Με αφορμή την νέα σειρά της ΕΡΤ1 «Ζακέτα να πάρεις» που κάνει πρεμιέρα το Σάββατο, 27 Μαρτίου, μιλήσαμε με τον ηθοποιό Παναγιώτη Γαβρέλα, όπου υποδύεται τον Ευθύμη, έναν εκ των τριών γιων της ιστορίας και μας μετέφερε το κλίμα που επικρατεί στα γυρίσματα προϊδεάζοντας μας ευχάριστα για όλα όσα θα δούμε.
Παράλληλα, παίρνει θέση σε όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο χώρο του θεάτρου και σχολιάζει την στάση της πολιτείας απέναντι στο ζήτημα της πανδημίας και πως αυτό έχει επηρεάσει τους εργαζόμενους στον χώρο του πολιτισμού.
To Σάββατο 27 Μαρτίου έχει πρεμιέρα η νέα σειρά της ΕΡΤ1 «Ζακέτα να πάρεις» που συμπρωταγωνιστείτε στο πλάι μιας δυνατής ομάδας ηθοποιών. Πείτε μας δυο λόγια
Είναι μία κωμική σειρά στην οποία την σκηνοθεσία υπογράφει ο Αντώνης Αγγελόπουλος και το σενάριο ο Νίκος Μήτσας. Το γεγονός που εκκινεί τη σειρά είναι η μετακόμιση από την Νεοχωρούδα (χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη) των τριών μανάδων (Ελένη Ράντου, Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Φωτεινή Μπαξεβάνη), στην Αθήνα όπου κατοικούν οι τρεις γιοί τους (Βασίλης Αθανασόπουλος, Μιχάλης Τιτόπουλος και εγώ). Εκεί ξεκινάει μια σειρά από παρεξηγήσεις, ευτράπελα και κόντρες που συμβαίνουν από την «εισβολή» των μανάδων στη ζωή των υιών τους.
Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη σας δουλειά στην τηλεόραση. Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις που έχετε κι αν υπάρχει κάτι που, αρχικά, σας δυσκόλεψε
Είχα κάνει κάποια guest σε τηλεοπτικές σειρές παλιότερα αλλά τώρα είναι η πρώτη μου φορά με βασικό ρόλο. Συγκριτικά με το θέατρο, στο οποίο κυρίως έχω εκπαιδευτεί στη σχολή, υπάρχουν συγκλονιστικές διαφορές. Κατά αρχάς δεν υφίσταται η ασφάλεια των 2 μηνών πρόβας που έχει το θέατρο. Οι ρυθμοί είναι πολύ πιο γρήγοροι, πρέπει να είσαι όσο πιο συγκεντρωμένος, διαβασμένος και αποδοτικός μπορείς. Από τη μία σίγουρα υπάρχει η ασφάλεια των λήψεων αλλά από την άλλη λόγω της πίεσης χρόνου η εγρήγορση του ηθοποιού είναι προαπαιτούμενη για να καταφέρει το άρτιο αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα προσαρμόζομαι. Προσπαθώ να κατανοήσω τους κανόνες της τηλεόρασης και τα σημεία που πρέπει να έχω όσο το δυνατόν πιο αυξημένη συγκέντρωση. Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερός που αυτούς τους δύσκολους καιρούς έχω την ευκαιρία να εξερευνώ ένα τόσο ενδιαφέρον, νέο κόσμο και που βρίσκομαι ανάμεσα σε τόσο έμπειρους και ταλαντούχους συνεργάτες οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου πολλά καινούργια υποκριτικά εργαλεία.
Σκέφτομαι τα πρόσωπα που παίζετε σε αυτή την σειρά και γνωρίζοντας κάποια από αυτά προσωπικά προσπαθώ να φανταστώ το κλίμα που επικρατεί στα γυρίσματα; Προλαβαίνετε από το γέλιο να έχετε λήψη;
Το κλίμα είναι όντως πάρα πολύ καλό, και οι 3 οι “μανάδες” μας έχουν αγκαλιάσει σχεδόν σαν πραγματικά παιδιά τους είναι πολύ υποστηρικτικές. Μας βοηθάνε να ακολουθήσουμε τους ρυθμούς τους που κυριολεκτικά δεν πιάνονται. Θυμάμαι στην πρώτη ανάγνωση, εγώ προσπαθούσα απλώς να καταλάβω τι συμβαίνει στη σειρά και στο σενάριο και εκείνες ήταν έτοιμες για λήψη. Το ίδιο βράδυ γύρισα σπίτι να μελετήσω γιατί είπα «τρέχουμε τώρα».
