Review: «Το μαγικό κουτί Νο.2» / Η Τάνια Τσανακλίδου είναι ένα εικαστικό γεγονός!
Συνωστίζονται στο μυαλό μου όσα θέλω να γράψω για τις δυο καταπληκτικές βραδιές στην Τάνια Τσανακλίδου στην πρεμιέρα της αλλά και τη δεύτερη μέρα που άνοιξε το μαγικό κουτί της μετά από αναμονή για μας και προετοιμασίας για ‘κεινη 26 ολόκληρων χρονων!
Είχε μείνει μετέωρο κι ως εκκρεμότητα τόσα πολλά χρόνια αλλά φαίνεται πως έφτασε ακριβώς τη στιγμή που το χρειαζόμασταν Το μαγικό κουτί Νο. 2. Κι ο πομπός κι ο δέκτης του.
Το καταπληκτικές που ανέφερα σαν επιθετικός προσδιορισμός ενδεχομένως και να είναι ένας σύνηθης χαρακτηρισμός αλλά σίγουρα φωτογραφίζει και κατατοπίζει για όσα συνέβησαν και για όσα υπήρξαμε αυτόπτες κι αυτήκοοι μάρτυρες.
Θα μπορούσε να πει κανείς συναρπαστικές, εξαιρετικές, μαγικές, ονειρεμένες βραδιές ή κι όλα αυτά μαζί και να ‘ναι μέσα. Γιατί όλα αυτά ήταν τα δυο βράδια μαζί της.
Η Τάνια Τσανακλίδου είναι ένα εικαστικό γεγονός!
Από την άλλη μεριά αντί να γράψω κάτι μακροσκελές, κάτι σαν σεντόνι δηλαδή, θα ‘θελα να πω το εξής και να ‘ναι αρκετό και κατανοητό: «Η Τάνια Τσανακλίδου είναι ένα εικαστικό γεγονός!» Εικαστικό γεγονός απ’ αυτά που όχι μόνο δεν περνούν απαρατήρητα και επιδερμικά αλλά αντιθέτως καθιστούν τόσο έντονη την παρουσία τους και την επιρροή τους που γίνονται εντέλει απαραίτητα και χρήσιμα.
Ναι, χρήσιμα. Χρήσιμα, γιατί η ψυχαγωγία δεν είναι κάτι αφηρημένο. Είναι καύσιμο. Ειδικά σ’ αυτό το δυστοπικό κλίμα που διαμορφώνεται όλο και πιο έντονα τον τελευταίο καιρό, παραστάσεις σαν αυτή είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για ενδοσκόπηση και περαιτέρω σκέψη κι όχι μόνο αφού σημαντική ενότητα στο πρόγραμμα αποτέλεσαν τα κοινωνικοπολιτικά τραγούδια. Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι που ξενίζει αφού η Τάνια είναι γνωστό πως παίρνει θέση και την επικοινωνεί τόσο μέσα από την τέχνη της όσο κι ως ενεργός πολίτης.
Και λέω παράσταση γιατί δεν ήταν μια απλή συναυλία. Όπως κι η Τάνια δεν είναι μια απλή τραγουδίστρια. Είναι αταξινόμητη. Δεν είπε το best of της random κι έφυγε. Όχι. Αφηγήθηκε μια ιστορία με κείμενα ως επί το πλείστον δικά της και μερικά άλλα κείμενα και ποιήματα δάνεια συγγραφέων τα οποία πλαισιώθηκαν με τραγούδια που δεν ανήκαν στο προσωπικό της ρεπερτόριο (πλην έξι κομματιών από την προσωπική της δισκογραφία) αλλά συμπλήρωναν την πρόζα κι είτε ήταν δικά της αγαπημένα είτε υπηρετούσαν την έκβαση της ιστορίας.
