Με αφορμή την κυκλοφορία του μίνι ντοκιμαντέρ που μόλις κυκλοφόρησε με θέμα τη δημιουργία του συγκροτήματος Radical Inclusion, ο Νίκος Χαλκιάς, σαξοφωνίστας και ένας εκ των βασικών μελών του, μας μιλάει γι’ αυτό το ξεχωριστό μουσικό εγχείρημα που βασίζεται στην αποδοχή και την εμπιστοσύνη, καθώς και για τα μικρά θαύματα που προκύπτουν όταν συνεργαζόμαστε και συνυπάρχουμε με αυτές τις βάσεις, ενώ, επίσης, μοιράζεται μαζί μας τα προσωπικά του σχέδια και τον τρόπο που ο ίδιος βιώνει τη μουσική του ταυτότητα και αναπνέει μουσικά.
Κύριε Χαλκιά, τι σας έκανε να συνειδητοποιήσετε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με τη μουσική; Για ποιο λόγο επιλέξατε αυτό το μονοπάτι; Όλα τα υπόλοιπα μου φαίνονταν αυτονόητα και η μουσική ήταν το μόνο πράγμα που μου προκαλούσε δέος. Είναι για εμένα μια πρόκληση, μια πορεία προς το άγνωστο.
Πόσο καιρό γνωρίζεστε με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος και πώς αποφασίσατε να δουλέψετε μαζί, δημιουργώντας το μουσικό σχήμα ”Radical Inclusion”; Με τον Lars Emil γνωριστήκαμε έξω από έναν καθεδρικό ναό στο Santander της Ισπανίας το 2007. Ήταν από τα λίγα ταξίδια που έχω πάει χωρίς το όργανό μου αλλά η χημεία μας ως άτομα ήταν ακαταμάχητη. Όταν το 2008 η μοίρα μάς έφερε και πάλι κοντά δοκιμάσαμε να παίξουμε μαζί και από τότε δεν μπορούμε να σταματήσουμε! Έχουμε κάνει κάμποσες μπάντες στην Κοπεγχάγη και τον περασμένο Οκτώβριο που ο Lars επισκέφτηκε την Θεσσαλονίκη αδράξαμε την ευκαιρία και σχηματίσαμε ακόμη μία. Με τους υπόλοιπους γνωριστήκαμε μέσα από συνεργασίες που έχω κάνει στην Θεσσαλονίκη τα τελευταία τρία χρόνια.
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης των μουσικών σας δημιουργιών και πώς θα χαρακτηρίζατε τη μουσική του σχήματός σας; Πηγή έμπνευσης είναι όλα όσα συμβαίνουν μέσα μας και γύρω μας. Παίζουμε λαϊκές μουσικές από όλον τον κόσμο και αν και δεν πιστεύω σε ταμπέλες, ίσως ο όρος “World Fusion” να είναι μία που του ταιριάζει.
Tι μουσική ακούτε στην καθημερινότητά σας; Παρακολουθείτε τις νέες κυκλοφορίες; Δεν υπάρχει απλή απάντηση σε αυτό. Όπως και στους ανθρώπους, έτσι και στην μουσική μπορώ να δω την ομορφιά σε πολλές εκφάνσεις της. Αν και έχω δύσκολο γούστο, η ειλικρίνεια και η αυθεντικότητα είναι από τα στοιχεία που με κερδίζουν. Αυτή τη χρονιά στη μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης με έχουν εντυπωσιάσει οι κυκλοφορίες της Ανθής Κύρκου και των FUKU.
Ποιες είναι οι προσωπικές μουσικές σας επιρροές; Σε γενικές γραμμές είναι σίγουρα η αφροαμερικανική μουσική κουλτούρα. Από σαξοφωνίστες, η διανόηση του John Coltrane και η διαχυτικότητα του Sonny Rollins με έχουν αγγίξει περισσότερο από κάθε άλλον.
Πώς είναι μία τυπική μέρα της καθημερινότητά σας, όταν δεν παίζετε σαξόφωνο; Έχω την εντύπωση πως τέχνη και καθημερινότητα είναι αντίθετες πραγματικότητες. Παράλληλα δουλεύω ως “Lunar Moods” ένα πρότζεκτ ηλεκτρονικής μουσικής στο οποίο δοκιμάζω τις ικανότητές μου στη σύνθεση, τη μουσική παραγωγή αλλά και το βίντεο. Στον ελεύθερο χρόνο που μου απομένει κάνω μαθήματα χορού και προσπαθώ να καλύψω τα κενά μου στο θέατρο και τα εικαστικά.
Kατά τη γνώμη σας, με ποιον τρόπο η μουσική σας έχει εξελιχθεί από τις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του σχήματος ”Radical Inclusion”; Από αισθητικής άποψης το σχήμα μου έδωσε την δυνατότητα να εξερευνήσω περισσότερο τόσο την ανατολίτικη όσο και την λατινοαμερικάνικη μουσική κουλτούρα. Από κοινωνικής άποψης, έμαθα πώς αυτό που κάνω μπορεί να έχει μεγαλύτερο κοινωνικό αντίκτυπο. Το όνομά μας δεν είναι τυχαίο. Αντιστεκόμαστε σε μια κοινωνία για λίγους, δεν αρκούμαστε σε μια κοινωνία για τους πολλούς και διεκδικούμε μια κοινωνία για όλους. Πιστεύουμε πως αυτή είναι και η πραγματικότητα του πλανήτη απέναντι στο φαινόμενο της ζωής και προσπαθούμε να το διδάξουμε σε όσους δεν μπορούν ή αρνούνται να το αντιληφθούν.
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδιά σας; Έχω ήδη στα σκαριά ένα δεύτερο EP για το Lunar Moods και ελπίζω σύντομα να μπορέσω να το παρουσιάσω και ζωντανά. Έχω και κάποια σχέδια για την επόμενη σεζόν αλλά προτιμώ να μην μιλήσω γι’ αυτά πριν σιγουρευτώ πως θα ολοκληρωθούν.
Κλείνοντας τη συνέντευξη, θα ήθελα να σας ρωτήσω, τι σημαίνει για εσάς η μουσική; Από πλευράς δημιουργού θέλω να πιστεύω πως είναι ό,τι καλύτερο έχω να δώσω στον κόσμο γύρω μου. Από πλευράς ακροατή την καταλαβαίνω ως διακόσμηση του χρόνου και την νιώθω ως αναλγητικό, αντικαταθλιπτικό, ηρεμιστικό και ως ελιξίριο νεότητας.