Σε ηλικία 63 ετών, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο αγαπημένος μας τραγουδοποιός, έφυγε από κοντά μας.
Μια ημέρα πριν από την προγραμματισμένη του συναυλία στο Ηρώδειο, παρέα με τον Νίκο Πορτοκάλογλου, ο δημιουργός του γκρουπ Τερμίτες, πέθανε στην εξοχική του κατοικία. Οι πρώτες πληροφορίες μιλάνε για καρδιακή προσβολή.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1956 στο Βόλο. Από πολύ μικρός ασχολείται με την μουσική. Στα 9 του αγοράζει τον πρώτο του δίσκο, το Help των Beattles. Με τα μαθήματα δεν τα πηγαίνει καλά και αδυνατεί να ολοκληρώσει την βασική εκπαίδευση. Εργάζεται σερβιτόρος, παρκαδόρος, στην λαχαναγορά. Στο στρατό υπηρετεί σαν προστάτης οικογενείας.Κάνει τους βασικούς 14 μήνες και άλλους 5-6 μήνες φυλακή. Μετά τον στρατό τραγουδάει σε διάφορα μαγαζιά και το 1980 δημιουργεί το συγκρότημα P.L.J Band. Αυτή ήταν η αρχική ονομασία του συγκροτήματος Τερμίτες.
Τα αρχικά σημαίνουν (Paul= Παύλος Κικριλής, Larry= Λ. Μαχαιρίτσας, Jimmy= Δημήτρης Βασαλάκης). Ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε το 1982 από τη Vertigo με τον τίτλο “Armageddon” και περιείχε 9 κομμάτια σε αγγλικό στίχο, ένας δίσκος extended play 45’ στροφών.
Ο επόμενος δίσκος τους έχει στίχο ελληνικό. Κάπως έτσι, αλλάζει και η ονομασία σε Τερμίτες, το διάλεξε ο ίδιος για να παραπέμπει στο αγαπημένο του συγκρότημα , τα Σκαθάρια (Beatles).
Ακολουθούν δίσκοι και συνεργασίες με αποκορύφωμα την συναυλία στο Λυκαβηττό το 1986. Στη συναυλία συμμετέχουν οι Σάκης Μπουλάς, Αντώνης Βαρδής και Γιώργος Νταλάρας. Εκεί, ακούγεται πρώτη φορά, το τραγούδι Πόσο σε Θέλω.
Το 1988 το συγκρότημα διαλύεται και ξανασυναντιέται δέκα χρόνια αργότερα, το 1998, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Το παρόν δίνουν πολλοί φίλοι του συγκροτήματος όπως, Διονύσης Τσακνής, Γιάννης Σμοίλης, Γιάννης Κότσιρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χάρις και Πάνος Κατσιμίχας και άλλοι.
Το 1989, ξεκινά η προσωπική του σταδιοδρομία ως συνθέτης και ερμηνευτής.
Κυκλοφορεί το ο ΜΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ Η ΣΑΓΑΠΩ από την MINOS-EMI, σε στίχους του Μιχάλη Μαρματάκη που έγραφε στίχους και για τους Τερμίτες. Δύο χρόνια αργότερα, συνεργάζεται ξανά με τον Γιώργο Νταλάρα και σε στίχους Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλου, κυκλοφόρησε το 1991 το τραγούδι «Διδυμότειχο Μπλουζ». Ο δίσκος γίνεται χρυσός με 35 χιλιάδες πωλήσεις και ο Μαχαιρίτσας με αυτό το κομμάτι ξορκίζει, όπως θα αναφέρει ο ίδιος αργότερα, την θητεία του στο στρατό, που ήταν ότι πιο δύσκολο έχει ζήσει. Αυτός ο δίσκος του άλλαξε τη ζωή. Ο Μαχαιρίτσας, είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξη του στο περιοδικό «ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ», λίγο πριν κυκλοφορήσει το τραγούδι, ότι ήταν έτοιμος να παρατήσει τη μουσική και να εγκατασταθεί μόνιμα στον Βόλο. Είχε απογοητευτεί και ένιωθε πως η μουσική του δεν αφορά κανέναν. Στον ίδιο δίσκο υπάρχει και το τραγούδι “Σε στυλ να μη ξεχνιόμαστε”.
