Η Μαρία Λαΐνά τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, στα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία 2022, για τη συνολική προσφορά της στα Γράμματα.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947, είναι απόφοιτος της Νοµικής του Πανεπιστηµίου Αθηνών και ιδρυτικό µέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το έργο της περιλαµβάνει εννιά ποιητικές συλλογές, έντεκα θεατρικά, πέντε πεζογραφήµατα, τέσσερις κριτικές και µελετήµατα, σύνταξη ανθολογίας ξένης ποίησης του 20ού αιώνα (επιλογή από ελληνικές µεταφράσεις).
Το 1993 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης για την ποιητική της συλλογή «Ρόδινος φόβος». Η μετάφραση στα Γερμανικά της ίδιας συλλογής απέσπασε το βραβείο της Πόλης του Μονάχου. Το 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Καβάφη και το 1998 με το βραβείο Μαρία Κάλλας του Γ’ προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη για το σύνολο του έργου της.
Τοιχογραφία
Από την ποιητική συλλογή «Δικό της»
Εκδόσεις Κείμενα, 1985
Σώζεται η αρχή απ’ τους μηρούς
σε άτονο γαλάζιο
τμήμα ποδιού ακόσμητο προς τα αριστερά
και τμήμα απολήξεως φορέματος.
Στο δέρμα διακρίνονται γραμμές
κυρίως οξυκόρυφες.
Ο χώρος του λαιμού διακόπτεται
απ’ τον αριστερό βραχίονα
που φέρεται προς τα επάνω
ενώ μονάχα το δεξί στήθος δηλώνεται
με ελαφρά καμπύλωση.
Από το κάτω μέρος του προσώπου
Λείπει το μεγαλύτερο κομμάτι.
Κόκκινα τρίγωνα ή τόξα
σ’ όλο το άσπρο του βολβού.
Σώζεται επίσης η κορδέλα των μαλλιών
και η στροφή του σώματος
που ασφαλώς προϋποθέτει
ανάλογες κινήσεις των χεριών.
Λείπει το έδαφος του έρωτα.
Μια φθινοπωρινή μέρα
Από την ποιητική συλλογή «Ό,τι έγινε»
Εκδόσεις Πατάκη 2020
Απλώς μια φθινοπωρινή ημέρα
δίχως βροχή
και δίχως άνεμο·
ο κήπος μου φέτος δεν θα έχει λουλούδια
ούτε στην άκρη του λιμνούλα με χρυσόψαρα
άθελά μου θυμάμαι
ανώφελα χρόνια
ακόμη μία φορά
η τύχη μού χαμογελάει·
η μοναξιά που ονειρεύτηκα στα νιάτα μου
θ’ ανοίξει το μπουκάλι το κρασί
και θα μ’ ανάψει το τσιγάρο.
18 Αυγούστου 1880
Από την ποιητική συλλογή «Ρόδινος Φόβος»
Εκδόσεις Καστανιώτη 1992
Ζω σ’ ένα βάθος μοχθηρίας και ψέματος
σ’ έναν ταγγό πολτό
σ’ ένα φαρμακερό λουλούδι·
σκέψου την κούκλα και τα χαλασμένα μάτια της
το σκουριασμένο νόμισμα πίσω από το νερό
σκέψου τον θάνατο και την παλιά του αγάπη
όχι αυτή την άνοστη νωθρή κατάσταση που είναι ο νεκρός
και σ’ εξαντλεί και πας
μιλώ για καθαρό χρυσάφι
για το σπιρούνι του καιρού
το ξέφρενο σκυλί του
το πύον στην καρδιά.
Ζω σ’ ένα βάθος που είμαι εγώ
σ’ ένα πηχτό σκοτάδι ίσο
ζω μυστικά.
Αδιάκοπα ξανάρχεται αυτός ο άνεμος, ο ήλιος, η βροχή
αλλά ας μην υπερισχύσει εναντίον μου ο άνθρωπος.
Η αφήγηση
Από την ποιητική συλλογή «Ρόδινος Φόβος»
Εκδόσεις Καστανιώτη, 1992
Είμαι ο Έρικ Σέλτον, φαροφύλακας
παρακολούθησα από κοντά τα γεγονότα
γιατί στα χρόνια μου έπρεπε να κοιτάζεις.
Στάθηκα μπρος λοιπόν και κοίταξα
παρόλο που για ώρες πριν ένιωθα μόνος
στάθηκα και τα είδα όλα
σχεδόν με κάποια ευχαρίστηση
ελπίζω να με συγχωρέσει ο θεός.
Ήτανε καλοκαίρι απ’ τη μία όχθη ως την άλλη
το λέω αυτό αν και δεν έχουν σημασία πια οι εποχές
έτσι γιατί πιστεύω ότι κάποιος κάποτε θα θυμηθεί
πώς είναι να διψούν οι κήποι και τα σώματα
ή πώς μπορεί ν’ απλώσει το βουνό τις παπαρούνες
άστατες και πιο κόκκινες εντέλει
απ’ την κοιλιά της όμορφης γυναίκας.
Ήτανε καλοκαίρι, ναι
έλειπε και το χνούδι και η θλίψη
κι εγώ ήμουν ο Έρικ Σέλτον, φαροφύλακας στον Νόρθερν Εντ
που κοίταζε και είδε τη σιωπή στον ουρανό
τα πλαδαρά σαρκώδη χείλη, τα βολβώδη μάτια
το χόρτο το χλωρό να καίγεται
κι ότι καιρός δεν ήταν πια.
Προετοιμασία
Από την ποιητική συλλογή «Αλλαγή Τοπίου»
Εκδόσεις Κέδρος,1972
Να λύσω
μικρά κομμάτια
ασύμμετρα
τον κόσμο μέσα μου
μικρές κλωστές
να ξετυλίξω
τους αρμούς μου
ανάγκη καμιά
απ’ τη συνείδηση
το πνεύμα
την ικανότητα να εμβαθύνω
να λύσω
τις κλωστές
και να ξαπλώσω
μικρή μικρή
να κοιμηθώ
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.