Ο Σταμάτης Κραουνάκης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Με τις μελωδίες του υπήρξε πάντα παρών στις ζωές μας, στις μικρές και μεγάλες στιγμές μας. Με τα χρόνια έγινε ο δικός μας Σταμάτης και μέσα στα πολλά που μάθαμε από εκείνον είναι να μην φοβόμαστε να νιώθουμε, να αγαπάμε και να πονάμε. Με αφορμή την τεράστια επιτυχία της πρόσφατης δουλειάς του «Γιορτή Στα Σπίτια», αλλά και όλων όσων μας πληγώνουν τον τελευταίο καιρό μας ανοίγει την καρδιά του σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης, που θα συζητηθεί πολύ.
Κατά την διάρκεια της πρώτης καραντίνας ανεβάζατε στο διαδίκτυο βιντεάκια με νέα σας τραγούδια και αρχές φθινοπώρου κυκλοφορεί η «Γιορτή Στα Σπίτια». Πως προέκυψε όλο αυτό;
Ήταν, σχεδόν, αυτόματο, ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα να κάνω όταν κατάλαβα πως πρέπει να μείνω στο σπίτι για πολύ καιρό. Συνομιλώντας καθημερινά στην διάρκεια της πρώτης καραντίνας -θυμάμαι 18 Μαρτίου ανέβασα το πρώτο- με την αγαπημένη, θαυμάσια φίλη μου Σύλβα Ακρίτα με ενθάρρυνε να συνεχίσω, έτσι έγραψα το πρώτο τραγούδι, που συμπτωματικά, εχθές το βράδυ το ξανάκουσα, και πήρα βαθιά συγκίνηση, γιατί κατάλαβα ότι αυτό που μας σπρώχνει καμιά φορά να διατυπώσουμε μία συνείδηση με τέχνη είναι βαθύτατα απελπισμένο και φτάνει η άγια κουβέντα ενός ανθρώπου που αγαπάμε και μας αγαπάει για να κάνουμε το βήμα στο κενό. Στην ουσία αυτό έκανα, κάθε δύο-τρεις μέρες ένα μικρό βήμα στο κενό. Το πιο, ίσως, συγκινητικό από όλη αυτή την φάση είναι πως ανέβηκαν κοντά στα 18 με 20 τραγούδια στην πρώτη καραντίνα που ήταν και για εμένα η καθημερινή μου τροφοδοσία μαζί με το μικρό μου iPad που έχω και κάνω όλες μου τις δουλειές, εκεί συνομιλώ, εκεί συνθέτω και γράφω, επιλέγω να μην έχω τηλεόραση στο σπίτι.
Θα μπορούσα να πω με πολύ απλά λόγια πως όπως κάθε τεχνίτης, έτσι, και εγώ σε αυτήν την συγκεκριμένη συνθήκη κατέφυγα σε αυτή την δράση. Το σημείο που αγάπησα τον εαυτό μου –αν έχει σημασία αυτό να το πω- είναι ότι αυτή η παράξενη, δύσκολη, σκοτεινή στιγμή γέννησε φωτεινά πράγματα. Εκεί, λες κάπου μπράβο στον εαυτό σου που τολμάει να μετουσιώνει σε τέχνη το σκοτάδι και να το κάνει φως.
Κρύβει μια μικρή αλητεία ο τίτλος «Γιορτή Στα Σπίτια»; Στις γιορτές μαζεύετε, συνήθως, πολύς κόσμος, τώρα πάνω από εννέα άτομα απαγορεύεται.
