Με δυναμικές συνεργασίες κι ένα πλούσιο βιογραφικό η Δήμητρα Κολλά μας συστήνεται ως Σέλμα, μια Τσέχα μετανάστρια και ανύπαντρη μητέρα που ζει στην επαρχία της πολιτείας Ουάσιγκτον το 1967. Το μιούζικαλ Χορεύοντας στο σκοτάδι, του Λαρς Φον Τρίερ σε διασκευή Πάτρικ Ελσουέρθ και σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα να μας εκπλήσσει. Συναντήσαμε τη πρωταγωνίστρια και μας μίλησε για το θέατρο, τη μουσική και την πρόκληση που αντιμετώπισε στην ταινία Αιγαίο SOS!
Κυρία Κολλά, αυτό το διάστημα πρωταγωνιστείτε στο μιούζικαλ «Χορεύοντας στο Σκοτάδι» του Λαρς Φον Τρίερ. Μπορείτε να μας μιλήσετε για τη θεατρική παράσταση;
Η μεταφορά της ταινίας στο θέατρο δεν έχει αλλοιώσει καθόλου την ιστορία και τους χαρακτήρες της. Το όλο εγχείρημα έχει γίνει με σεβασμό ως προς την ατμόσφαιρα της ταινίας του Τριέρ. Η ιστορία αφορά την Σέλμα μια Τσέχα μετανάστρια στην Αμερική του 1965. Μια ανύπαντρη μητέρα που δουλεύει ασταμάτητα για να μαζέψει χρήματα για το παιδί της το οποίο έχει την ίδια κληρονομική ασθένεια που έχει και η ίδια. Κάτι που το κρατάει όσο μπορεί κρυφό από όλους αλλά και από το παιδί της. Η Σέλμα τυφλώνεται και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό. Τα μιούζικαλ και οι φαντασιώσεις της για αυτά είναι η μονή διέξοδος στο μυαλό της, έτσι ώστε η σκληρή της πραγματικότητα να γίνεται πιο υποφερτή. Όταν όμως ένας γείτονας κλέβει τις οικονομίες της, ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την τραγική της κατάληξη!
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε ενσαρκώνοντας το ρόλο της Σέλμα σε αυτό το ιδιαίτερα δραματικό έργο;
Η θεατρική μεταφορά του Πάτρικ Ελσουέρθ φωτίζει την Σέλμα από τρεις διαφορετικές φάσεις, την αφηγηματική, την βιωματική και την ονειρική. Το έργο από γραφής αν δεν προσέξεις στο πως θα το προσεγγίσεις έχει τον κίνδυνο στο να σε οδηγήσει στο μελό, αυτην την λεπτή ισορροπία προσπάθησα να την κρατήσω μέσα από την απόλυτη δική μου αλήθεια ως προς την συναισθηματική προσέγγισή των καταστάσεων που βιώνει η Σέλμα στην κάθε φάση της. Μόνο τυχερή μπορώ να νοιώθω που η καθοδήγηση αλλά και η ματιά του σκηνοθέτη μου όχι μόνο με βοήθησε αλλά με έκανε να αισθάνομαι και ασφαλής ως προς το αποτέλεσμά της. Ο Δημήτρης Καρατζιας ειναι μοναδικός συνεργάτης αλλά και απαιτητικός σκηνοθέτης, πάντα νοιώθω μαζί του ότι ξεπερνάω τα ορια μου και εξελίσσομαι καλλιτεχνικά. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις ότι ο σκηνοθέτης σου ξέρει τι κάνει και σε προσέχει στο να μην σε εκθέσει, αυτός είναι ένας από τους λόγους που λατρεύω να δουλεύω μαζί του.
Στο Μουσικό κομμάτι του έργου τωρα, η συνεργασία του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και του Μάνου Αντωνιάδη δημιούργησε ένα μαγικό αποτέλεσμα! Κατι που με ενθουσίασε πάρα πολύ από την μια αλλά μου δημιούργησε και ενα τεράστιο άγχος από την άλλη. Ο Μάνος με βοήθησε πάρα πολύ στο να το αποβάλω την περιττή ευθύνη που ένοιωθα για το αποτέλεσμα μιας κ με άφησε εντελώς ελεύθερη στο πως να εκφράσω τα συναισθήματα μου στο κάθε τραγούδι. Η συνεργασία μου μαζί του ήταν μοναδική είναι ένας πολύ δοτικός και ευγενικός καλλιτέχνης και σου μεταδίδει τον ενθουσιασμό του ως προς το αποτέλεσμα τόσο πολύ που δεν μπορείς να του αντισταθείς σε τίποτα, με αποτέλεσμα τελικά να κάνεις ότι τρελό ή ακραίο μπορεί να σου ζητήσει!
Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι αρέσει στον κόσμο το συγκεκριμένο μιούζικαλ;
Είναι ένα έργο που μιλάει στις καρδιές όλων μας. Ο Τριέρ καταπιάνεται με όλων των ειδών τις σχέσεις οικογενειακές, φιλικές, ερωτικές, θίγει κοινωνικοπολιτικά ζητήματα μιας άλλης εποχής που είναι όμως διαχρονικά. Το εντυπωσιακό είναι πως μέσα από όλους τους χαρακτήρες σε ταξιδεύει μαγικά σε πιο σκοτεινά μονοπάτια σκέψεων και αντιδράσεων χωρίς καν να το καταλάβεις. Με το με ποιον θα ταυτιστείς και το γιατί, ποιον θα υποστηρίξεις και ποιον θα καταδικάσεις, είναι τόσο προσωπικό για τον καθένα, το σίγουρο είναι ότι στο τέλος του έργου θα φύγεις γεμάτος είτε από συναισθήματα είτε από σκέψεις. Αυτή νομίζω ότι είναι και η επιτυχία του.
Εσάς τι σας ελκύει στο θέατρο ως θεατή και τι ως ηθοποιό;
Γενικότερα μου αρέσει να βιώνω ωραίες και ενδιαφέρουσες συναντήσεις είτε ως θεατής, είτε ως ηθοποιός. Πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες ως ομάδα ή ως μονάδα θα πρέπει να σέβονται το κοινό τους και κάνουν προσεγμένες δουλείες για αυτό. Οι συνεργασίες που θα σε εξελίξουν και θα σε βγάλουν απο την πεπατημένη σου είναι για μένα το πιο σημαντικό, δε μ’άρεσαν ποτέ οι ταμπέλες που δίνουν στους καλλιτέχνες, αλλά ούτε και το βόλεμα των ίδιων που τους οδηγεί μαθηματικά σε μια μανιέρα. Ακόμα στο τι έχω επιλέξει να δω ή να εργαστώ την εκάστοτε περίοδο, συνάδει πάντα με τη ψυχολογία μου.
Ως θεατές οφείλουμε να ξέρουμε τι πάμε να παρακολουθήσουμε, ώστε να μην απογοητευτούμε στην πορεία. Τα πράγματα είναι απλά π.χ. όταν πας να δεις μια φαρσοκωμωδία πρέπει να ξέρεις ότι δεν βλέπεις δράμα, δεν πας να δεις ποιητικό λόγο και πολυεπίπεδη πλοκή, πας να περάσεις όμορφα, χαλαρά, να γελάσεις και να ξεχαστείς, αρα αν το ζητούμενο σου είναι άλλο, επέλεξε λαθος έργο.
Εκτός από το θέατρο και τη μουσική, έχετε ασχοληθεί με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Ποιο από αυτά αγαπάτε περισσότερο;
Όλα! Γι’ αυτό και για μένα θα ήταν ευλογία να τα κάνω όλα πάντα! Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα, όλα έχουν την χάρη τους . Αγαπάω πάρα πολύ την κάμερα, το κινηματογραφικό αποτέλεσμα μιας ταινίας ή μιας τηλεοπτικής σειράς πάντα θα με μαγεύει. Ως ηθοποιός μ’αρέσει η ρεαλιστική προσέγγιση των ρόλων και αυτό το είδος θεάτρου. Όσο για την μουσική θέλω να μιλάει στην καρδία μου και όταν εκφράζομαι εγώ μέσω αυτής να “μιλάω” στην καρδιά του κοινού.
Με το Χορεύοντας στο σκοτάδι νομίζω ότι καταφέρνω έναν υπέροχο συνδυασμό. Έχουμε μουσικές, τραγούδια, χορό και πρόζα με κινηματογραφική προσέγγιση. Σε αυτό βοηθάει φυσικά η θεατρική σκηνή του Vault που δεν σηκώνει καμία υπερβολή ή τεχνικά τερτίπια στην ερμηνεία μας.
Κατά τη γνώμη σας, ποιες είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ μιας θεατρικής και μιας τηλεοπτικής δουλειάς;
Για μένα η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά ως προ την προσέγγισή και την επεξεργασία ενός ρόλου, είναι κοινή και στα δυο ειδή.
