Review / Μια βραδιά με soul και folk ρυθμούς από τον ιδιαίτερο Benjamin Clementine στην Τεχνόπολη

Ο χαρισματικός Μπένντζαμιν Κλεμεντάιν, μετά την πρόσφατη περιοδεία του, με τον David Byne, σε Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ, θα πραγματοποιήσει, μια “ειδική” σειρά συναυλιών στην Ευρώπη, από τον Μάιο έως τον Ιούνιο του 2019.

Όσοι βρέθηκαν στις 25 Μαΐου, στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, απόλαυσαν μια μαγική βραδιά. Ο πολύ ταλαντούχος Μπέντζαμιν Κλεμεντάιν, έδωσε μια παράσταση, που όλη η Αθήνα, θα μιλάει. Με τίτλο “An Evening with Benjamin Clementine and His Parisian string Quintet“, μας συστήνει την δουλειά του. Μια μοναδική live εμπειρία, που υποστηριζόταν πάνω στην σκηνή από πέντε μουσικά έγχορδα από την Γαλλία. Ανάμεσα τους και η Μπάρμπαρα Λεπιέβρ, στο τσέλο.

Καθ’ όλη την διάρκεια της βραδιάς, ο Κλεμεντάιν, παρουσίασε τραγούδια μέσα από το βραβευμένο με Mercury Prize Album του, Al least for now (2015) και το Album, Tell a fly (2017). Δυο δουλειές που γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία παγκοσμίως, χαρίζοντας στο ερμηνευτή και μουσικό, το προσωνύμιο “ένας Τζόρτζ Όργουελ, της εποχής μας).

Όταν παρέλαβε το βραβείο ο Μπένντζαμιν Κλεμεντάιν, για το Al least for now, το αφιέρωσε στα θύματα της 13ης Νοεμβρίου, στο Παρίσι. Ένας μουσικός πιανίστας, συνθέτης, τραγουδιστής με ζωή βγαλμένη από κινηματογραφική ταινία, καθώς από τα πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, που συχνά τον κορόιδευαν για το χρώμα του ή τον αποδοκίμασαν ως θηλυπρεπή, μέχρι την ταραχώδη σχέση με τους γονείς του. Στα 16 του, τα παράτησε όλα και από το Βόρειο Λονδίνο, βρέθηκε να τραγουδάει στο μετρό του Παρισιού. Ξεκίνησε με μια μισοσπασμένη κιθάρα και τώρα, στα 26, του θεωρείται από τους πιο πολλά υποσχόμενους καλλιτέχνες. Πολλοί παρομοιάζουν την φωνή του με της Νίνα Σιμόν.

Βγήκε στη σκηνή, χωρίς να φορά υποδήματα. Γέμιζε όλη την σκηνή. Από τη μια άκρη ως την άλλη. Τα τραγούδια του, δεν ακολουθούν μια συγκεκριμένη φόρμα και όποιος έχει παρακολουθήσει την πορεία του, εκπλήσσεται με τις μεταπτώσεις του. Τραγουδάει δυνατά, μιλάει ψιθυριστά. Επηρεασμένος από τον Έρικ Σατί και τον Τζίμι Χέντριξ. Δύο καλλιτέχνες, που σέβεται, όπως έχει δηλώσει, γιατί έχουν στο κέντρο της μουσικής του, τον άνθρωπο. Κατάθεση ψυχής, αφού μέσα από τα τραγούδια του, νιώθουμε τα συναισθήματα του. Όταν ερμήνευσε το Wlnston Churchill’s Boy (κανένας προφήτης στον τόπο του), από την άκρια της σκηνής, καλούσε τον κόσμο να τραγουδήσει μαζί του. Δεν τραγουδάει απλώς, ερμηνεύει. Ιδιαίτερα θεατρικός, μέσα από τον ρυθμό της σόουλ και της φολκ μουσικής, μας αφηγείται την ζωή του. Το δέσιμο με την ορχήστρα του, ήταν πολύ δυνατό. Τους έπαιρνε μαζί του, ένα σώμα.

Η Μπάρμπαρα Λεπιέβρ, με τα μαγικά της δάχτυλα στο τσέλο και οι ήχοι των εγχόρδων, μαζί με την φωνή του Μπέντζαμιν Κλεμεντάιν, μας χάρισαν μια μαγική, μουσική βραδιά, που θα συζητιέται για καιρό.

*Ευχαριστούμε τον Θοδωρή Μάρκου για την παραχώρηση των φωτογραφιών.