Την ώρα που έγινε το cd δεν υπήρχε αυτός ο περιορισμός, αλλά και να υπήρχε η «Γιορτή Στα Σπίτια» είναι μια πρόσκληση γα να γιορτάσουμε με τον εαυτό μας καταρχήν. Το άλλο είναι ότι πραγματικά με το που κυκλοφόρησε έκανε μια παταγώδη πρώτη επιτυχία με παραγγελίες από το διαδίκτυο. Το cd αυτή την στιγμή πλησιάζει το χρυσό –αν δεν έχει γίνει ήδη- με ελάχιστες πωλήσεις από τα καταστήματα. Οι άνθρωποι προτίμησαν να έρθουν σε επαφή μαζί μου ζητώντας να πάει ο δίσκος σπίτι τους. Πρόσεξε, δεν έλεγαν το cd, αλλά τον δίσκο, πολύ με συγκίνησε αυτό. Αυτό είναι πολύ γοητευτικό για έναν δημιουργό, να νιώθει πως μέσα σε αυτό τον χαμό μπορεί να φτιάξει κάτι που να έχει αυτή την δυναμική. Όμως, θα σας πω κάτι, ο κόσμος, η κοινωνία μας απάντησε σε κάτι που καταλάβαινε ότι είναι φτιαγμένο για εκείνη, σαν αντίδοτο. Υπήρχε μια τίμια συνομωσία μεταξύ εμού και των ανθρώπων.
Για ποιο λόγο αλλάξατε στο τραγούδι «Τα Χαμπέρια» που ερμηνεύει η Ελένη Βιτάλη τον στίχο –Κούλη- με το –σκοτεινά-; Μιλώ για το «Δεν θέλω τα τραγούδια μου στου Κούλη τα λημέρια».
Γιατί είναι καλύτερα έτσι, ξεκάθαρα. Όταν το άκουσε η αγαπημένη μου Ελένη, μου λέει να μην τον αφήσουμε τον Κούλη σε τραγούδι. Να φύγει. Το τραγούδι αυτό γράφτηκε την ημέρα που έγινε το επεισόδιο με το φορτηγό έξω από του Μαξίμου.
Θα σας πω μια ιστορία, εδώ έχουμε ένα τραγούδι αναχώρησης, τύπου θα τα μαζέψω όλα και θα φύγω. Η πρώτη του χρήση ήταν απάντηση σε ένα πείραγμα. Κάποιος μου είπε γιατί δεν αφήνεις την Άλκηστη να πει τα τραγούδια σου και αν υπήρξε παρεξήγηση και τέτοιες κουβέντες. Έτσι, αμόλησα το «Δεν θέλω τα τραγούδια μου στου Κούλη τα λημέρια». Ξαφνικά, άρχισαν να με παίρνουν από τα κόμματα και να μου λένε γίνεται χαμός στο Twitter, έχουν ξεσηκωθεί όλοι.
Είπατε κι άλλα ωραία μετά. Σε μια πρωινή εκπομπή που ήταν καλεσμένος και ο Θάνος Πλεύρης κάτι πήγε να σας πει και γυρίζετε και του λέτε «Δεν συνομιλώ με τον Κύριο Πλεύρη». Ο ίδιος άλαλος και εμείς είχαμε υλικό για μέρες και το χαρήκαμε πολύ.
Μα με νευρίασε πολύ ο βλάκας. Για πολύ καιρό οι επικοινωνιολόγοι τους εκεί στην Νέα Δημοκρατία τους συμβούλευαν να μου την λένε για αυτά που υποστηρίζω για την πρόπολη. Και, ενώ, τον είχα σεβαστεί σαν έναν ακόμα καλεσμένο στο πάνελ που είχα βγει να μιλήσω για τις καλοκαιρινές μας συναυλίες πεταγόταν συνέχεια σαν την κλώσα να πιάσει γαϊτάνι με ειρωνείες τύπου «εσείς πιστεύετε πως θα μας σώσει η πρόπολη». Εγώ είμαι ένας ανοιχτός, ειλικρινής χαρακτήρας και το ξεφούρνισα «Δεν συνομιλώ με τον Κύριο Πλεύρη.