Δε σκοπεύω να κάνω κανενός είδους spoiler, γιατί το μαγικό κουτί πρόκειται να ταξιδέψει τις επόμενες μέρες στην Πάτρα κι ακολούθως στην Αθήνα, όμως δεν μπορώ και να μην αναφέρω πως είναι τοσο όμορφα κεντημένο το πρόγραμμα αυτό που όχι μόνο έρχεται σαν συνέχεια του πρώτου μαγικού κουτιού αλλά καταφέρνει στις περίπου δυο ώρες που διαρκεί μέσα απ’ τα προσωπικά της βιώματα να γίνει οικουμενικό. Να μας αφορά όλους γι’ αυτό άλλωστε και το χειροκρότημα ήταν παρατεταμένο και δυνατό.
Οι δρόμοι του Βερολίνου
Όταν έγειρε σε μια κόχη στον τοίχο της σκηνής κι είπε τους δρόμους του Βερολίνου ήταν σαν να διακτινιστήκαμε στο Βερολίνο. Όταν είπε Μοσχολιού με την προσθήκη πως ερχόμαστε από παλιά τότε που οι άνθρωποι ονειρεύονταν το πάντα σκέφτηκα ότι αυτό το στιγμιότυπο πρέπει να ηχογραφηθεί και να παίζει λούπα σε κάποιο μουσείο μοντέρνας τεχνης.
26 ολόκληρα χρόνια προετοιμασίας και προεργασίας. Συνέβησαν τόσα στο ενδιάμεσο στη χώρα, στον κόσμο και σε μας τους ίδιους. Δεν υπάρχει χρόνος για νοσταλγίες υπάρχει μόνο χρόνος για δράση. Κι όπως έλεγε ο Oscar Wilde μια γυναικα που λέει την πραγματική της ηλικία είναι ικανή για τα πάντα. Κι η Τάνια που δεν έχει ανάγκη να υποδυθεί καμία νεότερη εκδοχή της γιατί είναι χορτασμένος άνθρωπος και λέει την πραγματική της ηλικία ευθαρσώς είναι εδώ δραστήρια ως αφύπνιση με την τέχνη της και το λόγο της.
Όταν στο δρόμο της Θήβας ο Οιδίποδας συνάντησε τη Σφιγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμα της αυτός την αποστόμωσε. «Ο άνθρωπος» της είπε. Κι αυτή έπεσε και γκρεμοτσακίστηκε.
Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο αυτό σκεφτόμουν καθ’ όλη τη διάρκεια της παραστασης. Εκεί εστιάζει και σ’ αυτόν προσβλέπει μ αυτήν την παράσταση-πρόταση. Και σαν θεατρική τραγουδίστρια (χαρακτηρισμός εντελως αυθαίρετος προσωπικός δικός μου) που είναι μας έφτασε στην κάθαρση με το τελευταίο τραγούδι.
Σ’ ευχαριστούμε Τάνια Τσανακλίδου για προχθές και για πάντα!
Ήταν σαν απολογισμός ενός ονείρου η βραδιά. Η ακριβή σου τέχνη είναι προορισμός κι εμείς τυχεροί που ήμασταν εκεί γιατί πάει να πει φτάσαμε. Έχει σημασία να εξάρουμε το σεβασμό και την ευγένεια του προγράμματος καθώς καθόλου αυτονόητα δεν είναι πια ούτε το ένα ούτε το άλλο.
ΥΓ Αυτό που με κάνει να ελπίζω πως ίσως είμαστε τυχεροί να δούμε το συγκεκριμένο κουτί να κυκλοφορεί ως ψηφιακό ή φυσικό προϊόν είναι οι αυστηρές συστάσεις από τις ταξιθέτριες και τους ταξιθέτες πως απαγορεύεται αυστηρά η βιντεοσκόπηση μέρους ή όλου του προγράμματος. Της το απευθύνω κι από δω της Τάνιας (ενικός βαθιάς, ειλικρινούς κι ανυπόκριτης αγάπης) να το κυκλοφορήσει και μάλιστα σύντομα.
ΥΓ 2 Να πάτε να τη δείτε
ΥΓ 3 Έφτιαξα μια λίστα με 10 τραγούδια. 10 τραγούδια της που θα έπαιρνα σε ένα έρημο μέρος για παρέα.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
