Κριτική / Ποια νομίζεις ότι είμαι (Celle que vous croyez)

Σκηνοθεσία & Σενάριο: Σαφί Νεμπού. Πρωταγωνιστούν: Ζιλιέτ Μπινός, Νικόλ Γκαρσιά, Φρανσουά Σιβίλ. Διάρκεια: 101 λεπτά.
Βαθμολογία: 2/5

Ερωτικό θρίλερ με την Ζιλιέτ Μπινός που αποπειράται να μιλήσει για τον έρωτα στα χρόνια των social media, μπλέκοντας αναποτελεσματικά ψυχανάλυση, «αγωνία» και δράμα. 

Η Κλερ είναι μια μεσήλικη καθηγήτρια πανεπιστημίου, χωρισμένη μητέρα δύο παιδιών, η οποία βρίσκεται σε σχέση με τον αρκετά μικρότερο της Λουντό. Όταν χωρίσουν, θα αναζητήσει το προφίλ του στο Facebook, δεν συνδέεται όμως στην σελίδα καταχωρώντας τα πραγματικά της στοιχεία. Διαδικτυακά είναι η Κλάρα, μια νέα, πανέμορφη χορεύτρια. Γρήγορα θα γνωρίσει μέσω της σελίδας τον Άλεξ, κολλητό του Λουντό. Ο Άλεξ ενθουσιάζεται με την εξωτερική εμφάνιση και τον χαρακτήρα της Κλάρας, και όσο ο καιρός περνάει, τόσο περισσότερο θέλει να τη γνωρίσει από κοντά.   

Το πρώτο κάδρο της ταινίας δίνει με ακρίβεια τον τόνο και αποκαλύπτει τον συναισθηματικό πυρήνα της ταινίας: το πρόσωπο της Κλερ βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του νερού μιας μπανιέρας, ζει μόνη σε ένα κόσμο που δεν δείχνει να την νιώθει, ασφυκτιά. Η –ερωτική- αλληλεπίδραση με τον Άλλο μοιάζει αδύνατη, ακατόρθωτη. Η αιτία; Για την Κλερ, η εξωτερική της εμφάνιση, το γήρας. Το διαδίκτυο της προσφέρει τη δυνατότητα να πλάσει την αυτο-εικόνα της κατά το δοκούν, να υπερβεί κάθε βιολογικό και συναισθηματικό περιορισμό. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνονται η νέα πραγματικότητα. 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ενώ οι προβληματικές που αναπτύσσονται στο πρώτο μισό της ταινίας είναι ιδιαίτερα επίκαιρες και ενδιαφέρουσες, η συνέχεια που μας επιφυλάσσεται αποπροσανατολίζει. Η ταινία μετά την λύση του προβλήματος της συνάντησης μεταξύ Κλερ και Άλεξ (που έρχεται πολύ νωρίς) μπαίνει στα χωράφια της φαντασίας (!) και του θρίλερ, πάντοτε στο πλαίσιο μιας ψυχαναλυτικής συνεδρίας, με τη μια ανατροπή να διαδέχεται την άλλη και την υπερβολή να κορυφώνεται.

Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι ξεκάθαρα η Ζιλέτ Μπινός, με μια αξιοπρεπέστατη, πλήρως ρεαλιστική ερμηνεία, η οποία δίνει στον χαρακτήρα της υπόσταση και δραματικό βάθος, διατηρώντας τα ακόμα κι όταν το σενάριο εκτροχιάζεται πλήρως.