Κοίταξε, ήταν μια πολύ περιπετειώδης χρονιά για εμένα όλο το 2020, μαζί με τα θέματα για τον πολιτισμό, τα ζητήματα του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης υπήρξε και ο πόλεμος από τα media. Εκεί που ήμουν το αγαπημένο παιδί αρχίσανε να λένε απασφάλισε ο Κραουνάκης, να τα δικτυωτά μπλουζάκια, να τα κάπνισε στην τηλεόραση και όλα αυτά τα χαζά. Πρέπει, βέβαια, να σου πω, πως τα αντιμετώπιζα με πάρα πολύ χιούμορ, εδώ ο κόσμος καιγότανε και αυτοί έπιαναν γαϊτάνι. Υπήρχε και μεγάλη αγωνία από τα συστήματα τα οποία πολέμησα με ότι μέσο είχα και εγώ στην διάθεση μου. Ήθελαν να με εμφανίσουν κατώτερο… ποιος είναι… δεν έχει κάνει και τίποτε. Ξεθάψανε ένα βίντεο με την Μοσχολιού που σε έναν εκνευρισμό της έλεγε διάφορα για εμένα. Έχω καταλάβει πως λειτουργεί η λασπολογία των τρολ. Δεν ήθελαν να έχω φωνή. Και κάποιοι αποκαλύφθηκαν κιόλας.
Αναφέρεστε στην ΕΡΤ και στην συνέντευξη που δώσατε στον Φώτη Παπούλια και στο Πρώτο Προγραμμα; Ισχύει πως υπάρχει εντολή να μην παίζουν τα τραγούδια σας;
Μα όλα γίνονται χαζά. Η κυβέρνηση μέσα στον πανικό της αμολάει μια βλακεία και μόλις αρχίσει η κατακραυγή τα μαζεύει πίσω σε δύο μέρες. Το ίδιο και εκεί με τον κύριο Παπούλια. Στην αρχή θύμωσα με τις τακτικές αυτές, μετά όμως, κατάλαβα πως έχουμε να κάνουμε με ένα φοβισμένο σύστημα που καραδοκεί τι θα πεις καθημερινά. Ξέρω πολύ καλά πως στο ΥΠΠΟ υπάρχει άνθρωπος που παρακολουθεί το προφίλ μου και πιθανώς και το messenger μου για το τι θα πω για την Μενδώνη. Δεν θα πω τίποτα παραπάνω από το να ξεκουμπιστεί και να φύγει άμεσα. Δεν το λέω μόνο εγώ, το λένε όλοι. Το λέει πρώτα από όλα η ίδια η Νέα Δημοκρατία, βοά το κουβεντολόι στους διαδρόμους του κόμματος. Είναι μία ανίκανη γυναίκα, τέλος.
Υπάρχει στις μέρες μας πολιτικό τραγούδι;
Ναι, βέβαια, και υπάρχει και οφείλει, αλλά είναι άλλος ο τρόπος πια. Ίσως, αυτό μας μπερδεύει.
Δηλαδή;
Το «Γιατί έτσι» είναι ένα πολιτικό τραγούδι, έχει δύναμη, έχει χιούμορ. Δεν είναι, όμως, ο ίδιος τρόπος που θα γραφόταν ένα τραγούδι το ΄50, το ΄60 ή ενδεχομένως και το ΄70. Αυτή την στιγμή η συνθήκη είναι διαφορετική. Άλλη γλώσσα και άλλη τεχνολογία. Αυτό που θα εκφραστεί σήμερα θα είναι, ίσως, πιο θυμωμένο, πιο λιτό, πιο σκληρό και καμιά φορά και πιο φωναχτό, με ότι σημαίνει αυτό.
