Ευτυχία Αλεξανδροπούλου: «Οι άνθρωποι γινόμαστε όλο και πιο μοναχικοί, όλο πιο εγωιστές πιο ναρκισσιστές»

Η Ευτυχία Αλεξανδροπούλου παρουσιάζει την πρώτη ποιητική συλλογή της «Ο διέξοδος έρωτας» έχοντας για όχημα τον έρωτα. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μίλησε για το πρωτόλειο εκδοτικό εγχείρημα,  τις προσωπικές αναφορές και τι σημαίνει για εκείνη ποίηση.

«Ο Διέξοδος Έρωτας» είναι η πρώτη σας ποιητική συλλογή που κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική. Τι σας οδήγησε να εκδώσετε τα ποιήματα σας;
Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να γράφω, το κατάλαβα (το ένιωσα) πως θα εκτεθώ. Η συγγραφή καθώς και η ανάγνωσή τους σε πολύ περιορισμένο κοινό αρχικά -στο κοινό του ενός- (γέλια) με οδήγησε στην απελευθέρωση. Το να εκδοθώ λοιπόν ήταν το αναπόφευκτο επόμενο βήμα. Η πιο μεγάλη απόσταση που μπορεί να διανύσει κάποιος, είναι από το μηδέν στο ένα. Όλα τ’ άλλα έρχονται πιο «εύκολα» και αβίαστα μετά. 

Η ποίηση πώς προέκυψε στη ζωή σας; Γράφατε από νεαρή ηλικία; 
Εδώ, υπάρχει κάτι περίεργο. Άρχισα να γράφω λίγο μετά που έμαθα γραφή και, μέχρι τα 12. Μετά, σιγή -φαίνεται, έγραφαν αυτά μέσα μου- και ξεκίνησαν πάλι το 2017. Σαν χείμαρρος ξεχύνονταν, δεν προλάβαινα. Ξυπνούσα μέσα στη νύκτα και έγραφα χωρίς διόρθωση (αυτόματη γραφή). Όπως συνέβη στο ποίημα «Η αγάπη του». Ξύπνησα ξημέρωμα Κυριακής, το έγραψα 3.10΄ έως τις 3.20΄ και ξανακοιμήθηκα. Αν κάπνιζα και δη, ‘Καρέλια’ λευκή κασετίνα (το πρώτο ipad και μάλιστα, ελληνικό) θα είχα βουνό γραμμένα και στοιβαγμένα.

Πόσο καιρό εργαστήκατε για την ολοκλήρωση της συλλογής σας;
Στην πρώτη αυτή συλλογή, περιέχονται ποιήματα κυρίως της περιόδου 2017/18 και λίγα του 2019/20/21. Όσο έκανα νέες συνειδητοποιήσεις των παλαιότερων γεγονότων και της θέσης που είχα πάρει, τόσο έγραφα! 

Στο εισαγωγικό σας σημείωμα μάς παραπέμπετε στη «Θεία κωμωδία» του Δάντη και στο θεατρικό έργο του Πιραντέλο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε». Πώς συγκλίνουν τα δύο αυτά έργα με το δικό σας; 
Του Δάντη, για να γράψει την Κωμωδία (όπως ήταν αρχικά ο τίτλος) του πήρε 13 χρόνια -για να περάσει από την Κόλαση στον Παράδεισο μέσω του Καθαρτηρίου- εμένα λιγότερα (γέλια). Τα ποιήματα (τα περισσότερα τουλάχιστον εξ αυτών) καθώς και το εισαγωγικό σημείωμα ήταν γράμματα εξομολόγησης προς τον εραστή ενός αγείωτου έρωτα. Καλυμμένα, αλλά με απίστευτο θάρρος εξομολογήθηκα και εκτέθηκα ξέροντας πού βαδίζω και τι με περιμένει. Μετά την παραδοχή και την κατάθεση, έγινα παρατηρητής του άλλου, αφήνοντάς του την ελευθερία να κινηθεί αυτοσχεδιάζοντας. Όταν αποφάσισα να ετοιμάσω την συλλογή αυτή, δεν υπήρχε καταλληλότερο εισαγωγικό σημείωμα απ’ αυτό, γιατί και η σχέση μου με τους αναγνώστες είναι ερωτική.  

Ο έρωτας στα ποιήματα σας είναι διέξοδος μέσα από τα καθημερινά πάθη. Στο ποίημα «Ευτυχία» υπογραμμίζετε πως οι καλοί μαθητές βιώνουν τη δυστυχία. Πώς προκύπτει αυτό το συμπέρασμα;
Αν και δεν το έγραψα υπογραμμίζοντας αυτό, μ’ αρέσει το συμπέρασμά σας. Μπαίνω και σ’ άλλο μονοπάτι. Όντως ο άριστος μαθητής βιώνει τη δυστυχία. Στην αρχαία ελληνική γλώσσα, ο άθλος, ο πρωταθλητής και ο άθλιος είναι παράγωγα. 

