Κριτική: «Ο Κύριος Μπάχμαν και η τάξη του» / Νέα ολοζώντανη κινηματογραφική συνθήκη
Το Σταντάλεντορφ είναι μια μικρή βιομηχανική πόλη στην καρδιά της κεντρικής Γερμανίας, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων είναι μετανάστες. Σε κάποιο σχολείο της πόλης αυτής, μέσα στις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν, ο χαρισματικός δάσκαλος Ντίτερ Μπάχμαν προσπαθεί με τις αντισυμβατικές εκπαιδευτικές του μεθόδους να δώσει στους μαθητές του τα εφόδια και τις αξίες, ώστε να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τον διπλανό τους αλλά να νιώσουν και την Γερμανία, σπίτι τους….
Η επιτόπια μελέτη εκ μέρους της ταλαντούχας σκηνοθέτη Μαρίας Σπετ (“Maria Speth), της «ρευστής» ταυτότητας των μαθητών μιας τάξης του δημοτικού, μεταναστών στην επαρχιακή βιομηχανική πόλη του Σταντάλεντορφ (Stadttallendorf), γνωστής και ως μικρής πόλης του κόσμου (“global city”), εξελίσσεται κατά την τρίωρη (και βάλε) θέαση της, σ’ ένα από τα πιο ενδιαφέροντα «ντοκιμαντέρ» (τιμημένο κιόλας με την αργυρή άρκτο του βραβείου κοινού στο περσινό φεστιβάλ Βερολίνου) της χρονιάς που μας πέρασε…
Σ’ ένα κόσμο επομένως «γεμάτο» από «πάσης φύσεως» ριάλιτι σόου, είναι προτιμότερο να ρίξει κανείς μια ματιά στην τόσο μοναδική σκηνοθετική απόπειρα της Σπετ, με κεντρικούς πρωταγωνιστές τον κύριο Ντίτερ Μπάχμαν (“Dieter Bachmann”) και τους μαθητές του, ονόματι «Ο Κύριος Μπάχμαν και η τάξη του» (“Herr Bachman und seine klasse”)…
Σαν άλλη «ανθρωπολόγος» η Μαρία Σπετ, διεξάγει την εθνογραφική της έρευνα στο πεδίο της επιλογής της, που απαρτίζεται από μια «χούφτα» παιδιών από διάφορα μέρη της γης (Βουλγαρία, Τουρκία, Ρωσία, Βραζιλία), τα οποία συναντιώνται στην τάξη του κυρίου Μπάχμαν και με την αμέριστη συμπαράσταση του, πασχίζουν να σώσουν την εικόνα της προσωπικής τους (κάποιες φορές κατακερματισμένης) ταυτότητας.
Αφυπνίζοντας συνεπώς την κριτική τους σκέψη και διδάσκοντας τους την συνεχή αναδόμηση του εαυτού τους, ο κύριος Μπάχμαν, ο ενδιαφέρων αυτός δάσκαλος πασχίζει να κάνει τους μαθητές τους να νιώσουν ενταγμένοι και πλήρως ενσωματωμένοι σε μια νέα πολυπολιτισμική κοινωνία…
Προετοιμάζοντας τους βέβαια ως πολίτες του κόσμου στα πλαίσια της επαρχιακής αυτής βιομηχανικής πόλης, πάλαι ποτέ τόπο παρασκευής πυρομαχικών των ναζί κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ( DAG, WASAG) καθώς και τον πλέον τόπο, που γνωρίζει οικονομική άνθιση, λόγω κυρίως του εργοστασίου σοκολάτας της Φερέρο (Ferrero oHG mbH) που βρίσκεται σ’ αυτή, ο αντισυμβατικός αυτός δάσκαλος θα δυσκολευθεί πολλές φορές να βρει απήχηση στην κοινωνία, που περιβάλλει του μαθητές του και εκτός τάξης.
Κι αυτό κυρίως γιατί η διαπολιτισμική πραγματικότητα συνιστά ήδη στο σύγχρονο σχολείο, το όποιο επιχειρεί να δομήσει, έναν αδιαμφισβήτητο σκόπελο. Μέσω της διδαχής όμως γλωσσών, μαθηματικών αλλά και μουσικής στους αγαπημένους του μαθητές, πλαισιωμένης πάντα από τις αντισυμβατικές του μεθόδους, ο Ντίτερ Μπάχμαν όχι μόνο θα καταφέρει, στα πρόθυρα της συνταξιοδότησης του, να κάνει το όραμα του πραγματικότητα αλλά θα παρασύρει, σε ζωντανή πάντα σύνδεση μ’ ό,τι διαδραματίζεται στην τάξη του, και τους θεατές στην πολύωρη μεν αλλά απολαυστικότατη δε θέαση, του αποκαλυπτικού ντοκιμαντέρ της πρωτοπόρου σκηνοθέτη.
Ντοκιμαντέρ το οποίο θα μπορούσε ίσως μέχρι και να καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο θα απολαμβάνουμε εφεξής, ταινίες στον κινηματογράφο…
Είναι στην τελική γεγονός αδιαπραγμάτευτο πως η νέα αυτή, «ολοζώντανη», κινηματογραφική συνθήκη που δομεί η Σπετ, αφήνει στον θεατή ανεξίτηλο το στίγμα της!
Αξιολόγηση:
Σκηνοθεσία: 8,1
Σενάριο: 7,8
Ερμηνείες: 7,9
Παραγωγή: 8,2
Σύνολο: 8 / 4****
Το ντοκιμαντέρ έλαβε την Αργυρή Άρκτο και το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2022 και ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Καλύτερου Ευρωπαϊκού Ντοκιμαντέρ της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Σκηνοθεσία: Μαρία Σπετ
Σενάριο: Μαρία Σπετ, Ράινχολντ Φόρσνα
Παραγωγή: Μαρία Σπετ
- Από 17 Μαρτίου 2022 αποκλειστικά στον κινηματογράφο ΑΣΤΥ, μόνο στις 19:00 λόγω μεγάλης διάρκειας
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