Γυρνώντας, πάλι, «Στη Γιορτή Στα Σπίτια» με τον Φοίβο Δεληβοριά είναι η πρώτη φορά που συνεργαστήκατε, δισκογραφικά, τουλάχιστον. Το «Ξέρω που πάω» γεννήθηκε στην Ταράτσα του Φοίβου;
Ναι, γεννήθηκε στην Ταράτσα και είμαι περήφανος, γιατί αυτή την στιγμή το «Ξέρω που πάω» είναι ο σωφέρ της «Γιορτής Στα Σπίτια» που φτάνει σε όλο τον κόσμο. Αγαπήθηκε ακαριαία από γυναίκες και άντρες. Με πήραν φίλοι άντρες κλαίγοντας, τους άγγιξε πολύ. Είναι ένα γέννημα δύο γενιών δημιουργών με αγάπη ο ένας για τον άλλον που φτιάχτηκε μπροστά στα μάτια του κόσμου, την ίδια στιγμή. Πρωτοείδα τον στίχο πάνω στην σκηνή και είναι ευλογημένο με την λαϊκή αποδοχή. Αυτή η αγάπη με κάνει και νιώθω καλά μέσα μου. Και στην δεύτερη καραντίνα τραγούδια γράφω πάλι.
Τι ετοιμάζετε τώρα; Θα υπάρξει δεύτερη «Γιορτή Στα Σπίτια»;
Όχι, αυτό που γίνεται τώρα θα είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά με μια τραγουδίστρια της νεότερης γενιάς που αγαπώ πολύ και μας περίμενε, μάλλον, η στιγμή. Γράφω τα τραγούδια της Ελεονόρας Ζουγανέλη για τον επόμενο δίσκο της. Αυτός είναι ο λόγος, κιόλας, που δεν τα κοινοποιώ. Είμαστε πάνω στην ωραία στιγμή που γεννιούνται και έχω πολύ μεγάλη χαρά γιατί είναι παιδί φίλων μου και κάπως έχω μια ευθύνη, απέναντι, στους υπέροχους, άξιους γονείς της. Την αγαπώ ιδιαιτέρως, πιστεύω πως είναι μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια. Την αγαπάει και ο κόσμος πάρα πολύ και ίσως αυτή η σύζευξη αυτή την στιγμή να είναι μια καλή παντρειά για αυτό που ζούμε.
Η συνεργασία σας με την Κέλλυ Κελεκίδου και το «Βασανίζομαι» συζητήθηκε πολύ. Ποιο είναι το κριτήριο σας για να δώσετε ένα τραγούδι σας;
Μα δεν μου ανήκουν τα πράγματα. Αυτό θέλω να καταλάβουν όλοι. Είμαι ο φούρναρης που φτιάχνει το ψωμί. Άμα έρθει ένας άνθρωπος και θέλει να πάρει ψωμί από τον φούρνο μου θα του το δώσω. Αυτό το κορίτσι είναι μια πολύ καλή τραγουδίστρια. Ζήτησε κάτι, είχα ένα τραγούδι, σχεδόν, έτοιμο. Σου αρέσει; Μου αρέσει! Ε, πάμε να το κάνουμε. Εγώ πολλές φορές αποστασιοποιούμαι να σου πω την αλήθεια. Βλέπω από μακριά και εμένα και τον άλλον. Εκείνη την ώρα μπορώ να καταλάβω αν αυτό που βλέπω έχει λόγο. Χαίρομαι ιδιαίτερα για το κορίτσι αυτό και έχουμε γίνει φίλοι. Είναι ένα γνήσιο λαϊκό παιδί, τρομερά καθαρό κιμπάρικο και νομίζω πως θα κάνουμε και άλλα πράγματα μαζί. Το βράδυ που φτιάξαμε την εκπομπή στο Mega γίναμε όλοι μια οικογένεια. Καθόταν η Ελένη με την Κέλλυ στο καμαρίνι και έλεγαν τα θέματα τους, μετά ήρθε και ο Μητσιάς με τα εγγόνια του. Μετά από λίγο ήρθε αυτό το υπέροχο πλάσμα ο Φοίβος με την κιθάρα του με τον οποίο δεν ήμασταν κολλητοί, μέσα από τους κοινούς αγώνες δέσαμε. Αυτό είναι κάτι μοναδικό για έναν δημιουργό.
