Από τις συναυλίες του Νίκου Παπάζογλου και του Θανάση Παπακωνσταντίνου, στο Εσπεράντο και το Αμέρικα και την έκδοση των βιβλίων του πάνω στη μελέτη της λαϊκής κιθάρας και του λαούτου. Μια διαδρομή που καταγράφει την πορεία περίπου των 30 χρόνων με την ενασχόληση του στο αντικείμενο της λαϊκής κιθάρας. Ο Δημήτρης Μυστακίδης αγαπά το ρεμπέτικο τόσο που το έχει προσαρμόσει στη σημερινή τεχνοτροπία με τον πιο απλό και λιτό τρόπο, δίνοντας μία νέα μετάφραση σε τραγούδια λιγότερο γνωστά και τραγούδια που έχουν χαραχτεί στη συγκινησιακή μνήμη. Μια κουβέντα για τη μουσική, το ρεμπέτικο και τα εγκλήματα όπως θα παρουσιαστούν το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019 στον Μύλο Θεσσαλονίκης.
Κύριε Μυστακίδη, είχατε πει στο παρελθόν πως «το ρεμπέτικο κινδυνεύει από αυτούς που το αγαπούν πολύ. Από αυτούς που είναι αμετακίνητοι στην πιστή και ορθόδοξη ανάγνωσή του». Τι είναι αυτό ωστόσο που μένει στον ακροατή; Ένα τραγούδι που παραμένει στις παλιές φόρμουλες, ένα διασκευασμένο ή το ίδιο το τραγούδι; Στον ακροατή μένει πάντα στο συναίσθημα που του προκαλεί έναν τραγούδι είτε είναι πρωτότυπο είτε διασκευή. Η δική μας η δουλειά αυτή είναι. Να προσπαθούμε να συγκινήσουμε τον ακροατή. Ο καθένας επιλέγει τον δικό του τρόπο. Αυτό που είπα εγώ έχει να κάνει με την εμμονή ορισμένων στις πρώτες εκτελέσεις και την ολοκληρωτική άρνηση σε οποιαδήποτε νέα ανάγνωση του υλικού. Αυτό πιστεύω ότι στερεί απ’ αυτό το ρεπερτόριο την δυνατότητα ανανέωσης και πρόσβασης νέων ακροατών σ αυτό.
Γιατί πιστεύετε πως μουσικά τα τελευταία χρόνια επιστρέφουμε στο παρελθόν; Η πρωτότυπη δημιουργία όλο και λιγοστεύει. Η εποχή μας είναι μεταίχμιο μιας αλλαγής; Δεν το πιστεύω αυτό. Γράφονται πάρα πολλά καινούργια τραγούδια σήμερα από πολύ αξιόλογους νέους συνθέτες. Απλά αυτά που φτάνουν μαζικά στα αυτιά των ακροατών είναι επιλεγμένα από τα ραδιόφωνα με κάποια λογική που εγώ πραγματικά δεν την καταλαβαίνω. Όποιος ενδιαφέρεται να βρει τα καινούργια τραγούδια δεν αρκεί να ακούει ραδιόφωνο. Πρέπει να ψάξει λίγο. Τώρα αν η συγκεκριμένη περίοδος που διανύουμε είναι μεταίχμιο μιας αλλαγής δεν μπορώ να το ξέρω. Αυτά τα δείχνει η ιστορία.
Η πολιτική της παρούσας κατάστασης θεωρείτε ότι μπορεί να συνδέει την Τέχνη της τότε εποχής που έρχεται ως συγκινησιακή και ενστικτώδη μνήμη; Απόλυτα. Τα ρεμπέτικα είναι ακόμη δυστυχώς επίκαιρα.
