Λίνα Μενδώνη: «Ο Λιγνάδης ήταν δική μου επιλογή κι επιλέχτηκε αποκλειστικά με καλλιτεχνικά κριτήρια»

Την προηγούμενη εβδομάδα η βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Σία Αναγνωστοπούλου απεύθυνε ερωτήσεις στην υπ. Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη με θέμα «Οι καταιγιστικές εξελίξεις γύρω από την υπόθεση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και η προσπάθεια αποπροσανατολισμού και συγκάλυψης από την κυβέρνηση».

Συγκεκριμένα, οι φήμες για τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου κ. Λιγνάδη, πλέον είναι επίσημες καταγγελίες και η υπόθεση έχει πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. Όμως, η στάση της κυβέρνησης και της αρμόδιας υπουργού Πολιτισμού γεννά πολλά και σοβαρά ερωτηματικά, καθώς επί 3 εβδομάδες επέλεξαν την εκκωφαντική σιωπή απέναντι στα γεγονότα.

Η παραίτηση του φημολογούνταν έντονα, ωστόσο η υπουργός την διέψευσε επίσημα, απαντώντας με δελτίο τύπου σε ανάρτηση της κ. Έλενας Ακρίτα στις 2/2/2021 όπου ανέφερε πως η κ. Μενδώνη είχε ζητήσει την παραίτηση του κ. Λιγνάδη. Παρόλα αυτά, η παραίτηση του κ. Λιγνάδη έγινε τελικά δεκτή μετά από κάποιες μέρες, στις 6/2/2021, υπό το βάρος της συγκλονιστικής συνέντευξης του Νίκου Σ. στην δημοσιογράφο Ναταλί Χατζηαντωνίου (20/20 mag.gr), στην οποία ωστόσο δεν κατονόμαζε τον κ. Λιγνάδη.

Η σύλληψη όμως του κ. Λιγνάδη, αποτέλεσμα της γενναιότητας των θυμάτων που μίλησαν και κατέθεσαν μηνύσεις, είναι πια γεγονός και εκθέτει την κυβέρνηση για την εικοσαήμερη σιωπή της και την επιχείρηση συγκάλυψης.

Οι ερωτήσεις που έθεσε:

1. Η απόφασή της επί τρεις εβδομάδες να επιβληθεί η σιωπή για την υπόθεση αυτή και άρα η ευθύνη της συγκάλυψης, ήταν αποκλειστικά δική σας ή ενεργήσατε κατόπιν συνεννόησης με τον Πρωθυπουργό του οποίου, ως γνωστόν, επιλογή ήταν ο κ. Λιγνάδης; Ποια η θέση του Πρωθυπουργού γι ΄αυτήν την επί τρεις εβδομάδες συγκάλυψη;

2. Ποιοι ήταν οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος για τους οποίους καταργήθηκε η πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος και τοποθετήθηκε με απευθείας ανάθεση ο κ. Λιγνάδης στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου; Με βάση ποια νόμιμη και θεσμική διαδικασία εξετάσατε τις αποκαλύψεις και καταγγελίες, προκειμένου να αποφασίσετε ότι εξαπατηθήκατε και ποιοι ήταν αυτοί που εξαπατήθηκαν μαζί με εσάς,όπως δηλώσατε στην συνέντευξή σας;

Απάντηση της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνας Μενδώνη σε Επίκαιρη Ερώτηση.

Η κριτική σας, κ. Αναγνωστοπούλου, εστιάζεται σε δύο κυρίως σημεία: πρώτον, στη διαδικασία επιλογής του Δημήτρη Λιγνάδη και δεύτερον, στα όσα συνέβησαν μέχρι την απομάκρυνσή του από την εμπλοκή της δικαιοσύνης στη διερεύνηση της υπόθεσης. 

Ο Δημήτρης Λιγνάδης διορίστηκε με την ίδια ακριβώς διαδικασία που είχε διοριστεί επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ο προηγούμενος καλλιτεχνικός διευθυντής Στάθης Λιβαθινός. Δηλαδή, με τη διαδικασία που προβλέπεται από τον ν. 2273/94 που είναι και ο ιδρυτικός νόμος του Εθνικού Θεάτρου.