Έρχονται νέα παιδιά και ζητάνε την γνώμη σας; είναι εύκολο να βρει χώρο ένας νέος καλλιτέχνης;
Βεβαίως, για πάρα πολλά πράγματα. Από μουσικά, σεξουαλικά, καλλιτεχνικά… τα πάντα. Όσο για το αν είναι δύσκολο, όχι δεν είναι. Δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει καλό υλικό και να περάσει απαρατήρητο. Βγήκε ένα τραγούδι προχτές «Έχει φύγει το παιδί» ενός παιδιού που λέγεται Θέμος Σκανδάμης. Πως το πήραμε χαμπάρι όλοι μέσα σε ένα μεσημέρι; Ένα εκπληκτικό τραγούδι. Το μυρίσαμε αμέσως, Το πήραν οι σταθμοί, το παίζουνε. Τώρα είναι και πάρα πολύ εύκολο ένα παιδί να γράψει το τραγούδι σπίτι του και την επόμενη ημέρα να μας το στείλει. Αν είναι κάτι να τρυπήσει την βιτρίνα θα το κάνει.
Όλο το καλοκαίρι οργώσατε την Ελλάδα με την Σπείρα και φίλους μουσικούς δίνοντας παραστάσεις στην κυριολεξία σε καφενεία, αυλές, παραλίες, κινηματογράφους. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν εντυπωσιακή, ένα τεράστιο οικογενειακό γλέντι. Νιώσατε λίγο αέρα από μπουλούκια;
Ήταν όνειρο. Πολύ αριστερό είχε κάτι από Λόρκα. Πρώτα από όλα και μόνο η απόφαση πως βγαίνουμε και παίζουμε με πολύ χαμηλή τιμή και η μοιρασιά στα ίσια, όλοι από ένα κατοστάρικο ήταν δυνατή στιγμή. Ναι, τώρα που το λες θύμισε μπουλούκια. Παρόλο που μας πολέμησαν, έγιναν αρκετές αηδίες. Προσπάθησαν να μας σαμποτάρουν, αλλά υπήρχε τέτοια διάθεση που δεν μας ένοιαζε. Οικονομικά πάλι μπήκα μέσα. Έπρεπε να κλείσω κάποιες τρυπούλες. Και γιατί το αναφέρω αυτό; Γιατί τίποτα δεν είναι εύκολο. Έχω την ευθύνη για τους συνεργάτες μου. Είναι το ψωμί τους αυτό. Το πρώτο που ρωτάω είναι πληρωθήκανε όλοι; Αυτό είναι ένα άγχος εικοσαετίας.
Κεφάλαιο: Μικρό Μοναστηράκι. Έχω κρατήσει μια φράση σας «Το κλείσιμο της τέχνης, η παύση των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων είναι προ κατασκευασμένο κλάδεμα ιδεών. Ηθελημένη υποταγή στο φόβο. Οι ιδέες θα εκδικηθούν, το μόνο σίγουρο».