Το Σάββατο (23/2) μάς προσκαλείτε στη μουσική παράσταση «Εγκλήματα στο ρεμπέτικο» γεμίζοντας μας με ερωτηματικά. Τι διαφορετικό θ’ ακούσουμε από σας σε σχέση με τις προηγούμενες παραστάσεις σας; Κατ’ αρχάς είναι μια παράσταση ολόκληρη πάνω σε συγκεκριμένο θέμα: τα εγκλήματα (όπως χαρακτηρίζονται με νομικούς όρους) που κατέγραψε ως συμπεριφορές ή πραγματικά γεγονότα το ρεμπέτικο. Επιπλέον, η σύνθεση της ορχήστρας είναι διαφορετική. Έχουν προστεθεί δύο νέοι συνεργάτες και οι παλιότεροι έχουν αναλάβει και άλλους ρόλους. Ο ήχος μας δηλαδή είναι τελείως διαφορετικός. Δεν παίζουμε μόνο με λαϊκές κιθάρες. Και λόγω της συγκεκριμένης θεματικής, τα «εγκλήματα», το πρόγραμμα περιλαμβάνει τραγούδια που δεν τα έχουμε ξαναπαρουσιάσει.
Υπάρχουν τραγούδια που δεν μπορείτε να αποχωριστείτε από κάποιο live σας; Όχι, δεν υπάρχουν τέτοια τραγούδια. Ο κόσμος συνηθίζει να συνδέει τους καλλιτέχνες με κάποια συγκεκριμένα τραγούδια, αλλά για αυτούς που βρίσκονται στο πάλκο δεν ισχύει το ίδιο.
Ποια η σχέση σας με το κοινό, όταν παρουσιάζετε μια καινούργια διασκευή ή τραγούδια που μέχρι πρότινος ήταν άγνωστα; Η σχέση μου με τους ανθρώπους που έρχονται να μ’ ακούσουν είναι μια σχέση αλληλεπίδρασης. Δίνω κάτι και αυτοί μου το επιστρέφουν (ή όχι) και με ανατροφοδοτούν (ή όχι). Όταν η ανατροφοδότηση συμβαίνει, όλα καλά. Όταν όμως δεν συμβαίνει, χρειάζεται τεράστιο ψυχικό απόθεμα για να βγει η βραδιά.
Στους δίσκους ΕΣΠΕΡΑΝΤΟ και ΑΜΕΡΙΚΑ παρατηρούμε απλές και λιτές ενορχηστρώσεις έχοντας ως βάση την κιθάρα. Έχετε σκεφτεί να αντιμετωπίσετε τα τραγούδια αυτά με άλλα μουσικά όργανα; Ναι, φυσικά. Όχι βέβαια για όλα τα τραγούδια που υπάρχουν σ’ αυτούς τους δίσκους, αλλά για πολλά απ’ αυτά είναι κάτι που θα κάνω για το καλοκαιρινό πρόγραμμα που ετοιμάζω.
Εκτός, όμως από τους προσωπικούς σας δίσκους έχετε εκδώσει και δυο βιβλία με μεθόδους για την λαϊκή κιθάρα και το λαούτο. Πως πήρατε την απόφαση; Η λαϊκή μας μουσική θεωρώ ότι παρουσιάζει τεράστιο έλλειμμα βιβλιογραφίας που είναι απαραίτητη για την εδραίωση ενός θεωρητικού συστήματος διδασκαλίας. Θα μου πεις τώρα, γιατί μια προφορική παράδοση χρειάζεται ανάλυση και θεωρητικοποίηση; Νομίζω ότι είναι πλέον απαραίτητη, γιατί ο τρόπος μεταφοράς της πληροφορίας έχει αλλάξει. Η βιωματική μετάδοση υπολείπεται κατά πολύ πλέον απ αυτήν την θεωρητικής.
Τι θα συμβουλεύατε σ’ ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με τη ρεμπέτικη μουσική; Να το κάνει, γιατί το ρεμπέτικο είναι ένα σπουδαίο είδος λαϊκής τέχνης και μόνο χαρά μπορεί να πάρει μέσα από την ενασχόλησή του μ’ αυτό. Και να οπλιστεί με επιμονή και υπομονή!
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας; Για την άνοιξη έχω αρκετές συναυλίες στο εξωτερικό, υπάρχει στα σκαριά μια πολύ ωραία και ιδιαίτερη συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα και σε λίγες εβδομάδες θα κυκλοφορήσει ο καινούργιος μου δίσκος που είναι αρκετά διαφορετικός από τους προηγούμενους.
Περισσότερες πληροφορίες για το live ΕΔΩ.