Διαβάσαμε «Το γιγάντιο καλαμάρι» του Φάμπιο Τζενοβέζι
Οι πιο συγκλονιστικές σελίδες του βιβλίου, όμως, αναμφίβολα είναι εκείνες που μας μιλούν για τη ρύπανση των θαλασσών στις μέρες μας και για τους κινδύνους με τους οποίους έρχεται αντιμέτωπη η θαλάσσια ζωή σήμερα.
Το γιγάντιο καλαμάρι έχει εντυπωθεί στο συλλογικό μνημονικό μας, ναυτικών και στεριανών, ως το πιο απειλητικό πλάσμα που ζει στα αβυσσαλέα βάθη των ωκεανών και αναδύεται σπάνια από εκεί στον αφρό της θάλασσας. Αν όμως τύχει να αναδυθεί και συναντήσει κάποιο πλοίο, τότε αλίμονο στο πλήρωμά που θα το συναντήσει! Είναι όμως πράγματι έτσι;
Στην πραγματικότητα, το πελώριο πλάσμα που ζει στα βάθη των ωκεανών και ενέπνευσε το διάσημο μυθιστόρημα του Ιούλιου Βερν «20.000 λεύγες υπό τη θάλασσα» σπάνια επιτίθεται σε πλοία και ανθρώπους και περισσότερο μας τρομάζει το μέγεθός του παρά η συμπεριφορά του.
Για το γιγάντιο αυτό καλαμάρι, αλλά και για πολλά άλλα, επιλέγει να μας μιλήσει ο πολυσχιδής Ιταλός συγγραφέας από την Τοσκάνη, ο Φάμπιο Τζενοβέζι στο βιβλίο του με τον ομώνυμο τίτλο. Το βιβλίο αποτελεί ένα συμπίλημα των σκέψεων του συγγραφέα για τη θαλάσσια ζωή και τα πλάσματά της, για τις προσωπικές του αναμνήσεις και τα βιώματα που σχετίζονται με τη θάλασσα, για τη ρύπανση των θαλασσών στις μέρες μας και-φυσικά- για το γιγάντιο καλαμάρι.
Η πρώτη καταγεγραμμένη εμφάνιση του πλάσματος αυτού ανάγεται στα 1861. Έκτοτε, καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου και του 20ου αιώνα καταγράφονται εμφανίσεις του μυστηριώδους θαλάσσιου αυτού πλάσματος που στοίχειωσε το συλλογικό φαντασιακό.
Ο Τζενοβέζι αναφέρει πολλούς θαλάσσιους βιολόγους, άγνωστους, κατά βάση, στον μέσο αναγνώστη, όπως την Άννινγκ, τον Κίκενταλ, αλλά και γνωστότερους όπως ο Κάρολος Λινναίος. Η αφήγησή του δεν περιστρέφεται μονάχα γύρω από το καλαμάρι, αλλά από όλη τη θαλάσσια ζωή. Κοντά στις πληροφορίες επιστημονικού χαρακτήρα που παρέχει το βιβλίο, στις σελίδες του συνυπάρχουν οι προσωπικές απόψεις, τα προσωπικά βιώματα και οι αναμνήσεις του συγγραφέα.
Οι πιο συγκλονιστικές σελίδες του βιβλίου, όμως, αναμφίβολα είναι εκείνες που μας μιλούν για τη ρύπανση των θαλασσών στις μέρες μας και για τους κινδύνους με τους οποίους έρχεται αντιμέτωπη η θαλάσσια ζωή σήμερα.
«…Το πλαστικό εξαφανίζεται μπροστά από τα μάτια μας, αλλά συνεχίζει να είναι πολύ δολοφονικό κι όσο διασπάται σε μικρότερα κομμάτια, τόσο αυτά εισχωρούν παντού. Τα ονομάζουμε μικροπλαστικά, και τα μικροσκοπικά πλάσματα της θάλασσας μπερδεύονται, νομίζουν ότι είναι τροφή και τα τρώνε. Έτσι οι τοξικές ουσίες εισχωρούν στην τροφική αλυσίδα και προχωρούν: τα μικρά θαλάσσια ζώα τρώνε τα μεγαλύτερα… {…}κι έτσι τελικά καταλήγει στο στομάχι μας. Καθένας μας τρώει περίπου πέντε γραμμάρια πλαστικό την εβδομάδα. Σαν να τρώγαμε κάθε Δευτέρα μια πιστωτική κάρτα. {…} Και ενώ γεμίζουμε τον οργανισμό μας με μικροπλαστικά, τα μεγάλα κομμάτια πλαστικού προκαλούν κι αυτά μεγάλη καταστροφή. Ένας τεράστιος αριθμός ζώων πεθαίνουν εξαιτίας τους».
Τέλος, αξίζει αν σημειωθεί ότι ο συγγραφέας διαθέτει πολύ καλή ροή στον λόγο του, η οποία διατηρείται και στην πολύ καλή μετάφραση της Φωτεινής Ζερβού. Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα βιβλίο καλοκαιρινό, έξω από τα συνηθισμένα που απευθύνεται τόσο σε φυσιολάτρες και λάτρεις του υγρού στοιχείου που μας περιβάλλει, αλλά και σε αναγνώστες που τους αρέσουν τα «εναλλακτικά» αναγνώσματα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.