Στην ψυχολογία τον άριστο μαθητή θα τον ονόμαζαν «ανελαστικό στάνταρ» (γέλια). Σ’ αυτό το ποίημα ο «δάσκαλος» σχολίασε το όνομά μου -ΕΥΤΥΧΙΑ- ότι ήταν βαρύ για τους ώμους ενός παιδιού και συμπλήρωσε «δεν σας άφησε να βιώσετε τη δυστυχία». Με παράπονο τον ρώτησα «αν αποφασίσω να πάρω το μάθημα της δυστυχίας και το κάνω με τον άθλο του πρωταθλητή τι θα κερδίσω;» Το άλλο σημαντικό που προσέφερε αυτό το ποίημα (και η ποίησή μου γενικά) σ’ εμένα είναι η συνειδητοποίηση των πεποιθήσεών μου. «Να γίνει περήφανος ο δάσκαλος». Βλέπετε, περίμενα την ανταμοιβή από τα έξω ενώ όφειλε να έρχεται από το μέσα μου. 

Ως γιατρός, που επουλώνει τα καθημερινά προβλήματα και τις ματαιώσεις των ανθρώπων γύρω από το περίβλημα τους, εσείς ποιες διεξόδους αναπολείτε στη μέρα;
Τι όμορφη λέξη «αναπολώ». Η ευχάριστη νοσταλγική ανάκληση στη μνήμη. Ξέρετε πόσο ευτυχής είναι ο άνθρωπος που στο τέλος της ημέρας του, αναπολεί την ομορφιά της και την ευχαρίστηση που βίωσε κατά τη διάρκειά της, ειδικά από την εργασία του! Το καταπληκτικό στο ρήμα που χρησιμοποιήσατε στο ερώτημά σας, είναι η αρχική του έννοια, αναστρέφω το χώμα (πέλω= κινώ) και το ετοιμάζω για τους σπόρους της επόμενης μέρας. 

Ποιες οι προσωπικές συγγραφικές σας αναφορές;
Χαλίλ Τζιμπράν (ή Γκιμπράν, όπως μας είναι γνωστός) ο νεαρός από το Λίβανο, που παρά τις αντίξοες οικογενειακές συνθήκες και την έλλειψη βασικής εκπαίδευσης, με τη βοήθεια του ιερέα του χωριού αρχικά, της αδάμαστης θέλησης και του επαναστατικού του πνεύματος αργότερα, γίνεται ο «παγκοσμίου φήμης» ποιητής, φιλόσοφος, καλλιτέχνης. Ο άνθρωπος που συνδέθηκα πριν καν τον διαβάσω. Ο άνθρωπος που είπε -και είπα- «δεν είμαι αυτό που φαίνομαι, το φροντισμένο μου ρούχο, αυτό που με προστατεύει από τα ερωτήματά σου κι εσένα, από την αδιαφορία μου. Είμαι εγώ, στο σπίτι της σιγής μου, μέσα μου, απαρατήρητη και απρόσιτη». 

Μιλήστε μου για το ποίημα σας «Graal». 
Ο,τι καλύτερο έχω γράψει μέχρι στιγμής. Η αναφορά στον άνθρωπο γενικά μα και στον άνδρα ειδικά, γιατί για μένα «ανήρ» είναι «άνω ροή». Κι αυτή η «άνω ροή» ζει συχνά ανελεύθερη και την κόλαση της άδειας καρδιάς επί γης. «Πού είναι το θείο δώρο;» 

Η ποίηση έχει χώρο στη σημερινή εποχή; Καθώς φαίνεται πως το αναγνωστικό κοινό όλο και λιγοστεύει. 
 Δίκιο έχετε! Το αναγνωστικό κοινό όλο λιγοστεύει, αλλά το συγγραφικό όλο αυξάνεται! (γέλια) 

Γιατί πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό;
Γιατί συμβαίνει άραγε; Ίσως γιατί εμείς οι άνθρωποι γινόμαστε όλο και πιο μοναχικοί, όλο πιο εγωιστές πιο ναρκισσιστές! Γιατί ακκιζόμαστε να ακούμε τη δική μας φωνή, τη δική μας γνώμη! Ή γιατί έχοντας πια πρόσβαση σε γραφή και ανάγνωση, πιο εύκολα βρίσκουμε καλλιτεχνική διέξοδο από τα τραύματά μας, γράφοντας μα όχι διαβάζοντας. 

Κλείνοντας, τι περιμένετε από την ποίηση; 
Εμένα, η ποίηση μου τα έδωσε όλα. Μελωδικές κουκκίδες σε ένα χάρτινο κρεβάτι να μου κρατούν συντροφιά τις μοναχικές μέρες, να μου χαμογελούν τους βροχερούς μήνες, να με στηρίζουν τα δύσκολα χρόνια. Κι αυτή η ίδια η ποίηση να μου μιλά για τις αλήθειες μου να με συνδέει με ό,τι ασυνείδητο κρατούσα μέσα μου. Και να μου δίνει τη γλώσσα του έρωτα. Και με συνδέει πια, με ό,τι πραγματικό είμαι μέσα μου. Την ευχαριστώ. 

Info: Ευτυχία Αλεξανδροπούλου, Ο διέξοδος έρωτας, Εκδόσεις Κάπα Εκδοτική, Σελίδες 104, Τιμή 12€. Bρείτε το βιβλίο εδώ.

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.