Ένα ψυχολογικής υφής θρίλερ ξεδιπλώνεται στη θεατρική σκηνή του Από Μηχανής Θέατρο και δικαιώνει τον συγγραφέα του, Άντονι Σάφερ, για πολλοστή φορά. Τί κι αν ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο τη δεκαετία του 1970 και γνώρισε αλλεπάλληλες επιτυχίες; Τί κι αν ο δημιουργός του απεβίωσε εδώ και δύο δεκαετίες;
Κάποια έργα αποτελούν ορόσημο στην εξέλιξη της τέχνης του θεάτρου και ανάμεσά τους διακρίνει κανείς το έργο με την ονομασία «Σλουθ». Πόσο μάλλον όταν με αυτού του είδος τα έργα καταπιάνονται τόσο σκηνοθετικά όσο και ερμηνευτικά άνθρωποι της τέχνης με υπόβαθρο, γνώση και ποιότητα, όπως ακριβώς συμβαίνει στο δίδυμο των ηθοποιών Σωτήρη Χατζάκη και Δημήτρη Μυλωνά.
Ο δε πρώτος, πέραν την υποκριτικής, ανέλαβε και την σκηνοθετική σφραγίδα του αριστουργήματος και το αποτέλεσμα δικαιώνει την ιστορία. Για την τελευταία και συγκεκριμένα για την πλοκή του έργου, δυο άνδρες, με επίκεντρο την σύζυγο του ενός, η οποία τυγχάνει να είναι η ερωμένη του ετέρου συνομιλητή, ανταγωνίζονται, ο καθένας από τη δική του οπτική ερμηνείας, για την διεκδίκηση των κεκτημένων. Η ιδιοκτησία, ως αίσθηση και ως ηθική, καλύπτει τις πρώτες αναγνωριστικές επιλογές των «παικτών» στη θεατρική σκακιέρα. Ας μην θεωρεί περιπαιχτική η εν λόγω αναφορά. Πράγματι, η σκηνή του θεάτρου μετατρέπεται σε αγώνα επιβίωσης καθώς, όσο εξελίσσεται η πλοκή, αποκαλύπτονται πτυχές της εσωτερικής υπόστασης των δύο πρωταγωνιστών. Γρήγορα το αρχικό κέντρο της διαφωνίας, η σύζυγος και ερωμένη, μετατίθεται σε δεύτερο πλάνο. Προέχει η ατομική διασφάλιση της αυτονομίας του ενός έναντι του άλλου. Αυτού του είδους η ιστορία πετυχαίνει τον στόχο της ψυχαναλυτικής απομάγευσης των ηρώων μέσα από την επιστράτευση του χιούμορ, της εναλλαγής ρόλων και σκηνικών/ενδυματολογικών επιλογών, της μετάβασης από την βιωμένη εμπειρία της πραγματικότητας στην αβέβαιη ισορροπία της φαντασίας και της απομόνωσης από το εξωτερικό περιβάλλον. Η ευδιάκριτη απόσταση ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση υπονομεύεται. Ένας συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων κι ένας ταξιδιωτικός πράκτορας αλληλοεπιδρούν, ο μεν πρώτος στην αποδόμηση των πλεονεκτημάτων των ιστοριών αυτών, με τον επιθεωρητή να βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα εμπρός του επίδοξου δράστη και τον δε δεύτερο να προσπαθεί για την επαγγελματική του ανεξαρτησία δίχως να παραμερίζει το δικαίωμα στη ζωή, μέσα από τον έρωτα της γυναικείας παρουσίας.
Πότε θύμα και πότε θύτης, και οι δύο άνδρες υπηρετούν ταυτόχρονους ρόλους με παράλληλη αποδοχή των αιτημάτων για κοινωνική δύναμη, επιφάνεια, οικονομική εξουσία, συναισθηματική υποταγή. Στην θεατρική σκακιέρα ανταμώνουν στην αινιγματική προσπάθεια αποκρυπτογράφησης των ενεργειών στις οποίες ο αντίπαλος θα επιχειρήσει να αιφνιδιάσει το συμβαλλόμενο μέρος, γεγονός το οποίο διακωμωδείται και συνάμα δραματοποιείται στις ίδιες ακριβώς ενέργειες των ηρώων. Χωρισμένο σε δύο μέρη, στο πρώτο κυριαρχεί η δύναμη του ενός και στο δεύτερο η ευρηματικότητα του ετέρου. Ωστόσο, και οι δύο αγνοούν ότι στο τέλος της ιστορίας η ζωή καθορίζει τα όρια της πραγματικότητας και σύντομα καταλήγει στην εξιλέωση όχι των προσώπων, αλλά των όρων αναπαραγωγής αυτής.
