρα πολλές στιγμές στις οποίες νιώθω χαρούμενος, αλλά το να νιώσω ευτυχισμένος, όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι ένα συναίσθημα έντονο που διαρκεί λίγο και δε συμβαίνει συχνά. Ανάμεσα στις διάφορες τέτοιες στιγμές, ξεχωρίζω εκείνες τις οποίες έχω ζήσει με τα ανίψια μου, όπως επίσης όταν έχω ανακαλύψει κάτι καινούργιο σε πνευματικό επίπεδο, κάτι που με κάνει να δω τον κόσμο και τη ζωή διαφορετικά απ’ ότι τα έβλεπα ως τώρα.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα ήθελα καταρχάς σε μεγάλο βαθμό να πάψει να με απασχολεί το τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα, το ποια είναι η άποψή τους για μένα. Είμαι πάντως σε καλό δρόμο. Και κάτι που πάει παρέα με το προηγούμενο είναι ότι θα ήθελα να μπορώ να εκφράζομαι ακόμα πιο ελεύθερα.

Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Για το ότι άργησα πολύ να ξεπεράσω ορισμένους φόβους μου.

Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;
Κάθε φορά που πάω να πέσω στην παγίδα του να έχω πρότυπα/ήρωες, κάνω ένα βήμα πίσω και μου υπενθυμίζω πως κι αυτοί άνθρωποι είναι, των οποίων τα σκοτεινά σημεία δεν τα έχω δει. Προτιμώ να θαυμάζω τις πράξεις των ανθρώπων παρά τους ίδιους τους ανθρώπους. Δε θέλω να θεοποιήσω κανέναν.

Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζετε περισσότερο στους άλλους;
Την υποκρισία και το να πράττει κάνεις έχοντας μονάχα κατά νου την απόλαυση και την εκπλήρωση των επιθυμιών του, αδιαφορώντας για το κατά πόσο είναι ηθικές οι πράξεις του.   

Πού θα θέλατε να ζείτε;
Από μόνος του ο τόπος δεν αρκεί. Από μόνο του τίποτα δεν αρκεί. Γι’ αυτό συχνά βάζουμε αυτογκόλ όταν εστιάζουμε σε ένα πράγμα μόνο- στη δουλειά, στον τόπο διαμονής, στον σύντροφο που έχουμε κλπ- θεωρώντας πως αλλάζοντας μια συνιστώσα, αυτή που φαίνεται ως η πιο σημαντική στη φάση στην οποία βρισκόμαστε, θα αλλάξει και η ζωή μας. Παρ’ όλα αυτά, κάποτε θα ήθελα να ζήσω στη φύση, μες στο πράσινο, δίπλα σε μια όμορφη πόλη κάπου στη Μεσόγειο. Μάλλον στην Ιταλία.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Δεν είμαι σίγουρος. Είτε αυτό που προκύπτει από την ανάγνωση ενός μυθιστορήματος, είτε αυτό που πραγματοποιείται όταν παίζω μουσική και αυτοσχεδιάζω πηγαίνοντας από συναίσθημα σε συναίσθημα.

---

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Είμαστε τόσο μοναδικοί που η οποιαδήποτε ταύτιση με οποιοδήποτε ιστορικό πρόσωπο θα είναι αναγκαστικά γενική και όχι συγκεκριμένη. Προσπαθούμε να προσδώσουμε αξία στην ταυτότητά και την προσωπικότητά μας με το να βρίσκουμε κοινά με διάφορα ιστορικά πρόσωπα (και όχι μόνο!) αλλά όλοι μας είμαστε τόσο ρευστοί που η οποιαδήποτε ταύτιση θα είναι αναγκαστικά ελλιπής. Εδώ καλά καλά δεν ταυτίζομαι με τον προ εικοσαετίας εαυτό μου. 

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Γενικότερα με δυσκολεύουν οι ερωτήσεις που ζητούν κάτι αγαπημένο. Αγαπώ πολλά μουσικά είδη, πολλούς συνθέτες και οι μουσικές μου διαθέσεις αλλάζουν σε κάθε δεδομένη στιγμή. Θα προσπαθήσω όμως να απαντήσω, αφήνοντας απ’ έξω τόσους και τόσους των οποίων η μουσική με έχει αγγίξει και θα πω Σοπέν, Πουτσίνι, Μπαχ, Τσαϊκόφσκι.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σας;
Το ότι ξεπέρασα ορισμένους βαθιά ριζωμένους φόβους μου.

Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σου;
Μπορεί να ακουστεί κάπως κλισέ, αλλά εκτιμώ πολύ την αγάπη και το ειλικρινές τους ενδιαφέρον. Και φυσικά το χιούμορ τους, ιδιαίτερα όταν γελούν με τις αδυναμίες και τις αποτυχίες μου και ταυτόχρονα με στηρίζουν και μου συμπαραστέκονται. 

Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Ήμουν στο τρίτο έτος της δραματικής. Με την καθηγήτριά μας, τη Λένα Φιλίπποβα μελετούσαμε το «Έξι Πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» του Πιραντέλλο και την Άννα Καρένινα του Τολστόι. Τα όσα αντιλήφθηκα από τα δύο αυτά βιβλία-κυρίως όσον αφορά το ζήτημα της αλήθειας- αποτέλεσαν τη βάση για να διαμορφωθεί- και να συνεχίζει να διαμορφώνεται- ο τρόπος με τον οποίο πλέον βλέπω και αντιμετωπίζω τα πράγματα.   

Η ταινία που σας σημάδεψε;
Κάτι πaθαίνω με τις ταινίες και ξεχνάω ποιες έχω δει. Σαν τα ανέκδοτα. Αλλά να που μου ήρθε αρκετά γρήγορα στον νου το «Η ζωή είναι ωραία» του Μπενίνι. Το πως αντιμετωπίζει κανείς τον θάνατο, τον επικείμενο, τον τρομακτικό, αποτελεί στάση ζωής. Κι αν αυτή η στάση εμπεριέχει την καλοσύνη, την ενσυναίσθηση και το χαμόγελο, τότε αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επαναστατικές πράξεις.   

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Απολαμβάνω πολύ τους πίνακες του Βαν Γκογκ, του Σαριάν (Αρμένιος ζωγράφος για όσους δεν τον ξέρουν), του Μονέ, του Νταλί.

Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Το να λέει κανείς ψέματα ισούται με έλλειψη ελευθερίας. Και ναι, αυτή την ελευθερία σε κάποιο βαθμό την στερούμαι κι εγώ. Δεν συνηθίζω να λέω ψέματα, αλλά επιλέγω να πω όταν γνωρίζω εμπειρικά πως η αλήθεια και η επιθυμία μου- παρά το ότι δεν βλάπτουν και δεν επηρεάζουν κανέναν- δεν θα γίνουν σεβαστές και αποδεκτές, προκαλώντας μου μια ανυπόφορη πνευματική και ψυχική κούραση και μπόλικα νεύρα. Πάντως, έχω σαν στόχο, ακόμα κι αυτά τα λίγα να τα εξαλείψω και ας δεχθεί την αλήθεια μου όποιος θέλει.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ισχύει και σε αυτήν την περίπτωση ό,τι είχα πει προηγουμένως για τους συνθέτες. Αλλά ας αναφέρω κάποιους των οποίων η γραφή με έχει συνεπάρει: Σαραμάνγκου, Τολστόι, Σαίξπηρ, Ντίκενς. 

Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Θα επιθυμούσα καταρχάς να έχω ζήσει πραγματικά, να είμαι μεστός, να την έχω αγκαλιάσει πλήρως τη ζωή. Αυτή είναι η πρώτη μου επιθυμία όσον αφορά τον θάνατο. Κατά δεύτερον, θα ήταν πολύ όμορφο να ήμουν στο νεκροκρέβατο, να άκουγα την 9^η του Μπετόβεν και να έσβηνα με το τέλος της Ωδής στη Χαρά.  

Ποια πιστεύετε ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Αυτή στην οποία κανείς πιστεύει πως δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα να αλλάξει τα πράγματα, και αποδέχεται την κατάστασή του σαν να ήταν κάτι το μοιραίο. Ο συμβιβασμός στην πιο ακραία του μορφή. Η απόλυτη παραίτηση. 

Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Δε θα συνέβαινε.

Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Είμαι μάλλον σε πνευματική ακαταστασία, με την καλή έννοια, ψάχνοντας να μάθω πράγματα για τον εαυτό μου, να ανακαλύψω συγκεκριμένες πλευρές μου τις οποίες είχα αμελήσει, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν έχω θέσει τα σωστά ερωτήματα. Προσπαθώ να καθαρίσω και να ξεζουμίσω λίγη ουσία. 

Info: «Σήμερα είναι η μέρα», κάθε Δευτέρα & Τρίτη έως τις 14/11, εισιτήρια tickets.public.gr και «Το έκτο πάτωμα» στη Θεσσαλονίκη, κάθε Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή έως 19/11, εισιτήρια στο ticketservices.gr

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.