Όπως ορίστηκε ο Στάθης Λιβαθινός. Όπως αντίστοιχα ορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος το 2018 ο Γιάννης Αναστασάκης. Και σας θυμίζω, ότι παράλληλα με το διορισμό Λιγνάδη, δήλωσα ρητά, ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του και αφού γίνουν οι αναγκαίες νομοθετικές αλλαγές, θα δημοσιευτεί εγκαίρως προκήρυξη για την πλήρωση της θέσης. Αυτό που θα έπρεπε να είχατε κάνει εσείς και δεν κάνατε. Λέτε κ. Αναγνωστοπούλου πως ήταν σκάνδαλο ο διορισμός του Λιβαθινού και του Αναστασάκη; Υποθέτω πως όχι. Άρα συμφωνείτε πως δεν ήταν ούτε ο διορισμός Λιγνάδη, γιατί έγινε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. 

Nα ξεκαθαρίσω για μια ακόμη φορά ότι ο Δημήτρης Λιγνάδης ήταν δική μου επιλογή. Τον επέλεξα αποκλειστικά με καλλιτεχνικά κριτήρια, σύμφωνα με τα οριζόμενα στον ιδρυτικό νόμο του Εθνικού Θεάτρου. Ο προηγούμενος καλλιτεχνικός διευθυντής, ο Στάθης Λιβαθινός, που εσείς διορίσατε, κατά την τελετή παράδοσης παραλαβής ανέφερε ότι θεωρεί «εξαιρετική στιγμή να τον διαδέχεται  και τον χαρακτήρισε ταλαντούχο άνθρωπο». Ο Λιβαθινός τα είπε αυτά. Κι όπως πολύ καλά γνωρίζετε, επί ΣΥΡΙΖΑ, με τη δική σας διοίκηση ο Λιγνάδης κάθε χρόνο ή πρωταγωνιστούσε ή σκηνοθετούσε ή έκανε και τα δύο σε παραστάσεις στο Εθνικό. 

Το 2018 ο Λιγνάδης ήταν καλεσμένος του Προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση, σε εκδήλωση της Βουλής για τον Νέλσον Μαντέλα. Το κόμμα σας, η ομάδα Ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, τέσσερις μήνες μετά τον διορισμό του, το Δεκέμβρη του 2019, τον προσκάλεσε να μιλήσει σε εκδήλωσή του για τον Πολιτισμό. Η δική σας Υπουργός Πολιτισμού, η Λυδία Κονιόρδου, ήταν πρωταγωνίστριά του και το 2020. Αντιστρέφω λοιπόν τους ρόλους και σας ρωτώ: Tι θα απαντούσατε σε κάποιον που σας λέει ότι και επί των ημερών σας ο Λιγνάδης ανέβαζε παραστάσεις στο Εθνικό, ότι το κόμμα σας τον καλούσε σε εκδηλώσεις του και ότι η Υπουργός Πολιτισμού της δικής σας κυβέρνησης πρωταγωνιστούσε στα έργα του; Τι απαντάτε; Ότι δεν γνωρίζατε , δεν θα απαντούσατε; Και θα είχατε δίκιο. Φυσικά και δεν γνωρίζατε. Αυτό όμως ισχύει και για μένα. Ούτε εγώ γνώριζα. Και όταν υπήρξαν καταγγελίες έπραξα αμέσως αυτό που έπρεπε. 

Στις 6 Φεβρουαρίου, ώρα 13.42 δημοσιεύεται η σοκαριστική συνέντευξη του Ν.Σ. που φωτογραφίζει το Λιγνάδη, χωρίς να αναφέρει το όνομά του. Πέντε ώρες μετά έχει φύγει από τη θέση του. Για κάποιους επικοινωνιακούς χειρισμούς εγώ πρώτη έχω κάνει την αυτοκριτική μου. Αλλά η ουσία είναι αυτή που σας είπα. 13.42 δημοσιεύτηκε η συνέντευξη, πέντε ώρες μετά ο Λιγνάδης είχε φύγει από τη θέση του. Και αμέσως μετά η υπόθεση πέρασε στα χέρια της δικαιοσύνης. Αυτό λέγεται συγκάλυψη; Η Κυβέρνηση αυτή κ. Αναγνωστοπούλου δεν συγκαλύπτει. Το έδειξε στην περίπτωση της Σοφίας Μπεκατώρου, την οποία ενθαρρύναμε και στηρίξαμε στις αποκαλύψεις της,  που αποτέλεσαν την θρυαλλίδα των εξελίξεων. Το έδειξαν οι διοικήσεις του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, αλλά και της ΕΡΤ που διέκοψαν τη συνεργασία με καλλιτέχνες που καταγγέλθηκαν για πράξεις μέχρι αυτές να διαλευκανθούν από τη δικαιοσύνη. Το δείχνουν οι θεσμικές πρωτοβουλίες που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός για το θέμα. Όλα αυτά είναι ενδεικτικά της αντίληψής μας να πέσει άπλετο φως. 