Τώρα όσων αφορά το γέλιο οι πιο «επικίνδυνες» αλλά και οι πιο απολαυστικές είναι οι ομαδικές σκηνές. Πραγματικά τις χαίρομαι. Όμως, παράλληλα με την παιχνιδιάρικη διάθεση συνυπάρχει και η εμπειρία και ο επαγγελματισμός ώστε να γίνεται σωστά η λήψη και το γέλιο να έρχεται μετά το «cut».
Είστε συνιδρυτής της Θεατρικής Ομάδας C for Circus που μετρά ήδη 13 χρόνια. Ποιες είναι οι δράσεις σας και ποιο το όραμα σας;
To lockdown μας βρήκε με το C for Circus στις πρόβες για το Love and Information στο Εθνικό θέατρο και την πειραματική σκηνή. Αυτό το έργο αποτελεί για εμένα μια προσωπική ανάγκη και θα ήταν η πρώτη μου αποκλειστική σκηνοθεσία. Με το C for Circus πολλά από τα έργα που έχουμε κάνει είναι συν-σκηνοθεσίες κάποιων ή όλων των μελών. Δυστυχώς ήρθε το lockdown και σαν να μην έφτανε αυτό η συγκεκριμένη παραγωγή δεν «χώρεσε» στον οικονομικό και καλλιτεχνικό σχεδιασμού «γνωστού σκηνοθέτη και ηθοποιού» οπότε αποτέλεσε την μοναδική παραγωγή που ακυρώθηκε από τον τότε προγραμματισμό του Εθνικού θεάτρου. Όμως, επειδή αποτελεί όπως είπα και πριν μεγάλη μου ανάγκη η συγκεκριμένη δουλειά, θα πραγματοποιηθεί την επόμενη χρονιά με κάθε τρόπο.
Το C for Circus αυτή τη στιγμή συνεχίζει τις πρόβες του για τον «Γλάρο» του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Ν. Παπαδομιχελάκη, μια παράσταση που θα μαγνητοσκοπηθεί λόγω της πανδημίας. Εγώ δεν ήθελα να συνδυάσω 2 δουλειές ταυτόχρονα οπότε ξεκουράζομαι σε σχέση με την ομάδα και περιμένω τα επόμενα σχέδια της.
Τα Θέατρα, οι κινηματογράφοι, όπως και οι μουσικές σκηνές ήταν τα πρώτα που έκλεισαν και, μάλιστα, στοχοποιήθηκαν ως χώροι υπέρ μετάδοσης. Πέντε μήνες μετά κι ακόμα καμία ανακοίνωση για το τι μέλλει γενέσθαι. Θα ήθελα να μου το σχολιάσετε.
Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω σε όλα αυτά που ζούμε. Βιώνουμε μια απόλυτη κυβερνητική παράνοια. Κόσμος πεθαίνει χωρίς να έχει την ευκαιρία να μπει σε μονάδα εντατικής θεραπείας και εμείς κάνουμε παρελάσεις, αγοράζουμε συνεχώς καινούργια οχήματα στην αστυνομία, δημιουργούμε σκάνδαλα σκόιλ ελικικού. Για τα θέατρα δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι ήταν χώρος υπέρ-μετάδοσης. Ίσα ίσα υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν ότι τηρώντας τα μέτρα προστασίας οι πιθανότητες μειώνονται στο ελάχιστο. Δεν υπάρχει καμία λογική στον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας. Υπάρχει το φάρμακο των αντισωμάτων και το κράτος δεν το παραγγέλνει. Είναι σαν να μην ασχολείται κανένας να έχουμε μπει στον αυτόματο και ένας αλγόριθμος να πετάει random λύσεις: «κλείστε τα περίπτερα», «ανοίξτε τα κομμωτήρια», «υψηλό ιϊκό φορτίο κλείστε τα όλα», «υψηλό ιϊκό φορτίο αλλά θέλουμε τουρισμό ανοίξτε τα όλα». Είμαι παρατηρητής σε μια κοινωνική οργή που μέρα με την μέρα γίνεται όλο και μεγαλύτερη και δεν ξέρω πώς και πού θα εκτονωθεί.