Να μια ωραία συνθήκη που δημιουργήθηκε μέσα στο σκοτάδι. Έχει γίνει μια μικρή κοινωνία το Μικρό Μοναστηράκι που μαζευόμαστε 800-1000 φίλοι και μοιραζόμαστε τι μας συμβαίνει. Όσο για αυτό που με ρωτάς, δεν έχω να πω τίποτα άλλο. Αυτό που είπα. Αυτή η κυβέρνηση θέλει να κλαδευτεί ο χώρος που μεταδίδονται οι ιδέες. Για αυτό και τα έκλεισαν όλα ενώ δεν είχαμε κανένα κρούσμα από τους χώρους των θεάτρων. Θέλω να επισημάνουμε κάτι. Όλο το θέμα είναι οικονομικό με παρελκόμενη μία ασθένεια. Η πανδημία ήρθε επίκουρη μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης. Τα κέντρα εξουσίας η πανδημία τα βόλεψε, γιατί τρόμαξε τον κόσμο σε παγκόσμιο επίπεδο. Αναφέρομαι και στις εκλογές της Αμερικής και άλλα πολλά. Λοιπόν, για να τελειώνουμε με τις βλακείες όποιος μπορεί να δει λίγο πιο μακριά από την μύτη του τα καταλαβαίνει ότι στο παγκόσμιο σύστημα παίζεται ένα οικονομικό παιχνίδι αυτή την στιγμή που πάει παραμάσχαλα με τον ιό… τον φόβο… εμβολιασμοί… τρομολαγνεία… φακέλωμα… είναι άτυπη χούντα που υποχρεώνει τον πλανήτη εξ ονόματος του υγειονομικού παράγοντα να πειθαρχήσει σε οτιδήποτε αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία. Έχει λογοκριθεί η δημοκρατική ζωή. Είναι πια σοβαρό ορατό και αλίμονο σε όποιον δεν το βλέπει.
Με ποιον τρόπο μπορεί να υπάρξει αντίδραση;
Καταρχήν να πω κάτι, να κρατήσει ο καθένας μας τον εαυτό του όρθιο. Με τα άμεσα περιβάλλοντα του και αλληλεγγύη. Δεν είναι μόνο η κυβέρνηση είναι και η αντιπολίτευση θεόκουλη. Και αυτό δεν είναι, γιατί δεν μπορεί ή δεν έχει τα μέσα όπως μας τσαμπουνάει. Πιθανώς, υπάρχει ένας κωδικός γνώσης της πραγματικότητας που υπαγορεύει και στην αντιπολίτευση να βάζει τις φωνές, αλλά μέχρι ενός ορίου. Χρειάζεται προσοχή.
Λέτε τώρα αυτό και σκέφτομαι πως σας έχουν συνδέσει πολιτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Λοιπόν, θα πούμε κι άλλες αλήθειες τώρα. Ένας βλάκας όταν βλέπει έναν καλλιτέχνη ο οποίος σπικάρει έξι χρόνια από το Κόκκινο, έχει πολλούς φίλους στον ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι ήταν φίλοι μου πριν ακόμα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα φαντάζεται ότι θέλει. Είχα έντονη φοιτητική δράση, πάρα πολλά χρόνια στην Αριστερά –όχι, απαραίτητα στον ΣΥΡΙΖΑ- ήμουν πολλά χρόνια φανερός ψηφοφόρος του ΚΚΕ και μια που η συνέντευξη γίνεται εφ όλης της ύλης θα σου πω πως ΣΥΡΙΖΑ ψήφισα μία φορά στην ζωή μου. Τότε, που τον ψήφησε τα μεγαλύτερο ποσοστό της χώρας. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είμαι φίλος, συμπαθώ πάρα πολύ τον Τσίπρα και φυσικά δεν τον συγκρίνω εννοείται και έχω και την άνεση να μιλάω ανοιχτά στο κατ΄ ιδίαν με αυτό τον κόσμο. Η κοινωνία τον στήριξε πιστεύοντας πως θα έρθει κάτι καλύτερο για την ωραία μας Ελλάδα. Και δεν έγιναν λίγα, το προσπάθησε ο Αλέξης, αλλά δεν ήταν εύκολο να γλιτώσουν ούτε από την εξουσιϊλα, ούτε από την δυσκολία επικοινωνίας κάτι που φάνηκε και τώρα στο εσωτερικό του με τις ομπρέλες, τα ντεμέκ και όλες αυτές τα πίπες. Τώρα προσπαθεί να συστήσει μια ισχυρή βάση, όμως, υπάρχουν δυσκολίες. Να πούμε, βέβαια, πως έκανε δουλίτσα. Θα αναφέρω δύο πολύ τρανταχτά παραδείγματα, το ένα είναι ο Ξανθός με τον Πολάκη, άνθισε ο χώρος τη υγείας και ξεκαθαρίστηκε αρκετό πράγμα και ο Σπίρτζης που παρέδωσε μια χώρα με πλήρη οδοποιία βάζοντας τέλος σε αυτούς που τρώγανε από τα δημόσια έργα για χρόνια.
