Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου: 8 ερμηνείες που ξεχωρίζουν

«Όταν στέκεσαι στη σκηνή του θεάτρου, πρέπει να έχεις την αίσθηση ότι απευθύνεσαι σε ολόκληρο τον κόσμο και πως αυτό που λες, όλος ο κόσμος πρέπει να το ακούσει» Stella Adler

Η Τέχνη του θεάτρου είναι θνησιγενής, γεννιέται και πεθαίνει μπροστά στα μάτια του θεατή, γι’ αυτό οι ειδικοί και αλλά και οι  απλοί θεατές κρίνουμε πάντα με μια υποκειμενική ματιά. 

Σίγουρα αυτό ισχύει και μπροστά σ’ έναν πίνακα ή σ’ ένα φιλμ, η διαφορά όμως είναι ότι σ’ αυτή την περίπτωση όλοι κοιτάμε το ίδιο, σίγουρα δεν βλέπουμε το ίδιο. Μια παράσταση όμως δεν είναι  κάθε βράδυ η ίδια. Το θέατρο είναι η πιο ζωντανή μορφή Τέχνης, που εμπεριέχει και τόσες άλλες μαζί. 

Ίσως γιατί :«Καταδικασμένος να ερμηνεύσει το μυστήριο της ζωής, ο άνθρωπος εφηύρε το θέατρο», όπως πολύ εύστοχα έχει πει και ο Λουί Ζουβέ. 

Σήμερα Παγκόσμια Ημέρα του Θεάτρου, θα ήθελα να ευχηθώ το κοινό να πηγαίνει ακόμη περισσότερο σε παραστάσεις και κυρίως να ανακαλύπτει μόνο του μικρά θεατρικά διαμαντάκια στην πόλη.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στο παρακάτω, λοιπόν, καθαρά υποκειμενικό άρθρο, θα βρείτε ερμηνείες που αν βλέπαμε σε κάποια ταινία, θα μπορούσαν να κατακτήσουν το χρυσό αγαλματίδιο. Μιλάμε πάντα για παραστάσεις που παίζονται αυτή την περίοδο και μπορείτε να τις απολαύσετε.

8 ερμηνείες «για Όσκαρ» λοιπόν, εσείς ανακαλύψτε τις δικές σας. 

Χάρης Φλέουρας

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η παράσταση του Αντώνη Μποσκοΐτη «Ντίνος Χριστιανόπουλος – Το Ταγκαλάκι» έκανε και δικαιολογημένα απανωτά sold-out στη σκηνή του Vault. 

Ο Χάρης Φλέουρας στο ρόλο του ποιητή – Ντίνου Χριστιανόπουλου μοιάζει να έχει καταπιεί το πνεύμα του. Είναι μοναδικός, όχι μόνο στο εξωτερικό περίβλημα του ρόλου αλλά και στις λεπτές αποχρώσεις του. Μιας και μιλάμε λοιπόν για «Θεατρικά Όσκαρ», σίγουρα η ακαδημία κινηματογράφου που λατρεύει τις βιογραφίες, όπως και το φετινό Οπενχάιμερ, θα τιμούσε τον Φλέουρα με το χρυσό αγαλματάκι. 

Να πούμε ότι ο ηθοποιός χαρίζει και άφθονο γέλιο στη σκηνή του Μικρού Κεραμεικού στην παράσταση «Ελάτε να πιούμε έναν καφέ», σε σκηνοθεσία Νίκου Κορδώνη, όπου ερμηνεύει έναν ιδιαίτερο ιερέα και αποδεικνύει τη μεγάλη υποκριτική του γκάμα. 

 

Στεφανία Γουλιώτη 

Σαρώνει τη σκηνή στο «The doctor» του Ρόμπερτ Ίκε που σκηνοθέτησε μοναδικά η Κατερίνα Ευαγγελάτου. Η Στεφανία Γουλιώτη είναι μια τεράστια ηθοποιός και εδώ αποδεικνύει για μια ακόμη φορά την απίστευτη υποκριτική της δεινότητα. 

Στην πιο πολυσυζητημένη παράσταση της χρονιάς, η ερμηνεία της είναι συγκλονιστική.

Γιώργος Χρυσοστόμου 

Ο Γιώργος Χρυσοστόμου στην παράσταση «Η άνοδος του Αρτούρο Ούι», στον ομώνυμο ρόλο μεταμορφώνεται  από ένα καμπουριασμένο ζώο που μουγκρίζει σ’ ένα φασίστα που διαλύει τα πάντα στο πέρασμά του. Ένας αμοραλιστής ήρωας που δεν διστάζει να τα βάλει μ’ όλους και μ’ όλα και να καταπατήσει κάθε μορφή εξουσίας από τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες μέχρι τους δικαστές και τους δημοσιογράφους.  

Η παράσταση του Άρη Μπινιάρη είναι μια σπουδαία θεατρική συγκυρία και πρέπει να πούμε ότι είναι όλος ο θίασος εξαιρετικός. Από πέρσι στο θέατρο ΑΡΚ γίνεται το αδιαχώρητο. 

