Ο Στέλιος Πετράκης με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί «Κεκλεισμένων των θυρών» του Ζαν Πολ Σαρτρ στο Studio Μαυρομιχάλη απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Η εταιρεία παραγωγής Akatsuki Theatre Company που στοχεύει σε ένα μη ρεαλιστικό θέατρο, αντλώντας κυρίως από έργα της Λογοτεχνίας του Φανταστικού, της Λογοτεχνίας Τρόμου, των Ιαπωνικών anime και manga και γενικότερα της ποπ κουλτούρας, συναντά από ένα από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου θεάτρου εστιάζοντας στην υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου. Η Akatsuki συνεργάζεται με καταξιωμένους αλλά κυρίως με νέους ηθοποιούς δίνοντάς τους την ευκαιρία να δοκιμαστούν σε σημαντικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου.
Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος;
Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου ήταν η γέννηση της κόρης μου. Γενικά μιλώντας όμως, νομίζω πως ζω κοντά στην ευτυχία, ακόμα και όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Άλλες φορές τα προβλήματα , προσωπικά και επαγγελματικά είναι δύσκολα, άλλες φορές πιο εύκολα και κάποιες, λιγότερες φορές δεν υπάρχουν καθόλου προβλήματα αλλά ευτυχώς μπορώ να πω πως σε γενικές γραμμές είμαι ευτυχισμένος.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα προσπαθούσα να συμβιβάζομαι λιγότερο όσον αφορά τα προσωπικά μου «θέλω» και επιδιώξεις και να μην με ενδιαφέρει τόσο πολύ να μην απογοητεύσω/στεναχωρήσω τους άλλους.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Εκείνο για το οποίο μετανιώνω περισσότερο αυτή την περίοδο, είναι που δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ νωρίτερα και που δεν άδραξα την ευκαιρία με τις καραντίνες να προχωρήσω αυτές τις σπουδές με αποτέλεσμα τώρα, στα 46 μου χρόνια να προχωράω αυτές τις σπουδές σε μια περίοδο που οι υποχρεώσεις μου είναι πολύ πιο αυξημένες από ότι ήταν στο παρελθόν…
Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;
Κάθε άνθρωπος που παλεύει με αξιοπρέπεια να ζήσει, να μεγαλώσει και να σπουδάσει τα παιδιά του, να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα παραμένοντας άνθρωπος με ενσυναίσθηση και αξίες. Αυτούς τους ανθρώπους θαυμάζω περισσότερο, εκείνους που δεν βρήκαν έτοιμο τίποτα και που πρέπει να αγωνίζονται διαρκώς σε αυτές τις ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες – κυρίως στον εργασιακό τομέα- και που δεν διστάζουν να δείξουν αλληλεγγύη σε εκείνους που το χρειάζονται. Αυτοί είναι οι καθημερινοί ήρωες. Ασφαλώς υπάρχουν επιστήμονες καλλιτέχνες, μηχανικοί και άλλοι άνθρωποι που με την δουλειά τους κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο αλλά εκείνοι έτσι κι αλλιώς εισπράττουν –δικαιολογημένα- την αναγνώριση που τους αξίζει.
Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζετε περισσότερο στους άλλους;
Οι κόκκινες γραμμές μου είναι ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και η ομοφοβία και δυστυχώς αυτά, υπάρχουν άφθονα στην χώρα μας.
Πού θα θέλατε να ζείτε;
Θα ήθελα να ζω έξι μήνες στο εξωτερικό και έξι μήνες στην Ελλάδα κάθε χρόνο. Μπορώ να με φανταστώ να ζω σε μια χώρα με διαφορετικό πολιτισμό, μου αρέσει πάρα πολύ η Ιαπωνία και η Κορέα για παράδειγμα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω ταξιδέψει τόσο πολύ όσο θα ήθελα. Ενώ έχω ταξιδέψει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, δεν έχω ταξιδέψει πολύ στο εξωτερικό. Το ταξίδι στην Ιαπωνία είναι στα μελλοντικά μου σχέδια, όπως επίσης και ένα ταξίδι στην Disneyland με την κόρη μου.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με καμία. Προσπαθώ να μην ταυτίζομαι με άλλες προσωπικότητες και η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπω με πολύ καλό μάτι την «αυθεντία», όσο και αν αναγνωρίζω πως κάποιοι άνθρωποι πραγματικά είναι αυθεντίες στον τομέα τους. Εκείνους τους θαυμάζω μεν αλλά δεν θα έλεγα ότι ταυτίζομαι.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Σίγουρα όλοι οι κλασικοί. Τα τελευταία χρόνια ακούω και μου αρέσουν πολύ συνθέτες από την Ιαπωνία και έχω ξεχωρίσει τον σπουδαίο Joe Hisaishi, τον Yasuharu Takanashi, τον Go Sakabe κ.α.
