Ο Ορέστης Τουλιάτος απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ

Ο Ορέστης Τουλιάτος, απαντά στο ψυχογράφημα ερωτήσεων, γνωστό ως ερωτηματολόγιο του Προυστ. Ποιο θεωρεί ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του; Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζει περισσότερο στους άλλους;

Μια παρέα φοιτητών της Νομικής στη Θεσσαλονίκη κάνουν ένα -αποτυχημένο;- πάρτι αποφοίτησης. Στην κωμωδία του Γιώργου Ηλιόπουλου, «Desperados r’ back», στο Θέατρο Nous, βλέπουμε τον Ορέστη Τουλιάτο, που υποδύεται έναν απόφοιτο της Νομικής, μαζί με τους υπόλοιπους  ήρωες του έργου να δοκιμάζονται σε μια σειρά από κωμικά γεγονότα, αποφάσεις, όνειρα και κρίσιμα θέματα θα τους φέρουν αντιμέτωπους με τους εαυτούς τους.

Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος;
Θεωρώ ότι είναι λίγες οι φορές που ένας άνθρωπος θα βιώσει αληθινή ευτυχία. Με το να νιώθεις καλά με σένα τον ίδιο, την ζωή σου και να χαίρεσαι τη στιγμή εκείνη, χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα. Το έχω αισθανθεί, αλλά λίγες φορές. Η πιο πρόσφατη ήταν αυτό το καλοκαίρι, σε ένα πανηγύρι στην Τήνο, που χόρευα με φίλους και αγνώστους. Έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, το ένιωσα.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Θεωρώ ότι με δουλειά και προσπάθεια, μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα. Το «ο άνθρωπος δεν αλλάζει» είναι ένα καλό άλλοθι. Οπότε ότι με χαλάει, μπορώ να το αλλάξω. Αρκεί να θέλω. Αυτό αναφορικά με τα στοιχεία του χαρακτήρα μου. Τώρα για το κομμάτι της εμφάνισης, πραγματικά τίποτα. Αυτός είμαι.

Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Συνήθως μετανιώνεις για πράγματα που δεν έκανες. Εγώ συνηθίζω να τα κάνω,                                                                                ακόμα και αν στο τέλος δεν ήταν αυτή η κατάληξη που θα ήθελα. Αλλά τουλάχιστον το έκανα και δεν θα έχω να σκέφτομαι «τι θα είχε γίνει αν». Σίγουρα έχω κάνει λάθη, αλλά δεν υπάρχει κάτι το οποίο να με επηρεάζει και να με «τρώει». Στην τελική, όλα αλλάζουν ανά πάσα στιγμή. Είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο.

Ποιοι είναι οι ήρωες σας στην πραγματική ζωή;
Ο πατέρας μου. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσα να κάνω βήμα. Μου έμαθε ότι χρειάζεται για να «περπατήσω» και τώρα θέλω να με δει και να πετάω. Να τον κάνω όσο πιο περήφανο γίνεται, γιατί είναι πάντα εκεί για μένα. Και τον αγαπώ πολύ. 

Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζετε περισσότερο στους άλλους;
Δηθενιές, σνομπισμούς, «δεν σε βλέπω καν», «το συμφέρον μου και μόνο και στα τέτοια μου οι άλλοι», φασίστες, ρατσιστές, ξερόλες. Μπορώ να συνεχίσω να σκιαγραφώ το εξήντα με εξήντα πέντε τις εκατό των ανθρώπων στον πλανήτη. Το χειρότερο από όλα όμως είναι να μπορείς να αλλάξεις κάτι ή εσένα τον ίδιο προς το καλύτερο και απλά να μην το κάνεις. Να βολεύεσαι και να μην εξελίσσεσαι. Αυτού του είδους την νοοτροπία την θεωρώ μεγάλη ήττα. Γεννήθηκες για να ζήσεις ρε!