Το σκηνικό της Έρση Δρίνη εμπνέει και εμπνέεται από την εποχή κατά την οποία διαδραματίζονται τα γεγονότα, με πινελιές μοντερνισμού οι οποίες ίσως προκαλούν την απορία σε πρώτο βαθμό, αλλά ακυρώνουν τις δεύτερες σκέψεις μέσα από τον ορμητικό ρυθμό της εξέλιξης των πραγμάτων. Το σκηνικό είναι λειτουργικό και στοχευμένο. Κάθε στιγμή της εξέλιξης της ιστορίας οι σκηνοθετικές επιλογές καθιστούν την πορεία αυτής ομαλή στον θεατή, η άμεση πρόσληψη του οποίου επενδύεται μέσα από τον πλούτο σκηνικών και ενδυματολικών προτεραιοτήτων. Ειδικότερα, η σκηνή στην οποία οι δύο άνδρες αλλάζουν τον ρουχισμό για να καταλήξουν στα ευτελή ενδύματα του παλιάτσου, μέσα από την αποδόμηση των αστυνομικών μυθιστορημάτων που επιτυγχάνεται, εξασφαλίζεται και η «νομιμοποίηση» στα μάτια του θεατή της κινησιολογίας των σωμάτων, στην οποία καθρεφτίζεται ο ψυχισμός και τα εσωτερικά «μέτωπα» του κάθε ήρωα. Με μουσικές νότες που προσδίδουν δραματουργική μεγαλοπρέπεια και εκφάνσεις των αιφνίδιων εναλλαγών, προεκτείνεται η προσήλωση του θεατή στο σύνολο της σκηνικής παρουσίας και όχι μόνο στα πρόσωπα αυτής.
Ο Σωτήρης Χατζάκης, με την ποιότητα και την θεατρική παιδεία που τον διακρίνουν, είναι απλά καθηλωτικός. Ειδικά οι σπαρακτικές κραυγές για το τέλος της ιστορίας και το αποτέλεσμα αυτής προκαλούν έντονα συναισθήματα και δονούν στα εγκεφαλικά κύτταρα του φιλοθεάμονος κοινού την ανάγκη όπως εμβαθύνει στα νοήματα και τα λόγια των ηρώων μέσα από την ταύτιση των σωματικών κινήσεων και, σε ορισμένα σημεία, υπερβολικών αποτυπώσεων της δράσης. Τόσο η υποκριτική του παρουσία όσο και η σκηνοθετική του άποψη αποδεικνύουν έτι μία φορά την αξία την οποία προσδίδει στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου, με τον σεβασμό τον οποίο επιδεικνύει στα όρια και τις προεκτάσεις των έργων και δη του συγκεκριμένου. Μεστός νοημάτων ο δραματικός του ρόλος του προσδίδει περαιτέρω περιεχόμενο.
Από την άλλη πλευρά, ο Δημήτρης Μυλωνάς είναι σπουδαίος ηθοποιός και μας το υπενθυμίζει στην εν λόγω παράσταση. Η εκφραστική του δεινότητα, οι μεταπλάσεις του προσώπου του ως επέκταση των ψυχολογικών του αντιφάσεων, η ενέργεια και ο ενθουσιασμός τα οποία επιδεικνύει απλόχερα στη σκηνή οδηγούν το κοινό στην ταύτιση και την πνευματική και ψυχολογική σύμπλευση. Η ενσυναίσθηση την οποία επιτυγχάνει δεν πρέπει να τη θεωρήσουμε ως δεδομένη για ρόλους αντίστοιχου βεληνεκούς. Εξάλλου, η ενσυναίσθηση ως αμφίδρομη διεργασία απαιτεί πρωταρχικά ο ηθοποιός να έχει εμβαθύνει στο ρόλο και μέσα από αυτόν, αναγεννημένος, να διαχυθεί στο θέατρο και τον κοινό αυτού, γεγονός το οποίο εκ των προτέρων απαιτεί ο πρωταγωνιστής να κατέχει θεατρική παιδεία και ταυτότητα. Και ο Δημήτρης Μυλωνάς επιβεβαιώνει την ποιότητα και των δύο σε κάθε του βήμα στο θεατρικό σανίδι.
Συνολικά μία παράσταση εποχής, όχι με την χρονική της σημασία, αλλά με την βαθύτητα των διαδραματιζόμενων γεγονότων και νοημάτων τα οποία αποτυπώνει και προβάλει καθόλη τη διάρκεια της παράστασης.
Info: Τετάρτη 18:00, Πέμπτη & Σάββατο 21:00, Κυριακή 17:00 στο Από Μηχανής Θέατρο (Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο / 2105232097). Εισιτήρια στη viva.gr.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
