Σαν σήμερα/Ευγένιος Τριβιζάς: «Όσο πιο πολλοί μανάβηδες μας δυναστεύουν, τόσο πιο πεισματικές πρέπει να είναι οι προσπάθειες να χτίσουμε με κέφι και αισιοδοξία μια καινούρια Φρουτοπία».

Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι ένας σύγχρονος παραμυθάς που το όνομα και το έργο του ταξιδεύει παρέα με τις ιστορίες του σε όλο τον κόσμο.
Εγκληματολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Reading, μεταφρασμένος από την Κίνα ως την Αμερική, όπου το βιβλίο του, τα Τρία Μικρά Λυκάκια έγιναν μπεστ σέλερ.

Δεν έχει γεννηθεί στην Φρουτοπία, ούτε στο νησί των πυροτεχνημάτων. Γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1946 , στην Αθήνα και σπούδασε νομικά και οικονομικά.
Ο ίδιος δεν οδηγεί και προτιμά να μετακινείται πάνω σε ένα ιπτάμενο κρουασάν και στο σπίτι του υπάρχουν 20.000 μωβ πεταλούδες που χορεύουν τσιφτετέλι.

Έχει γράψει περίπου 150 βιβλία μεταξύ των οποίων μυθιστορήματα, παραμύθια, θεατρικά έργα, αλφαβητάρια, διηγήματα, κόμικς, εκπαιδευτικά βιβλία, ενώ έχει συνεργαστεί και με παιδικά περιοδικά.

Συνεργάζεται με την Ιντερπόλ και διευθύνει το Τμήμα Εγκληματολογικών Μελετών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Τα θεατρικά του έργα “Το όνειρο του σκιάχτρου” παίχτηκε το 1992 στο θέατρο του Βρετανικού Μουσείου της Αγγλίας στα πλαίσια του European Arts Festival.
Τον ίδιο χρόνο το έργο του Χίλιες και Μία Γάτες σε μετάφραση του Z. Rudrinski βραβεύτηκε με το Α΄ Βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό θεατρικού έργου που οργάνωσε το Πολωνικό Κέντρο Τέχνης για τη Νεότητα.
Το 1993 το βιβλίο του Τα Τρία Μικρά Λυκάκια έφτασε στη δεύτερη θέση των αμερικάνικων παιδικών best sellers (Picture Books).
Βιβλία του Ευγένιου Τριβιζά έχουν μεταδοθεί από το BBC, έχουν περιληφθεί στα αναγνωστικά ελληνικών και αμερικανικών σχολείων και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ολλανδικά, σουηδικά, ιαπωνικά και πολλές άλλες γλώσσες.

Το 1998, πολυεθνική εταιρεία αναψυκτικού ευρείας κατανάλωσης  προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τον όρο Φρουτοπία, χωρίς τη συγκατάθεση του συγγραφέα. Η εταιρεία ονόμασε ένα ποτό, με γεύση φρούτων, “FRUTOPIA” και ήδη είχε αρχίσει την παραγωγή του προϊόντος, μέχρι που οδηγήθηκε στα δικαστήρια από τον Τριβιζά. Η προσφυγή στη δικαιοσύνη δικαίωσε το συγγραφέα και έτσι, η Coca Cola δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την ονομασία Φρουτοπία και έγινε Fruitopia.

Το ηλεκτρονικό βιβλίο Little Emily (Το κοτσάνι του πετροκέρασου, στην ελληνική έκδοση) του Ευγένιου Τριβιζά κέρδισε το βραβείο καλύτερου διαδραστικού βιβλίου της χρονιάς για παιδιά προσχολικής ηλικίας από τα παγκόσμιας ακτινοβολίας Kidscreen Awards, τον σημαντικότερο φορέα βράβευσης παιδικού τηλεοπτικού και διαδικτυακού περιεχομένου στις ΗΠΑ.

«Την επέλαση της σύγχρονης τεχνολογίας δεν είναι δυνατόν να τη διακόψει ή να την ανακόψει κανείς.
Αυτό που ρεαλιστικά μπορεί να επιδιώξει είναι όχι να πολεμήσει ή να αγνοήσει το μέσο αλλά να το αναδιαμορφώσει και να βελτιώσει το περιεχόμενό του που πολλές φορές είναι τοξικό για την παιδική ψυχή»

«Όταν ο Ντίκενς αναγκαζόταν να δανείζεται χρήματα από τη γιαγιά της συζύγου του για να αγοράζει παπούτσια, όταν ο Stephen King υποχρεωνόταν να αφήσει το σχολείο και να δουλεύει δέκα ώρες την ημέρα κολλώντας ετικέτες σε κουτιά με βαφές παπουτσιών επειδή ο πατέρας του είχε φυλακιστεί για χρέη, όταν η Rowling, ανύπαντρη μητέρα, αναγκαζόταν να καταφεύγει σε καφενεία για να γράφει επειδή δεν είχε χρήματα για να θερμαίνει το σπίτι της, όταν -συγκλονιστική περίπτωση- ο συνθέτης Olivier Messiaen συνέθετε αριστουργήματα όντας κρατούμενος σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως, καταλαβαίνει κανείς ότι ακόμα και κάτω από τις πιο ακραίες και αντίξοες συνθήκες το ανθρώπινο πνεύμα μπορεί να επιβιώνει και να δημιουργεί οάσεις μικρών και μεγάλων, προσωπικών αλλά και κοινωνικών θαυμάτων»