Πού θα θέλατε να ζείτε;
Το Παρίσι είναι η αγαπημένη μου πόλη και γενικά την Γαλλία την έχω μέσα στην καρδιά μου όντας και μισός γάλλος. Θεωρώ θα μου ταίριαζε και η Βαρκελώνη αν και δεν έχω πάει ακόμα. Στη Γαλλία κιόλας, θα ήθελα κάποια στιγμή να δουλέψω στο θέατρο ή το σινεμά ή την τηλεόραση.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Στην Κωνσταντινούπολη όταν και είχα πάει με την πρώην κοπέλα μου (και καλύτερη εκκολαπτόμενη αθλητική δημοσιογράφο στην Ελλάδα, τα φιλιά και τη μεγαλύτερη αγκαλιά μου) το 2019. Απίστευτη πόλη, ιστορική, με πολλά πράγματα να κάνεις και να δεις. Γεμάτες μέρες με πολλά και αστεία απρόοπτα και ένα κερασάκι στην τούρτα κάθε μέρα.

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Πραγματικά δεν το είχα σκεφτεί ποτέ! Εγώ φταίω να πω με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, ήρωα του 1821; Στο δημοτικό, τον είχα υποδυθεί με μεγάλη επιτυχία και μου άρεσε που λεγόταν Οδυσσέας και εγώ Ορέστης, ήταν γενναίος και πολύ καλός πολεμιστής. Είναι ότι πιο κοντινό σε ιστορική προσωπικότητα μπορώ να συνδεθώ αυτή τη στιγμή. Δεν θα ήθελα να σκεφτώ κάτι τώρα ντε και καλά για να απαντήσω. Παρόλα αυτά μου αρέσουν φουλ σαν προσωπικότητες οι Maradona και Che!

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Ο Μάνος Χατζιδάκις από Έλληνες. Στο σπίτι έχουμε πολλούς δίσκους του με την «Οδό Ονείρων» να είναι ο αγαπημένος μου. Από την άλλη ακούω και αρκετή κλασσική μουσική με αγαπημένους τους Beethoven, Chopin και Vivaldi. 
(«Που σαι, ρε Λεξ»)

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σας;
Το να κυνηγάω το όνειρο μου κάθε μέρα. 24/7. Το να πω στα είκοσι πέντε μου, θα γίνω ηθοποιός ο κόσμος να χαλάσει, του να μπω στο Τέχνης και εν τέλει να γίνω. Βασικά, δεν γίνεσαι έτσι απλά. Δεν σε κάνει το πτυχίο ηθοποιό. Κανένα πτυχίο δεν σε κάνει κάτι, αλλά ειδικά ηθοποιός δεν γίνεσαι έτσι απλά με ένα «απολυτήριο λυκείου». Είναι τρόπος ζωής. Για αυτό λέω. Το όνειρο μου είναι να γίνω ηθοποιός και ακόμα είμαι στην αρχή.

Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Την πλευρά της παιδικότητας τους, τρέλας τους και αυθορμητισμού τους. Αυτά τα στοιχεία συνήθως εμφανίζονται πιο έντονα σε διακοπές, δυνατά party και συγκεκριμένα μαγαζιά της Αθήνας. Καμία φορά βάζω και εγώ το χεράκι μου και τους σπρώχνω προς τα εκεί. Γιατί αυτά υπάρχουν μέσα μου και δεν θα ήθελα να σβήσουν ποτέ. Επίσης αυτό που ξεχωρίζω είναι ότι όταν θα μιλήσουμε σοβαρά, θα μιλήσουμε και όταν θα κάνουμε πλάκα θα κάνουμε. Το αισθάνομαι με πολλά παιδιά αυτό και ξέρω ότι μπορώ να βασιστώ σε αυτούς. Όπως και αυτοί σε μένα.

Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
«Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά» του Leonardo Padura ήταν το βιβλίο που με έκανε να καταλάβω ότι λατρεύω τα ιστορικά – κοινωνικά – πολιτικά μυθιστορήματα. Έπειτα διάβασα το «1984» του George Orwell και εκεί συνειδητοποίησα ότι γουστάρω φουλ τις δυστοπίες. Από εκείνη τη στιγμή (2016) ξεκίνησα να κυνηγάω βιβλία ιστορικά, βιβλία σταθμούς που ήξερα ότι έχουν να μου δώσουν τροφή για σκέψη.

«Η Πανούκλα» του Albert Camus ήρθε και μου μαύρισε την ψυχή (λες και δεν ήταν ήδη μαύρη και μάλιστα τέλη καλοκαιριού, που έτσι και αλλιώς δεν είναι εύκολη περίοδος) όπως και «Σταφύλια της Οργής» του John Steinbeck με επηρέασαν πολύ. Πρόσφατα διάβασα το «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα» του Mikhail Bulgakov και ήταν ασύλληπτο. Ορισμός της ωραίας παράνοια και της αγάπης.

