Η Κωνσταντίνα Κορρυβάντη είναι μία νέα ποιήτρια από την Αθήνα, της οποίας η πρώτη ποιητική συλλογή “Μυθογονία” τιμήθηκε με δύο βραβεία, ενώ πολλά από τα ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά. Με αφορμή την κυκλοφορία του καινούργιου της βιβλίου “Dyno: Με τα ζάρια στον αέρα“, μιλά για τη συγγραφή των ποιήματων της, αλλά και για την προσφορά της ποίησης στον άνθρωπο.
Κυρία Κορρυβάντη, αρχικά θα ήθελα να σας ρωτήσω πώς μπήκε η ποίηση στη ζωή σας. Προηγήθηκε η πεζογραφία της πρώτης εφηβείας, στην οποία αφοσιώθηκα και έγινα πιστή αναγνώστρια. Όταν συνειδητοποίησα πως ίσως γράφω κι εγώ, είπα πως μάλλον πρόκειται για ποιήματα. Λάτρης της αφαίρεσης, της αμφισημίας και των συνειρμών, δεν έχω στραφεί ως τώρα σε κανένα άλλο είδος γραφής.
Η «Μυθογονία» ήταν η πρώτη σας ποιητική συλλογή για την οποία λάβατε το Βραβείο Ποίησης «Μαρία Πολυδούρη» 2016 και το Βραβείο «Γιώργου Αθάνα» Ακαδημίας Αθηνών 2016. Πώς νιώθετε γι’αυτές τις ιδιαίτερα σημαντικές διακρίσεις;
Νιώθω καλοδεχούμενη. Μία διάκριση είναι πάντα ενθάρρυνση, ένα ζεστό νεύμα. Αντιλαμβάνομαι ωστόσο και την εξωλογοτεχνική διάσταση των βραβεύσεων, εννοώντας την υπολογίσιμη απόσταση που θα πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στην κριτική αποτίμηση και στο εργαστήρι του συγγραφέα.
Στο βιβλίο «Μυθογονία» πρωταγωνιστούν κατά κύριο λόγο γυναίκες, ενώ τα θέματα προέρχονται από την αρχαία ελληνική μυθολογία. Για ποιο λόγο κάνατε αυτές τις επιλογές;
Πιστεύω στους μύθους και την λειτουργία τους στο συλλογικό αλλά και ατομικό ασυνείδητο. Με γοητεύουν οι ιστορίες που έχουν ειπωθεί, αφήνοντας πάντα μια εκδοχή, μια ερμηνεία να μας διαφεύγει. Στο πρώτο μου βιβλίο, θέλησα να δώσω μια σειρά πορτραίτων, φωτίζοντας πρόσωπα γυναικών της ελληνικής μυθολογίας κάτω από ένα πρίσμα σημερινό. Ποια είναι η Ελένη, η Μήδεια, η Αριάδνη της καθημερινότητας; Με ενδιαφέρει το κοινωνικό φύλο, οι ρόλοι, οι νόρμες και τα πολλαπλά επίπεδα αυτών των ιστοριών είναι πρόσφορο έδαφος.
«Dyno: Με τα ζάρια στον αέρα» τιτλοφορείται η νέα ποιητική σας συλλογή. Σε ποια θέματα αναφέρεται; Θα έλεγα στο ρίσκο και το τίμημα που έχει. Η αναρρίχηση λειτουργεί ως μεταφορά, ώστε να αποδώσω σωματικά και ψυχικά την προσπάθεια, την προσδοκία, το φόβο και το θάρρος που ενυπάρχουν σε κάθε δοκιμή του ανθρώπου για το επόμενο βήμα στη ζωή του, για όλα όσα βρίσκει βουνό. Χωρίς δίχτυ ασφαλείας, η αγωνία της επίτευξης μπορεί να γίνει δραματική. Ο αναρριχητής άλλοτε φτάνει ψηλότερα και άλλοτε πέφτει. Το αισιόδοξο είναι πως κατά κάποιον τρόπο είναι όλα στο χέρι μας. Είτε πρόκειται να σκαρφαλώσουμε είτε πρόκειται να τα αφήσουμε όλα στην τύχη τους.
Πώς ξεκινήσατε να γράφετε αυτά τα ποίηματα; Από πού αντλήσατε έμπνευση και τα συναισθήματα έγιναν λέξεις; Στις σελίδες του Dyno συντελούνται μετατοπίσεις ψυχικές, σωματικές και γεωγραφικές. Είναι οι γνώριμες εσωτερικές διεργασίες των πρώτων τριάντα χρόνων, ίσως και των επόμενων. Τίποτα δεν γράφτηκε όμως με την ταραχή της εμπειρίας. Με αποτρέπω. Διαλέγω τις πιο κατασταλαγμένες λέξεις μου.
Αλήθεια, ποιο είναι το νόημα της λέξης στην ποίηση; Πρόκειται για μια απλή μορφή έκφρασης ή ένα ψυχικό αποτύπωμα; Κρατώ το ψυχικό αποτύπωμα, για αυτή την αίσθηση λαβυρίνθου που αφήνει πάνω σε επιφάνειες τόσο κρυστάλλινες όσο η αληθινά καλή ποίηση.
Ποιο είναι το αγαπημένο ποίημα από αυτήν τη συλλογή και γιατί; «Η Γέφυρα των Κυριών» γιατί με παίδεψε περισσότερο. Αναφέρεται στην γέφυρα Waterloo του Λονδίνου, γνωστή και ως Ladies’ Bridge, καθώς χτίστηκε από γυναίκες την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για ένα πολύ φανερό παράδειγμα αποσιώπησης της γυναικείας συμβολής από την επίσημη ιστορία. Στην Μεγάλη Βρετανία έτρεξε μεγάλη καμπάνια με δράσεις αποκατάστασης της κοινωνικής ιστορίας ως προς τον ρόλο και την συνεισφορά των γυναικών που έμειναν στο λεγόμενο Home Front κατά τον πόλεμο. Είδα έναν σημαντικό και επίκαιρο συμβολισμό σ’ αυτό. Οι γυναίκες αγωνίζονται σε όλα τα πεδία και αυτό είτε αγνοείται, είτε θεωρείται δεδομένο.
Κατά τη γνώμη σας, τι προσφέρει η ποίηση στον άνθρωπο; Για παράδειγμα, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταφύγιο; Για μένα έχει λειτουργήσει περισσότερο ως κρύπτη. Μπαίνεις για να κρυφτείς, αλλά ανακαλύπτεις και κάτι. Και το κυριότερο, δεν ξέρεις αν είναι για καλό.
Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη, θα ήθελα να σας ρωτήσω, ποια είναι η δική σας ευχή και τα σχέδιά σας για το μέλλον. Με απασχολεί σταθερά αυτό που μεσολαβεί μεταξύ ευχών και σχεδίων. Δεν έχω όμως αποφασίσει πως να ονομάσω αυτόν τον μέσο χρόνο. Γι’ αυτό και τα ζάρια μένουν στον αέρα.