«Tα παραμύθια είναι μέσο μύησης των παιδιών στη ζωή και κοινωνικοποίησής τους σε θεμελιώδεις έννοιες όπως αυτές της δικαιοσύνης, της γενναιότητας και της αυταπάρνησης. Με συμβολικό και αλληγορικό τρόπο μάς μαθαίνουν ότι δεν πρέπει μόνο να υπηρετούμε την πραγματικότητα αλλά να την ξεπερνάμε, ότι έχουμε τη δύναμη να μετουσιώνουμε τις απογοητεύσεις σε εμπνεύσεις, τις κατακρίσεις σε διακρίσεις, την απόγνωση σε γνώση».

«Η μαγεία δεν είναι τίποτα άλλο από επιστημονική γνώση η οποία δεν έχει ακόμα κατακτηθεί. To να μετατρέπουμε το σκοτάδι σε φως στρέφοντας ένα διακόπτη, ή να πετάμε στα πέρατα του κόσμου με ένα σιδερένιο πουλί κι άλλα τέτοια θαυμαστά, θα μπορούσαν ανάλογα με την εποχή να θεωρηθούν είτε μαγικά κατορθώματα είτε επιστημονικά επιτεύγματα. Όπως είχε πει ο Arthur C. Clarke «Η υψηλή τεχνολογία δε διαφέρει σε τίποτα από τη μαγεία ( A sufficiently high level of technology is indistinguishable from magic)»

«Μεταδίδοντας το μήνυμα ότι όλα είναι δυνατά, ότι πάντα υπάρχει ελπίδα , ότι μπορούμε να απαλλαγούμε από τους γίγαντες που μας απειλούν και τους δράκους που μας δυναστεύουν. Όπως είπε ο Θάνος το κολοκυθάκι  «Όσο πιο πολλοί μανάβηδες μας δυναστεύουν, τόσο πιο πεισματικές πρέπει να είναι οι προσπάθειες να χτίσουμε με κέφι και αισιοδοξία μια καινούρια Φρουτοπία».

«Η ενθάρρυνση της δημιουργικότητας και η καλλιέργεια της φαντασίας είναι από τις πιο παραμελημένες πλευρές της ανατροφής των παιδιών μας. Τα παραγεμίζουμε σαν γαλοπούλες με γνώσεις και πληροφορίες, ενώ αφήνουμε τη φαντασία τους να λιμοκτονεί.  Τα παιδιά εισέρχονται στο σχολείο προικισμένα με πλούσια φαντασία και αποφοιτούν με φαντασίες ατροφικές ή στραγγαλισμένες. Μαθαίνουν να υπηρετούν την πραγματικότητα, ενώ θα έπρεπε να μαθαίνουν να την ξεπερνάνε. Δεδομένου του κρίσιμου ρόλου της φαντασίας στη δημιουργικότητα και την καινοτομία, ο αρνητικός αντίκτυπος στην κοινωνία είναι τεράστιος. »

«Tα θέματα και τα προβλήματα που απασχολούν τη σύγχρονη εγκληματολογία, όπως η ενοχή, η αθωότητα, η παραβατικότητα και η τιμωρία, προσφέρουν πλούσιο υλικό για τα βιβλία μου. Η διαμόρφωση καταστάσεων, συγκρούσεων και χαρακτήρων αντλεί συχνά από την αστείρευτη αυτή πηγή, όπως, για παράδειγμα, η δίκη με τους γαιοκτήμονες του ανυπάκουου σκιάχτρου.
Ναι βρίσκω πολλά κοινά στην εγκληματολογία με τα παραμύθια»

«Κάθε θεωρία, όταν γίνεται δόγμα, έχει και τους φανατικούς της υποστηρικτές. Ο φανατισμός τούς τυφλώνει σε σημείο που αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με το δόγμα, θεωρούν υπεύθυνη την πραγματικότητα»

«Κοιτάξτε, φυσικά και πολλοί δημοσιογράφοι έχουν παίξει βρώμικο πολιτικό παιχνίδι. Όμως, υπάρχουν και αυτοί που δίνουν τον καλό αγώνα.
Ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στο Αυγατηγανιστάν για να καλύψει μια σύρραξη μεταξύ σφιχτών και μελάτων αυγών. Επικοινώνησα, όμως, μαζί του και με πληροφορεί ότι ακόμα και στις χειρότερες κρίσεις οι καλοί δημοσιογράφοι βρίσκουν ευκαιρίες για διακρίσεις και συγκλονιστικές ανταποκρίσεις»

Πηγές: LIFO, Ελευθεροτυπία
            Alfavita, Philenews,
            Iefimerida, Womantoc