Όλο και περισσότεροι συνάδελφοι σας μιλούν για την εργασιακή και σεξουαλική βία που υπέστησαν στο χώρο του θεάτρου. Πως νιώθετε για αυτό;
Χαίρομαι που βρέθηκαν οι συγκυρίες και βρήκαν κάποιοι άνθρωποι το θάρρος να καταγγείλουν αυτές τις συμπεριφορές. Τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να κάτσουμε αμίλητοι και να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν και να φροντίσουμε να αποδοθεί η δικαιοσύνη. Υπάρχουν πολλές εμπεδωμένες καταδικαστέες συμπεριφορές στην κοινωνία που έχουμε δημιουργήσει και πρέπει όλοι να φροντίσουμε να ξεριζωθούν και να μην επανεμφανιστούν.
Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες συχνών βίαιων συμπεριφορών και περιστατικών όπου γίνεται κατάχρηση εξουσίας, όχι, μόνο στο θέατρο, αλλά και γενικά. Τι γεννά την κακοποίηση;
Η εξουσία. Το βλέπουμε καθημερινά στην δουλειά μας, όποια κι αν είναι αυτή, στις ανθρώπινες σχέσεις. Η ενδοοικογενειακή βία λ.χ. πηγάζει από την εξουσιαστική σχέση που έχει αναπτύξει το ζευγάρι. Είναι παντού γύρω μας.
«Αδύνατο να μάθεις τα φρονήματα, τη σκέψη, την ψυχή του κάθε ανθρώπου προτού πάρει στα χέρια του εξουσία» γράφει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη. Ο άνθρωπος αποκαλύπτεται όταν του δίνεις εξουσία και δυστυχώς είναι πολύ λίγοι αυτοί που έχουν τόσο ακέραιο χαρακτήρα και τηρούν τα όρια του «κάνω χρήση και όχι κατάχρηση της θέσης μου». Επιπλέον η μη ύπαρξη δικαιοσύνης στη χώρα μας διογκώνει κι αφήνει ανεξέλεγκτο το φαινόμενο αυτό. Τη στιγμή που γράφω την συνέντευξη βλέπω ένα βίντεο από μια διαμαρτυρία μαθητών δραματικών σχολών που ζητάνε να ανοίξουν οι σχολές τους με έναν ασφαλή τρόπο. Τη στιγμή που βγάζουν μια ανακοίνωση και χωρίς να έχει συμβεί τίποτα βίαιο, όπως είπα και πριν είναι φοιτητές δραματικής σχολής όχι πεζοναύτες, ένας αστυνομικός θέλοντας να μας αποδείξει για άλλη μια φορά ότι αποτελούν την εξαίρεση στην θεωρία του Δαρβίνου, σπρώχνει με την ασπίδα του και με όλη του την δύναμη μια σπουδάστρια 20 χρονών. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο κατάχρησης εξουσίας και μη ύπαρξης τιμωρίας που δυστυχώς το βλέπουμε συνεχώς τελευταία.
Γι αυτό χαίρομαι που στο θέατρο άρχισαν τα θύματα να μιλούν. Το Σωματείο των ηθοποιών δημιούργησε ένα πειθαρχικό συμβούλιο και έφερε μια αχτίδα δικαιοσύνης και εξυγίανσης που φώτισε τον κλάδο μας. Εύχομαι να συμβεί και στην υπόλοιπη κοινωνία.
Όσο αυτό είναι εφικτό υπό τις παρούσες συνθήκες ποια είναι τα σχέδια σας για αυτό καλοκαίρι;
Λόγω των γυρισμάτων γνωρίζω ότι δεν θα μπορώ να είμαι σε κάποια καλοκαιρινή παραγωγή οπότε μέχρι στιγμής μόνο το πλάνο των διακοπών υπάρχει για το καλοκαίρι. Θα ήμουν ωστόσο πολύ χαρούμενος αν υπάρξει ευκαιρία για κάποια ενδιαφέρουσα συνεργασία.
Περιγράψτε μου μια δική σας όμορφη ημέρα.
Η οποιασδήποτε μορφής δημιουργία μου δίνει χαρά. Αυτό μπορεί να είναι η δουλειά μου, κάποιες κατασκευές που φτιάχνω, η μουσική, το μαγείρεμα, Επιπλέον όπως είναι φυσικό οι κοινωνικές συναναστροφές με κάνουν χαρούμενο. Δυστυχώς με την καραντίνα έχουν περιοριστεί πάρα πολύ και μου λείπει η επαφή με τους φίλους μου. Σίγουρα περιμένω την όμορφη για όλους μας μέρα που θα τελειώσουν οι περιορισμοί και τα μέτρα και θα μπορέσουμε να πάμε σε μία συναυλία!
Φωτογραφίες: Σπύρος Χατζηαγγελάκης