Δήμητρα Βλαγκοπούλου  και Αινείας Τσαμάτης

 Αυτή την ηθοποιό, αν δεν την έχετε προσέξει, κάντε το άμεσα! Μιλάμε για ένα πηγαίο ταλέντο που εντυπωσιάζει επί σκηνής και όχι μόνο, πρόσφατα βραβεύτηκε με τον Χρυσό Λέοντα για την ερμηνεία της  στο «Animal» της Σοφίας Εξάρχου. 

Στη σπουδαία παράσταση του Δημήτρη Καρατζά, μια εξαιρετική προσέγγιση στον «Γλάρο» του Τσέχωφ, η Δήμητρα Βλαγκοπούλου είναι η Νίνα. 

Μια Νίνα αλλιώτικη από τις άλλες, σπαρακτική αλλά όχι μελοδραματική. Η ηθοποιός  αποδίδει τον ασταθή ψυχισμό της ηρωίδας της με μια εσωτερικότητα που σοκάρει. 

Δεν θα μπορούσαμε όμως, να μην ξεχωρίσουμε και έναν ακόμη σπουδαίο ηθοποιό, τον Αινεία Τσαμάτη. Ο Τρέπλιεφ του είναι ένας εξεγερμένος νέος που μοιάζει να διεκδικεί τα πάντα αλλά ουσιαστικά, στερείται το πιο βασικό, την μητρική αγάπη. Στις σκηνές που παρακαλεί γι’ αυτήν είναι σπαρακτικός. 

Μαίρη Μηνά

Μια από τις καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς παρακολουθούμε στο θέατρο Κατερίνας Βασιλάτου. Πρόκειται για το έργο, «Ο άσχημος» του Marius Von Mayenburg, που συστήνει στο ελληνικό κοινό, ο Γιώργος Κουτλής, με μια ακόμη εμπνευσμένη σκηνοθεσία του. 

Έχει καταφέρει να αποσπάσει εξαιρετικές ερμηνείες και από τους τέσσερις ηθοποιούς του, Ορφέα Αυγουστίδη, Γιάννη Κλίνη, Μαίρη Μηνά και Ηλία Μουλά. 

Στέκομαι λίγο παραπάνω, στη Μαίρη Μηνά, γιατί καταφέρνει να δώσει στην καθεμία από τις ηρωίδες, που μας παρουσιάζει μια ξεχωριστή υπόσταση, με αλλαγές που γίνονται μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα επί σκηνής. 

Είναι με την ίδια ευκολία η Φανή, η σύζυγος του Λέττε αλλά και η ακόλαστη ηλικιωμένη βιομήχανος, μια κινούμενη μηχανή του σεξ. Χάρηκα που δόθηκε η ευκαιρία στην Μαίρη Μηνά να δοκιμαστεί και στο κομμάτι της κωμωδίας, μια πλευρά του ταλέντου της που δεν ξέραμε ως τώρα. 

Προμηθέας Αλειφερόπουλος 

Στο Θέατρο Πορεία ο Θανάσης Τριαρίδης υπογράφει τη διασκευή του ογκώδους μυθιστορήματος του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι « Έγκλημα και Τιμωρία» και ο Δημήτρης Τάρλοου σκηνοθετεί την παράσταση με τις απαραίτητες ατμόσφαιρες. 

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του φοιτητή Νομικής, Ρασκόλνικοφ, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος δίνει μια μεστή και τόσο ουσιαστική ερμηνεία που σε καθηλώνει μέσα στην απλότητά της. 

Ο Αλειφερόπουλος αποτυπώνει με εξαιρετική ακρίβεια, χωρίς περιττές εξάρσεις ένα νέο φέρελπι συγγραφέα, «μια ισχυρή προσωπικότητα με ναρκισσισμό», όπως λέει και ο ίδιος ο δημιουργός του, ο Ντοστογιέφσκι επί σκηνής. 

Η χημεία του με τον σπουδαίο Δημήτρη Ήμελλο αναδεικνύει ερμηνευτικές ποιότητες που σπάνια έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε. 

Άννα Καλαϊτζίδου

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης το αριστούργημα του  Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα» με τον Χρήστο Στέργιογλου να δίνει μια ξεχωριστή ερμηνεία στην ομώνυμη ηρωίδα. 

Η σκηνοθεσία της Πρωτόπαππα είναι ένα αφαιρετικό παραστασιακό γεγονός, που αξίζει την προσοχή μας. 

Από το θίασο όμως, ξεχωρίζει η Άννα Καλαϊτζίδου στο ρόλο της έμπιστης οικονόμου της μόνης ουσιαστικά που τολμάει και τα βάζει με την αυταρχική Μπερνάντα. Οι σκηνές της με τον Χρήστο Στέργιογλου είναι από τις καλύτερες της παράστασης. 

Η δική της Πόνθια είναι ένα σκηνικό αριστούργημα, έχοντας αφαιρέσει κάθε ηθογραφικό στοιχείο, που συνήθως εμπλέκεται με τον χαρακτήρα, είναι μοναδική, ενώ το απαραίτητο χιούμορ εξυψώνει ακόμη περισσότερο την ηρωίδα της. 

Είναι σπουδαία ηθοποιός η Άννα Καλαϊτζίδου, σ’ όσες παραστάσεις την έχω δει μόνο να υποκλιθώ μπορώ μπροστά στο ταλέντο της. 

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebooktwitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα πολιτιστικά και τηλεοπτικά νέα.