Η ταινία που σας σημάδεψε;
Η τριλογία του “Lord Of The Rings” όταν ήμουν μικρός. Σίγουρα έπαιξε ρόλο στο να γίνω ηθοποιός. Όπως και ο “Harry Potter” και “Pirates of  the Caribbean” έβαλαν το λιθαράκι τους. Αυτές οι ταινίες με όπλισαν με φαντασία, ιστορίες, βιώματα και διαφορετικές ταυτότητες. Με τον αγαπημένο μου φίλο και ξάδερφο Βασίλη, κάθε φορά που βρισκόμασταν, υποδυόμασταν ήρωες βγαλμένους από αυτές τις ταινίες (και όχι μόνο) και φτιάχναμε ολόκληρα σενάρια, στα οποία συμμετείχαμε ενεργά. Σπαθιά, μπέρτες, μάσκες. «Πάμε να παίξουμε Ιστορίες;». Αυτό λέγαμε και έτσι ξεκινούσαμε.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Το φθινόπωρο του 2022 πήγα στο Παρίσι με τον πατέρα μου και επισκεφτήκαμε το Musee d’ Orsay. Απίστευτο μουσείο και πρώην σιδηροδρομικός σταθμός, κάτι που το κάνει να ξεχωρίζει. Εκεί, θαύμασα ολόκληρη τη συλλογή πινάκων του Edvard Munch που μεταξύ άλλων έχει δημιουργήσει την «Κραυγή». Επίσης και ο Gustav Klimt είναι από τους αγαπημένους μου. Τους πινάκες του με κορυφαίο θεωρώ τον «The Kiss» τους θαύμασα στην Βιέννη.

Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Κάπου είχα ακούσει ότι τα ψέματα είναι αυτά που κάνουν τον άλλον να νιώθει ωραία, ενώ η αλήθεια πονάει. Δεν το συμμερίζομαι ούτε το ακολουθώ, αλλά είναι αρκετά αληθές και βαθύ. Γενικότερα, δεν κάνω κάτι που δεν θέλω να μου κάνουν. Αν έπρεπε όμως να πω ψέματα, θα έλεγα μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και θα το έκανα για να προστατεύσω κάτι ή κάποιον. Δεν θα το επέλεγα όμως.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
William Shakespeare, Anton Chekhov και Tennessee Williams από το θέατρο. «Hamlet»  «Γλάρος» και «Γυάλινος Κόσμος» είναι από τα αγαπημένα μου έργα. Από λογοτεχνία σίγουρα αυτοί που ανέφερα σε προηγούμενη ερώτηση. Επιπλέον να προσθέσω και ότι με συνεπαίρνει η γραφή του Fyodor Dostoevsky. Τα πιο πολλά βιβλία που έχω διαβάσει είναι δικά του.

Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Με το να έχω ζήσει πρώτα. Ξέροντας ότι έχω κάνει ότι καλύτερο μπορούσα και ότι έχω πάρει  ότι μπορώ και ότι έχω δώσει το 99 τις εκατό που έχω. Το εκατό δεν το φτάνεις ποτέ, πάντα το κυνηγάς. 

Ποια πιστεύετε ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Η φτώχεια. Να θέλεις να κάνεις πράγματα, να κυνηγήσεις στόχους και όνειρα και επειδή δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα, να μην μπορείς. Πολύ άδικος κόσμος. Ας είμαστε ευγνώμονες για όσα έχουμε. Επίσης και η μιζέρια στον άνθρωπο είναι μια μορφή δυστυχίας όπως και η παγερή αδιαφορία για το οτιδήποτε εκτός του εαυτού σου.

Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Ποιος είναι στα αλήθεια. Και αν μπορώ να δω τους ανθρώπους μου, που δεν ζουν πια.

Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Δουλειάς, υπομονής, αναμονής και πίστης για τις καλύτερες μέρες. Τόσο σε προσωπικό – επαγγελματικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Η αλήθεια είναι ότι αυτόν τον καιρό νιώθω αρκετά γεμάτος, βιώνω εμπειρίες, τις χαίρομαι και τα καλύτερα έρχονται! Είμαι αισιόδοξος. Έχω πολλά να δώσω!

INFO: Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00, στο Θέατρο Nous. Εισιτήρια στο ticketmaster.gr.

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.