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σας;
Το ότι δεν έχω βλάψει ποτέ, κανέναν άνθρωπο. Τουλάχιστον όχι εν γνώσει μου και όχι με πρόθεση.
Tι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Το ότι είναι πάντα εκεί για εμένα, ανεξάρτητα του τι μπορεί να έχει συμβεί, ή πόσο καιρό μπορεί να έχουμε να βρεθούμε.
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Δύσκολη ερώτηση, είναι πάρα πολλά τα βιβλία που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους μέσα μου…
Η ταινία που σας σημάδεψε;
Επίσης δύσκολη ερώτηση. Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλές. Όσο και αν αγαπώ τον Tim Burton, θα πρέπει να παραδεχτώ πως οι ταινίες που με επηρέασαν βαθιά, απο νεανικά μου χρόνια ήταν τα εξπρεσιονιστικά αριστουργήματα “Mετρόπολις” του Φ. Λάνγκ και “Nosferatu” του F.W.Murnau, καθώς επίσης και οι ταινίες του Κόμη Δράκουλα με τον Christofer Lee. Αυτές οι ταινίες, μαζί με τις ταινίες του Tim Burton έχουν διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την τωρινή μου, καλλιτεχνική αισθητική.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Μαξ Έρνστ, Σαλβαδόρ Νταλί, , H.R. Gigger, και M.C.Escher (αν και οι τελευταίοι δεν είναι μόνον «ζωγράφοι» με τη στενή έννοια). Αγαπώ επίσης τον Sandro Botticcelli.
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Σπάνια. Το αποφεύγω όσο μπορώ το ψέμα γιατί το ψέμα φέρνει ψέμα. Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να είναι καλύτερο όχι το να πεις ψέμα, αλλά να αποκρύψεις μέρος της αλήθειας αλλά και αυτό, αποφεύγω όσο μπορώ να το κάνω.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Αισχύλος (και οι λοιποί τραγικοί), o H.P. Lovecraft, ο Bob Salvatore και ο J.R.R.Tolkien, o Έρμαν Έσσε, ο Ίψεν, ο Σαίξπηρ κ.α.
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Στον ύπνο μου. Να πέσω για ύπνο και απλά να μην ξυπνήσω χωρίς να καταλάβω τίποτα. Χωρίς ταλαιπωρία (για εμένα και για τους δικούς μου ανθρώπους), χωρίς αγωνία και πόνο.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Ο πόλεμος, η επιβεβλημένη φτώχεια και η απώλεια αγαπημένων ανθρώπων.
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Δεν θα ήθελα να μου πει τίποτα αλλά σίγουρα εγώ θα είχα να του πω κάμποσα πραγματάκια…
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Είναι μια πάρα πολύ δημιουργική, αλλά και εξαντλητική περίοδος για εμένα. Διένυσα την εξεταστική περίοδο στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ στο οποίο είμαι φοιτητής επι πτυχίω. Ολοκλήρωσα τον κύκλο παραστάσεων «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» του Χανς Φάλαντα σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή στο Studio Μαυρομιχάλη. Μια παράσταση με απανωτά sold out και –το κυριότερο- μια παράσταση πολύ υψηλού, καλλιτεχνικού επιπέδου. Παράλληλα, σκηνοθετούσα την παράσταση «Κεκλεισμένων των Θυρών», η οποία ρίχνει αυλαία την Πέμπτη. Βρίσκομαι, λοιπόν, σε έναν δημιουργικό, πνευματικό παροξυσμό με όλες τις αγωνίες, το άγχος, τις προοπτικές, τις ελπίδες αλλά και την… κούραση που αυτό συνεπάγεται.
Info: Δύο τελευταίες παραστάσεις Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 στο Studio Μαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134 / Τηλέφωνο 210645 3330) – Προπώληση: viva.gr
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
