Έχω διαβάσει αρκετά Μπουκόφσκι, αλλά όχι τόσο ως φαίνεται για να συναντηθώ νωρίτερα με τον Τζων Φάντε ίσως, και λέω ίσως, να με πρόδωσε ο καιρός. Στο πρώτο μου ανάγνωσμα στο «Όργιο» κλήθηκα να δεντροφυτεύσω το βίο του, ώστε να προσεγγίσω και να αναρριχηθώ στα κλαδιά του από τον παλμό και τον ιδρώτα που ρέει και πάλλεται η κάθε του λέξη, σε κάθε του ρωγμή.
Ο Φάντε θα γίνει πρότυπο συγγραφής για τον Μπουκόφσκι. Θα τον επανασυστήσει συγγραφικά, όταν έχει ήδη αποσυρθεί από τις στοές του Χόλιγουντ, τα σενάρια, τα βραβεία και τις κατακτήσεις, για να αναμετρηθεί με το μεγαλειώδες ταλέντο του. Αφηγούμενος πάντα προσωπικές διαδρομές.
Ο βίος του εκ δια μέτρου αντίθετος από το κλειστό περιβάλλον που περικλείεται ως παιδί καταγόμενος από μια ιταλική χριστιανική και συντηρητική οικογένεια, κάτι το οποίο μετουσιώνει στο «Όργιο» κι ο δαίμονας Φρανκ γίνεται ο μισητός εχθρός του δεκάχρονου αφηγητή.
Κολοράντο, 1925. Ο σύζυγος, οικογενειάρχης τριών παιδιών και εργατικός Νικ Στεφανίνι θα κρατήσει στα χέρια του κατά τύχη τον τίτλο ιδιοκτησίας ενός ορυχείου εν ονόματι «Κίτρινη κοιλιά» τον οποίο του παραχώρησε ο Φούριας, ένας εργάτης μανιώδης επενδυτής μετοχών, και θα συνεταιριστεί με τον άθεο Φρανκ, ώστε να αποκτήσουν χρυσό. Ο δεκάχρονος γιος του Νικ – υποθέτω ο Φάντε- αφηγείται το χριστιανικό πλαίσιο κάτω από το οποίο ζει ο ίδιος και η οικογένεια του και τη διαδρομή του προς την ενηλικίωση του με τρόπο παράδοξο, αποζητώντας να γευτεί τα προνόμια ενός ενήλικα από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου .
Η γραφή του αναβλύζει πάθος κι ένταση. Ειρωνική και ταυτόχρονα χιουμοριστική. Από τη μια κοχλάζει το σώμα του να καταγράψει την ηδονή της χριστιανολαγνείας κι από την άλλη ρίχνει παγωμένο νερό για να τη κατευνάσει. Ο Τζων Φάντε είναι από τους συγγραφείς που θα τον λατρέψεις, επειδή κινείται ανάμεσα στο περιθώριο και την κομψότητα.
Η νουβέλα χωρίζεται σε έντεκα κεφάλαια που περιγράφουν το οικογενειακό και επαγγελματικό περιβάλλον του Νικ Στεφανίνι, αλλά και τη διαδρομή του γιου του. Υπάρχει σαφήνεια γεγονότων και καταστάσεων, ρεαλιστική γραμμική αφήγηση και διάλογοι που εμπλουτίζουν τους χαρακτήρες.
«Το μυστικό για να πραγματοποιηθούν οι προσευχές σου ήταν να τις απευθύνεις σε κάποιον αρχαίο, λησμονημένο υπερχιλιετή πατριάρχη, έναν καλοκάγαθο, συμπονετικό γέροντα, ο οποίος θα περίμενε επί ματαίω στον ουρανό για κάποιον, έστω κι έναν ασήμαντο ανθρωπάκο σαν εμένα, να του φανερώσει τι λαχταρούσε το φυλλοκάρδι του. Επίσης, ήξερα που να ψάξω έναν τέτοιου σπουδαίου και ξεχασμένου προσώπου. Στη βιβλιοθήκη του σχολείου, στους Βίους των Αγίων».
Ο Τζων Φάντε έχει φανατικούς φίλους, αλλά και φανατικούς εχθρούς. Μετά το θάνατο του αναγνωρίστηκε ως γίγαντας της αμερικάνικης λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, πλάι στον Χέμινγουεϊ, τον Φώκνερ και τον Στάινμπεκ. Το «Όργιο», από τη συλλογή West of Rome, είναι το δεύτερο κατά σειρά που εκδίδεται από τις εκδόσεις Δώμα, το οποίο και πρωτοδημοσιεύτηκε το 1985, μετά το θάνατο του.
Εκδόσεις Δώμα
Το όργιο: Μια παιδική νουβέλα
Μετάφραση: Θάνος Σαμαρτζής
Σελίδες: 84
Τιμή: 11€