Σειρά έχει το Ρίξε Κόκκινο στη Νύχτα. Δέκα κομμάτια, τα οχτώ σε μουσική του Λαυρέντη, σε στίχους Λίνας Δημοπούλου, Μιχάλη Γκανά, Έλενας Ζερβού, Κώστα Καρυστινού, Άκη Δασκαλόπουλου. Η Ελευθερία Αρβανιτάκη συμμετέχει στο Μικρασιάτικο και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στο Να δεις τι σου έχω για μετά. Εκείνη την περίοδο συναντιέται καλλιτεχνικά, έχοντας πολλές κοινές εμφανίσεις με τον Διονύση Τσακνή. Μια φιλία που θα οδηγήσει και σε κουμπαριά.
Το 1995 κυκλοφορεί ο δίσκος Παράθυρα που κούρασε η θέα.. Ένας από τους καλύτερους δίσκους του Μαχαιρίτσα, ο οποίος όμως δεν θα κάνει πωλήσεις.
Στο Παυσίλυπον, μια δουλειά σταθμός στην καριέρα του τραγουδιστή, με μεγάλη απήχηση στον κόσμο, περιλαμβάνει τα τραγούδια η Απουσία, σε στίχους Μίλτου Πασχαλίδη, τα Κίτρινα Βράδια με τον Δημήτρη Μητροπάνο, Ένας Τούρκος στο Παρίσι και Νότος με την συμμετοχή των Πυξ-Λάξ,
Στο δίσκο Έτσι δραπετεύω από τις παρέες, συνεργάζεται με τον Lucio Battisti. Στο album αυτό συμμετέχει ο Διονύσης Σαββόπουλος, στο τραγούδι Και Τι Ζητάω. Ακολουθούν τα soundtrack των ταινιών Ένας κι Ένας, (2000) και Εφάπαξ (2001) του Νίκου Ζαπατίνα. Τελευταία προσωπική δισκογραφική δουλεία είναι το CD Στο Αφιερώνω.
Παράλληλα εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και Θεσσαλονίκης και τα καλοκαίρια γυρίζει όλη την Ελλάδα σε συναυλίες.
Πολιτικά ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας άνηκε στην αριστερά. Τον τελευταίο καιρό αποφεύγει όμως να μιλάει για πολιτική. Δηλώνει αηδιασμένος και πολύ θυμωμένος.
Το τραγούδι “Τόσα χρόνια μια ανάσα”, το αφιερώνει ο ίδιος στις δυο γυναίκες τις ζωής του. Την γυναίκα του και την κόρη του, που της είχε ιδιαίτερη αδυναμία.
Παντρεύτηκε 40 ετών και κανείς δεν έμαθε τίποτα. Όταν αργότερα ερωτήθηκε είπε συγκεκριμένα «Έχω πιει, έχω καπνίσει και έχω κοιμηθεί σε άπειρα σπίτια. Κάποια στιγμή είπα “αυτήν τη γυναίκα τη γουστάρω και θέλω να μείνω μαζί της”. Αυτό ήταν όλο».
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας λάτρευε τα αστεία. Έκανε φάρσες σε όλους τους φίλους και τους συνεργάτες του.
Ο ίδιος ένα από τα πράγματα που σιχαινόταν ήταν οι Δευτέρες. Έλεγε «Ρε, Διονύση , δε γίνεται να τις καταργήσουμε. Από Κυριακή απόγευμα Τρίτη πρωί.» Κι όμως, ο ίδιος διάλεξε να φύγει μια Δευτέρα πρωί.
Τώρα λοιπόν, που ξεγέλασε τις Δευτέρες και η μουσική έμεινε λίγο πιο φτωχή θα κάνει φάρσες στον Σάκη Μπουλά και τον Γιάννη Σπάθα.
Εξάλλου, όταν πέθαναν οι φίλοι του, έλεγε αστειευόμενος πως τελικά αυτοί εκεί περνάνε καλύτερα, θα παίζουν τα ακόρντα τους και θα γελάνε…