Η διάφορα είναι στην στιγμή και την ταχύτητα του αποτελέσματος. Σε μια τηλεοπτική ή κινηματογραφική δουλεία μπορεί να σου έρθουν τα λόγια λίγο πριν το γύρισμα, μπορεί να γίνουν σεναριακες αλλαγές ως προς τον χαρακτήρα σου σε μια νύχτα, πρέπει λοιπόν να είσαι σε ετοιμότητα για οποιαδήποτε αλλαγή ώστε να μην φανεί καμία αμηχανία στο αποτέλεσμα, το καλό εδώ είναι ότι οι λήψεις είναι αρκετές έτσι ώστε ο σκηνοθέτης να πάρει το καλύτερο σου αποτέλεσμα.
Αυτό είναι κάτι που δεν θα συμβεί πότε επί σκηνής, το θέατρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός, είναι η στιγμή που μοιράζεσαι με το κοινό. Η προετοιμασία σου έχει γίνει στις πρόβες, ο σκηνοθέτης δεν είναι πια εκεί και εσύ θα πρέπει να ξεπεράσεις ένα σαρδάμ, να καλύψεις μια λάθος κίνηση ή ένα “σεντόνι” που θα σου συμβεί χωρίς να επηρεάσει την ροή του έργου. Πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα για όσα αναπάντεχα μπορεί να συμβούν π.χ. να μην παίζει η μουσική, να σβήσουν ξαφνικά τα φώτα κλπ.
Κάθε βράδυ και κάθε παράσταση είναι τόσο διαφορετική από την προηγούμενη. Όπως ένας μουσικός δίσκος δεν έχει καμία σχέση με ένα Live!
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε συναντήσει σε επαγγελματικό επίπεδο;
Πρόκληση σωματική ήταν τον Ιούλιο ’18 στα γυρίσματα τις ταινίας ΑιγαίοSOS είχαμε 30 μέρες μόνο εξωτερικά γυρίσματα σε πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες, εμείς κυνηγούσαμε τον ήλιο και ας ήταν καλοκαίρι. Το να τρέχω σε μια αμμώδης βραχονησίδα, να πέφτω στο νερό με στρατιωτικές εξαρτήσεις, να κάνω υποβρύχια γυρίσματα δεν ήταν κάτι που πίστευα ότι θα τα έβγαζα εύκολα πέρα μιας και δεν με λες και αθλητικό τύπο. Είμαι όμως πολύ περήφανη που στάθηκα αξιοπρεπής και έβγαλα εις πέρας ότι μου ζητήθηκε.
Η μεγαλύτερη όμως πρόκληση μέχρι τώρα είναι ο ρόλος της Σέλμα. Η ψυχοσύνθεση της και η προσέγγιση της ήταν και σωματικά αλλά και ψυχολογικά ότι πιο δύσκολο έχω κάνει. Το να ταξιδέψει το κοινό στον κόσμο της και να καταφέρεις να τους δημιουργήσεις οποιοδήποτε συναίσθημα χωρίς υπερβολές είναι ένα προσωπικό μου στοίχημα.
Κλείνοντας τη συνέντευξη θα ήθελα να σας ρωτήσω, πόσο εξελικτικός παράγοντας μπορεί να θεωρηθεί η τέχνη σε όλες τις συνιστώσες της ζωής; Τι είναι αυτό που μας προσφέρει;
Έχει να προσφέρει πολλά μόνο σε όσους θέλουν να εξελιχθούν μέσω αυτής. Αν λόγου χάρη παρακολουθήσεις μια παράσταση που θίγει θέματα όχι θετικά προσκείμενα σε σένα και είσαι αρνητικός από την αρχή, χωρίς να να ακούσεις τι επιχειρήματα θέτει ο χαρακτήρας που πρεσβεύει μια αντίθετη ιδεολογία από την δικιά σου. Τότε δε θα μάθεις ποτέ αν αυτό που πιστεύεις είναι πραγματικό ή πλασματικό και καθοδηγούμενο από το περιβάλλον σου.
Θα σας δώσω ένα προσωπικό παράδειγμα από μια παράσταση που σαν στήσιμο, δομή, θεατρικό λόγο και σκηνοθετική ματιά δεν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα, ίσα-ίσα μπορώ να πω ότι με κούρασε κιόλας. Παρόλα αυτά οφείλω να αναγνωρίσω ότι σε ένα σημείο της με έκανε να σκεφτώ και να αναρωτηθώ αν σε αυτό που λέει εγώ συμφωνώ, κι αν όχι , γιατί!? Αυτή λοιπόν ήταν και η στιγμή που ένοιωσα ότι δεν έχασα τον χρόνο μου παρακολουθώντας την.
Για μένα η Τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της μου προσφέρει διέξοδο συναισθημάτων και τροφή για σκέψη…
Info: Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.