Για μια ποιητική της απώλειας και της ‘τελευταίας χειραψίας’: Ένα κείμενο για την Κατερίνα…
Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε τον πρώτο στίχο μου. Από τότε ξέρω ότι δε θα πεθάνω ποτέ, αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα.Τ. Λειβαδίτης, Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου, Κέδρος, Αθήνα 1990.
Για μια ποιητική της απώλειας και της ‘τελευταίας!-->!-->!-->…
Διαβάστε περισσότερα...
Διαβάστε περισσότερα...