Ο μέντορας μου (ερήμην του) Στάθης Τσαγκαρουσιάνος έγραφε παλιά σ’ ένα απ αυτά τα επιδραστικά του editorial πως μας κυβερνούν οι συμπτώσεις κι επίσης η θρυλική gay icon περσόνα των «Δυο ξένων» Ντένη Μαρκορά έλεγε πως όλα εκπορεύονται από το τυχαίο και τείνω να ευθυγραμμίζομαι μέσα στα χρόνια όλο και πιο πολύ προς αυτό. Η τύχη ή η ατυχία παίζουν ρόλο σα θρυλικές ηρωίδες αρχαιοελληνικής τραγωδιας σ’ αυτή τη ζωή.
Να, άλλη μια τέτοια σύμπτωση.
Σάββατο βράδυ (προχθές) σε δροσερή βεράντα φιλόξενου σπιτιού στην εξοχη παίζει ως χαλι στην τιβι παλιά ελληνική ταινία με την αξεπέραστα θρυλική Ρένα Βλαχοπούλου κι εκεί σ’ ένα μουσικό στιγμιότυπο της ταινίας, απ’ αυτά που συνήθιζαν να διανθίζονται αυτού του τύπου οι ταινίες, εμφανίζεται ο Δάκης έξοχα μοντέρνος νέος της εποχής του με ένα πουκάμισο με γεωμετρικά μοτίβα και γιακά αρκούντως μεγάλο και μια ζώνη πάνω από το πουκάμισο και με το μικρόφωνο με καλώδιο να τραγουδάει «Αυτό το καλοκαίρι το περίμενα» κι ήταν λες κι εκλιπαρούσε γι’ αυτό το καλοκαίρι… του 2022.
Το μικρόφωνο με καλώδιο. Νομίζω αυτό κρατούσε σε μια γείωση τους τραγουδιστές εκείνης της εποχής. Το μικρόφωνο με το καλώδιο που σερνόταν στην πίστα και κρατούσε τις ισορροπίες.
Σκέφτηκα τι να κάνει άραγε καθώς τα νέα για την υγεία του κυκλοφορούσαν με φειδώ μεν ωστόσο δεν ήταν ευοίωνα τις τελευταίες μέρες και μετά το ξέχασα κι άνοιξα λίγο τον ήχο στην τιβί γιατί ήταν τόσο vintage και τόσο μεταμοντέρνος και τόσο σύγχρονος ταυτόχρονα ο ήχος που δεν μπορούσες παρά να του αφεθείς σαν το γλυκό τραγούδι των Σειρήνων.
Την επόμενη μέρα, χθες δηλαδή το πρώτο νέο της μερας ήταν η δυσάρεστη είδηση του θανάτου του. Τα σόσιαλ γέμισαν φωτογραφίες του ως είθισται σ’ αυτές τις περιπτώσεις αλλά κυρίως καλά λόγια που σκιαγραφούσαν έναν πολύ αγαπητό και προσφιλές άτομο. Κι ήταν. Τίποτα δεν μπορούσες να πεις πως έχει μια ροπή προς την υπερβολή από όλα όσα προλαβα να διαβάσω γιατί στα πολλά τελευταία χρόνια που θυμάμαι ήταν ένας καλοσυνάτος κύριος που απασχολούσε τη δημόσια σφαίρα μόνο με ό,τι είχε να κάνει με τη δουλειά του και μόνο.
Ξέραμε πως είναι από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κι αυτό μας αρκούσε σαν πληροφορια και γενικά ήταν φειδωλός στα πράγματα που επικοινωνούσε και αυτή του η στάση δεν τον διέψευσε ποτέ καθώς επίσης ούτε κι ο ίδιος παρέκκλινε ποτέ. Δεν ξέρω αν του στοίχισε ποτέ πάντως νομίζω απόλαυσε μια διαρκή δημοτικότητα και αγάπη που δεν τα λες κι αυτονόητα ειδικά αν σκεφτείς πως δεν είχε πάντα κραυγαλέα σουξέ αλλά οι επιτυχίες του από τα σίξτις και τα σέβεντις αποδείχτηκαν τόσο διαχρονικές που ενδεχομένως δε χρειάστηκε να μπει σ αυτήν την τρελή κούρσα των επιτυχιών. Ο χρόνος ξέρει πάντα να φέρεται με αβρότητα σε όσους δεν τον βλέπουν ανταγωνιστικά κι ο Δάκης υπήρξε φίλος με το χρόνο. Πλεσσόπουλο όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Πλέσσας τους τραγουδιστές που θήτευσαν κοντά του, του χάρισε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.
«Τόσα καλοκαίρια» που σε πρώτη ανάγνωση ήταν ένα ελαφρύ τραγούδι αλλά και πάλι η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι βρήκε επιτέλους ένα τραγούδι να την περιγράφει. Με τη δύναμη του κλασικού πορεύτηκε μέσα στα χρόνια μέχρι που πριν λίγα χρόνια ο monsieur minimal τον κάλεσε να συμμετέχει σ’ ένα δίσκο του μ’ ένα τραγούδι που και πολύ αγαπήθηκε (βλέπε: Η ΣΤΙΓΜΗ ή LE MOMENT στα γαλλικά αφού διασκευάστηκε και στα γαλλικά) αλλά και τον έφερε σε επαφή με ένα καινούργιο κοινό που ενδεχομενως και να αγνοούσε την ύπαρξη του. Το χαιρόταν ιδιαίτερα. Πέρασε μάλιστα δυο χειμώνες παρέα με τον Μινιμάλ και την Ανδριάνα Μπάμπαλη σε γνωστό μπαρ της Αθήνας.
Εντύπωση μού προκαλούσε πάντα η έφεση που είχε στις ξένες γλώσσες. Τραγουδούσε σε άπταιστα γαλλικά κι αγγλικά κοσμοπολίτης της Αιγύπτου ήταν πως όχι άλλωστε. Κι όπως λέω σ’ αυτές τις περιπτώσεις όταν σε αναγνωρίζουν οι ομότεχνοι σου αυτό είναι από μόνο του τρελή καταξίωση σ’ ένα χώρο που δε χαρίζεται κι εύκολα αν θελουμε να είμαστε ειλικρινείς.
Αύριο, Τρίτη 31/5 στις 11.00, οι φίλοι του θα τον αποχαιρετήσουν στο νέο κοιμητήριο Γλυφάδας. Αντί στεφάνων επιθυμία του ήταν να καταβληθούν χρήματα στην Κιβωτό του κόσμου.
ΥΓ. Ενδεικτικά έφτιαξα μια μικρή λίστα με μερικά απ’ αυτά τα τραγούδια του που ο χρόνος θα περνάει δίπλα τους και δε θα τα ξεπεράσει ποτέ.
*Ο Αντρέας Ντούσκας παρουσιάζει και επιμελείται την εκπομπή «Φωταγωγός» κάθε Δευτέρα στις 22:00, στον FM100 Δημοτικό Ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
