Ο ηθοποιός Νίκος Στεργιώτης απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ

Ο Νίκος Στεργιώτης, απαντώντας στο ερωτηματολόγιο του Προυστ, εκφράζει την αδυναμία του να ορίσει την έννοια της ευτυχίας, μετανιώνει για πράξεις που δεν πραγματοποίησε και θα ήθελε να ζει σε βόρειες χώρες της Ευρώπης.

Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος;
Προσπαθώ συνέχεια να αισθάνομαι χαρούμενος και γεμάτος τουλάχιστον πνευματικά. Δεν μπορώ να ορίσω με σαφήνεια την έννοια της ευτυχίας.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Αγαπώ τον εαυτό μου ως έχει, αλλά μακάρι να ζούσα με λιγότερο άγχος.

Για ποιο πράγμα μετανιώνετε;
Για όσα δεν έκανα. Για όσα θα μπορούσα να κάνω και από φόβο δεν έκανα. Για τις στιγμές εκείνες που δεν ακολούθησα το ένστικτο μου.

Ποιοι είναι οι ήρωες σας στην πραγματική ζωή;
Οι γονείς μου.

Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζετε στους άλλους;
Την υπεροψία και την υποκρισία.

Πού θα θέλατε να ζείτε;
Μάλλον σε κάποια βόρεια χώρα της  Ευρώπης. Νορβηγία, Ισλανδία ίσως. Σε αυτές τις χώρες φαίνεται να υπάρχει διάχυτος ο σεβασμός, η οργάνωση και η αλληλεγγύη.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Αγαπημένο είναι αυτό που δεν έχω πραγματοποιήσει ακόμα. Αν όμως πρέπει να αναφερθώ σε κάποιο που ήδη πραγματοποίησα  θα πω ότι το καλοκαίρι ερωτεύτηκα το νησί  της Τήνου, ήταν οι καλύτερες διακοπές της ζωής μου.

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε;
Μου είναι αδύνατον να ταυτιστώ με κάποια ιστορική προσωπικότητα. Η ιστορία ήταν το αγαπημένο μου μάθημα στο σχολείο για αυτό και στην συνέχεια αποφάσισα να σπουδάσω  στο τμήμα της Ιστορίας και Αρχαιολογίας.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Δεν πιστεύω ότι στην τέχνη μπορεί να υπάρξει  η έννοια του “αγαπημένου‘‘. Θα επιλέξω να αναφερθώ σε συνθέτες που ίσως τους αισθάνομαι πιο κοντά μου, Λοΐζος, Τσιτσάνης, Χαντζιδάκις.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σας;
Δεν πιστεύω ότι έχω επιτύχει κάποιο ιδιαίτερο κατόρθωμα. Είμαι ερωτευμένος με την έννοια της οργάνωσης και του προγράμματος. Αισθάνομαι υπερήφανος για τον εαυτό μου, που στον προγραμματισμό της ζωής μου και της εξέλιξης μου είμαι συνεπής.

Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σου;
Την ανιδιοτελή αγάπη και στήριξη τους. Οι περισσότεροι φίλοι μου προέρχονται από την παιδική μου ηλικία, είναι ευτύχημα να διατηρείς φιλίες ετών. Ως μοναχοπαίδι τους αισθάνομαι σαν δεύτερη οικογένεια.

Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
H Φάρμα των Ζώων του George Orwell. Διάβασα το βιβλίο πρώτη φορά όταν ήμουν  στο 2^ο έτος της δραματικής σχολής, σε ένα πολύ καθοριστικό / μεταβατικό στάδιο της ζωής μου. 

Η ταινία που σας σημάδεψε;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορα που είδα το Oldboy του Park Chan Wook και το La Vita e Bella του Benigni

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Eνδεικτικά θα αναφέρω  ονόματα ζωγράφων που κάθε φορά που συναντιέμαι με έργα τους με κάνουν να αναστοχάζομαι. Munch, Kandinsky, Bosch, Van Gogh 

Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Η γραμμή διαχωρισμού μεταξύ αλήθειας και ψέματος είναι δυσδιάκριτη. Ωστόσο με το ψέμα δεν είμαι φίλος.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Είναι αδύνατη η διάκριση σε αγαπημένους και μη. Θα αναφερθώ σε αυτούς που επιλέγω να διαβάζω πιο συχνά. Dostoevsky, Καζαντζάκης, Ρίλκε, Καρυωτάκης.

Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Δεν θα πεθάνω . Αν ωστόσο από κάποιον λάθος υπολογισμό αυτό συμβεί  θα επιθυμούσα να συναντηθούμε με τον θάνατο στο θέατρο, στα παρασκήνια, μετά το τέλος της  παράστασης στα βαθιά μου γεράματα.

Ποια πιστεύετε ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Να μην μπορείς να ζήσεις, να μην μπορείς να γελάσεις, να μην έχεις ένα σπίτι για να μείνεις και ένα πιάτο φαγητό. Όλοι  όσοι έχουμε σπίτι και ένα πιάτο φαγητό σε αυτό τον κόσμο είμαστε προνομιούχοι και δυστυχώς το ξεχνάμε.

Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Θα ήθελα να μου εξηγήσει  την σκοπιμότητα ύπαρξης  της παραπάνω δυστυχίας.

Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Θα την χαρακτήριζα μάλλον εντόνως δημιουργική. Αυτή την περίοδο συμμετέχω στην παράσταση «Τα Ξύλινα Σπαθιά» στο θέατρο Βρετάνια σε σκηνοθεσία της κας Ανδρομάχης Χρυσομάλη, καθώς και στην παράσταση «Chicago» στο θέατρο Αγγέλων Βήμα σε σκηνοθεσία της κας Μαργαρίτας Δαλαμάγκα. Παράλληλα βρίσκομαι εν μέσω προβών για το έργο «Να ξέρετε πως  αυτό που ακούτε είναι σφύριγμα τρένου»  σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαρνά. Πνευματικά, δημιουργικά γεμάτη λοιπόν. 

Ο Νίκος Στεργιώτης είναι ηθοποιός, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης (2022) και του Τμήματος Ιστορίας Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου). Η πρώτη του συνεργασία ήταν με τον Βασίλη Μαυρογεωργίου στην audioπαραγωγή «Αυτοί που κοιτούν» (2020) και αργότερα στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη στο Θέατρο Τέχνης (2022). Φέτος, τον συντάμε στο θρυλικό μιούζικαλ «Chicago», κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:00, στο Αγγέλων Βήμα, καθώς και στην παιδική/εφηβική σκηνή του Θέατρου Βρετάνια με «Τα ξύλινα σπαθιά» κάθε Κυριακή στις 15:00. 

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.