Αναστάσης Ροϊλός: «Τα μεγάλα βήματα που έγιναν για τα δικαιώματα των intersex ατόμων, έγιναν την τελευταία πενταετία»

Ο Αναστάσης Ροϊλός είναι ένας ταλαντούχος ηθοποιός και performer που μετρά συμμετοχές σε πολλές σημαντικές θεατρικές παραγωγές, αλλά και σε κινηματογραφικές ταινίες. Η παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί αυτό το διάστημα, «Ερκουλίν Μπαρμπέν: Οι αναμνήσεις ενός ερμαφρόδιτου» σημείωσε μεγάλη επιτυχία και συνεχίζεται στο Μπενσουσάν Χαν στη Θεσσαλονίκη. Με αφορμή το θεατρικό έργο, μας μιλά για το περιεχόμενο και το μήνυμα της παράστασης που το κοινό έχει αγαπήσει, όσο και για τη λογοτεχνική του αξία.

Πότε συνειδητοποιήσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με το θέατρο;  Ήταν παιδικό σας όνειρο να ακολουθήσετε τον δρόμο της υποκριτικής; «Εκείνον που θέλει, οι μοίρες τον οδηγούν, εκείνον που δεν θέλει, τον σέρνουν.» Σενέκας.

Τι σας ενθουσιάζει στο θέατρο; Στο θέατρο όπως και στη ζωή, με «ενθουσιάζουν» -αν θέλετε-  ή «δε με ενθουσιάζουν» οι άνθρωποι και οι πράξεις τους. Αναλόγως.

Αυτή την περίοδο μπορούμε να σας δούμε στην παράσταση «Ερκουλίν Μπαρμπέν: Οι αναμνήσεις ενός ερμαφρόδιτου», η οποία μάλιστα πήρε παράταση λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης των θεατών. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο, για όσους δεν το γνωρίζουν, και για το ρόλο που υποδύεστε. Το κείμενο είναι ένα ντοκουμέντο. Η/ο Ερκουλίν/Αμπέλ Μπαρμπέν είναι το πρώτο intersex άτομο που αφήνει γραπτή μαρτυρία της ζωής του. Το ευτύχημα είναι ότι αυτή η μαρτυρία έχει και λογοτεχνική αξία. Λόγω αυτού μπόρεσε να χρησιμοποιηθεί ως βάση για την περφόρμανς που φτιάξαμε στο Μπενσουσάν Χαν. Ο ρόλος είναι ένας και τον μοιραζόμαστε με την Αντιγόνη (Μπάρμπα) και τον Χρήστο (Παπαδόπουλο). Από εκεί και πέρα, ο κάθε θεατής κάνει τη δική του υπόθεση για το αν ο καθένας από εμάς υπογραμμίζει κάποια διαφορετική πλευρά του ανθρώπου αυτού.

Πώς είναι η συνεργασία σας με την Αντιγόνη Μπάρμπα και τον Χρήστο Παπαδόπουλο για τις παραστάσεις; Δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη.

Κατά τη γνώμη σας, για ποιο λόγο το κοινό της Θεσσαλονίκης αγάπησε το συγκεκριμένο έργο; Γιατί μας αρέσει η φρίκη. Η φρίκη του άλλου. Σε έναν κλασικό θεατρικό χώρο, η φρίκη θα βρισκόταν σε απόσταση ασφαλείας, στο Μπενσουσάν Χαν όμως αυτή η ασφάλεια σχεδόν καταργείται. Ίσως μέσα σε αυτήν την κατάργηση της ασφάλειας, η δική μου φρίκη και η φρίκη του άλλου μπερδεύονται, με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζει ο θεατής τη δική από τ@ Καμίγ (spoiler alert). Έτσι λοιπόν κι αυτός που έρχεται με μία σκέψη στο θέατρο, θέλω να ελπίζω ότι, φεύγει με μία άλλη, λίγο πιο πλούσιος.

Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα της παράστασης; Το νόημα είναι πάντα βιωματικό και, συνήθως, προσωπικό.

Η Ερκουλίν Μπαρμπέν ήταν ένα ερμαφρόδιτο άτομο. Στην Ελλάδα, όπως και σε αρκετές άλλες χώρες τα άτομα αυτά βιώνουν τον κοινωνικό ρατσισμό. Πόσο κοντά είμαστε ως χώρα στην αποδοχή της διαφορετικότητας και την ανεκτικότητα; Πόσο κοντά είμαστε…σε μέτρα ή σε έτη φωτός; =) Πέρα από την πλάκα όμως, η/ο Ερκουλίν/Αμπέλ Μπαρμπέν γεννήθηκε (:Φύση) μεσοφυλικός άνθρωπος και η κοινωνία (:Άνθρωπος) τον άνθρωπο αυτόν τον εξολόθρευσε. Αυτό τη δεκαετία του 1860. Σήμερα θα ήταν ίσως λίγο καλύτερα. Όταν λέω «σήμερα» το εννοώ κυριολεκτικά. Τα μεγάλα βήματα που έγιναν για τα δικαιώματα των intersex ατόμων, έγιναν την τελευταία πενταετία. Σίγουρα ο αγώνας ξεκίνησε πολύ πίσω και αν σκεφτεί κανείς την αντοχή που έχουν τα ριζωμένα στερεότυπα, ακόμη κι ένα μικρό βήμα ήταν τεράστιας σημασίας. Νομικά όμως τα δικαιώματά τους ξεκίνησαν να καθιερώνονται και γενικώς να διευκολύνονται διαδικασίες γι’ αυτούς την τελευταία πενταετία. Όπως πάντα όμως ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Έχουμε πολύ δρόμο, ο καθένας μας οφείλει να δουλεύει μέσα του και με τους ανθρώπους που έχει γύρω του, για έναν καλύτερο κόσμο.. Δεν θα πω ανεκτικότητας, θα πω, κι ας ακουστώ ρομαντικός, αγάπης. Ή στο τέλος-τέλος, ας το δούμε από την ανάποδη κι αν δεν προσπαθούμε για το καλό του άλλου, τουλάχιστον ας μην προσπαθούμε για το κακό του.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε συναντήσει σε επαγγελματικό επίπεδο; Όπως παντού έτσι και στον χώρο μας υπάρχουν διάφορες δυσκολίες. Το μόνο που αξίζει να πούμε είναι ότι, και σε επαγγελματικό και σε καλλιτεχνικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, η μόνη πρόκληση που πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά και να δίνουμε όλη μας την ενέργεια είναι να ψάχνουμε τις ελλείψεις μας, να τις αναγνωρίζουμε, να γινόμαστε καλύτεροι.

Μπορείτε να μας μιλήσετε για τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια; Σας τα κρατάω για έκπληξη.

Info: Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.