Μέχρι και η Νέα Δημοκρατία τα αναγνωρίζει αυτά. Οι Πρέσπες ήταν μία κίνηση που έφαγε τόσο ξύλο εκείνη την ώρα και τώρα έχει φτάσει σε ένα σημείο ο Μητσοτάκης να θεωρεί πως το έκανε αυτός. Επίσης, η ανειλικρίνεια για τα Εθνικά Θέματα μεταξύ των κομμάτων. Για εμένα η πιο γερή παρουσία των τελευταίων ημερών είναι ένας άνθρωπος τον οποίο εγώ λατρεύω και τον θεωρώ τεράστιο αγωνιστή ήταν τα πέντε λεπτά του Θανάση Παφίλη στην Βουλή. Τα είπε όλα σε πέντε λεπτά. Χτυπάτε την νεολαία… κάνετε νομοσχέδια κάτω από το τραπέζι;… θα είναι πολύ εκκωφαντική η πτώση σας. Το καλό που τους θέλω να αφήσουν ήσυχη την νεολαία. Θα τον βρουν τον δρόμο, όπως, τον βρήκαμε και εμείς. Κάτω τα χέρια από την νεολαία.
Κλείνοντας, Κύριε Κραουνάκη μπορεί να σας φιμώσει κανείς;
Άκου σε με, κορίτσι μου, είμαι 65 χρονών, το έχω κάψει το καλύβι μου πολλές φορές στην ζωή αυτή, δεν είναι η πρώτη. Έχω φάει πολύ ξύλο και έχω αντέξει, ρίχνω και εγώ καμιά φορά, όσο μπορώ. Ό,τι και να γίνει έχω πίσω μου 3000 τραγούδια από τα οποία τα 200 τουλάχιστον οι Έλληνες τα αγαπάνε, είναι δικά τους. Έχω πίσω μου μία 20ετία με μια ελεύθερη ομάδα τέχνης που έβγαλε ένα σωρό παιδιά χρήσιμα στην δουλειά. Κάτι το οποίο δεν μου έδωσε χρήματα αντιθέτως μου έφαγε χρήματα, γιατί πάντα τσοντάριζα για να βγουν οι παραστάσεις. Μια δράση που μου έδωσε την δυνατότητα να ασκώ τις δυνάμεις μου έχοντας ένα προσφερόμενο καλλιτεχνικό δυναμικό υψηλού επιπέδου για παρέα μου και για να το πω, απλά, τι να μασήσω; Έχω την δημιουργία, έχω αυτήν την ευλογία από τον Θεό. Δεν με απασχολεί τι θα εφεύρει το κάθε εφήμερο κόμμα για να με χτυπήσει. Διαθέτω το στοιχειώδες χιούμορ να τους γράψω κανονικά. Είναι ανίκανοι οι άνθρωποι, είναι ολοφάνερο. Κάνουν την μια βλακεία μετά την άλλη και παράλληλα περνάνε ύπουλα νομοσχέδια θέλοντας να γεμίζουν την χώρα με ένστολους. Δεν θα τους φοβηθώ!
Info: Το νέο άλμπουμ του Σταμάτη Κραουνάκη «Γιορτή στα σπίτια» κυκλοφορεί από την MLK με 14 τραγούδια στα οποία συμμετέχουν Βιτάλη, Μπουγιώτης, Καραθανάσης, Γεροντίδης και Δεληβοριάς. Περισσότερα http://spiti.kraounakis.gr.