Μη μιλάτε λοιπόν για συγκάλυψη γιατί είναι βαριά λέξη. Διότι δεν μας καταλογίζει κάποια αστοχία ή κάποιο κακό χειρισμό αλλά πρόθεση. Και το να λες ανεύθυνα ότι ο πολιτικός σου αντίπαλος συγκαλύπτει εσκεμμένα μια υπόθεση για την οποία τόσο φρικτά πράγματα έχουν ακουστεί, δεν προάγει το δημόσιο βίο. Αντιθέτως, δίνει ώθηση και νομιμοποιεί ακραίες συμπεριφορές και χυδαιότητες, όπως αυτές που είδαμε τις προηγούμενες μέρες. Στην πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να υπάρχουν κανόνες. Δεν είναι ζήτημα πολιτικού καθωσπρεπισμού, είναι ζήτημα ποιότητας Δημοκρατίας. Η χυδαιότητα, οι θεωρίες συνωμοσίας, η φανατική τύφλωση δεν οδηγούν πουθενά. 

Μιλάτε για τους ανθρώπους του πολιτισμού και αναφέρεστε – έως ειρωνικά – στις 56 προσωπικότητες από τον χώρο λέγοντας ότι οι περισσότεροι έχουν κρατικές θέσεις. Κρατικές θέσεις έχουν ο Γιάννης Αδαμάκος, ο Διονύσης Γραμμένος, ο Δημήτρης Δημητριάδης, ο Χάρης Καμπουρίδης, η Ρούλα Πατεράκη ή η Σώτη Τριανταφύλλου; Λοιπόν, κυρία Αναγνωστοπούλου, στο δικό μας πολιτικό χώρο ανήκουν η Αιμιλία Υψηλάντη, η Άννα Φόνσου, ο Λευτέρης Πλασκοβίτης; 

Απαξιώνετε ανθρώπους με προσφορά στον πολιτισμό επικαλούμενη το όνομα των ανθρώπων του πολιτισμού, επειδή διαφοροποιούνται από την οργανωμένη προπαγάνδα που έχετε στήσει σε βάρος μου. Αντιθέτως, κυρία Αναγνωστοπούλου, διορισμένο από σας είναι το διοικητικό συμβούλιο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το οποίο η κυβέρνηση σας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διόρισε και το οποίο έβγαλε ανακοίνωση εναντίον μου. Αντίστοιχη θέση έλαβαν και άλλοι που έχουν πολιτική σχέση μαζί σας. Τα διαφορετικά μέτρα και σταθμά δεν προσδίνουν αξιοπιστία στην κριτική σας και επιτρέψτε μου να πω ότι δεν σας τιμούν. 

Από τη μια με κατηγορείτε για δήθεν συγκάλυψη και από την άλλη, ότι εξέδωσα δικαστική απόφαση χαρακτηρίζοντας τον Λιγνάδη «επικίνδυνο». Και τα δύο δεν γίνονται. Ή προσπάθησα να τον συγκαλύψω ή προσπάθησα να τον καταδικάσω, ως μη όφειλα. Ή το ένα ισχύει ή το άλλο. Αποφασίστε για ποιο από τα δύο με κατηγορείτε κυρία Αναγνωστοπούλου. Εγώ το λάθος μου το αναγνωρίζω, αναγνωρίστε κι εσείς το άδικο της κριτικής σας. 

Γιατί δεν με πήρε κάποιος έστω ένα τηλέφωνο να μου πει «ξέρεις, ακούγεται αυτό κι αυτό, δεν το ξαναβλέπεις;» Για να προστατεύσουν όχι εμένα κυρία Αναγνωστοπούλου, αλλά το Εθνικό Θέατρο που μπήκε σε μια περιπέτεια και το κυριότερο τους ίδιους τους ανθρώπους του χώρου. Εγώ με χαρά επικοινωνώ με τους βουλευτές οποιουδήποτε κόμματος γιατί είναι υποχρέωση μου. Γιατί δεν με ενημέρωσαν έστω και ανεπίσημα εφόσον λένε ότι ήξερα; Δεν είναι λοιπόν κάπως οξύμωρο αυτοί που λένε ότι γνώριζαν πολλά χρόνια και μίλαγαν να εγκαλούν εμένα που δεν γνώριζα; 

Η πολιτική κριτική είναι δεκτή και θεμιτή. Αν θέλετε να μιλήσουμε για το έργο και τις αποφάσεις μου, εδώ είμαι να συζητήσουμε όσο θέλετε. Κι αυτό το έχω αποδείξει. Για το Ελληνικό και τις επενδύσεις, για το μετρό της Θεσσαλονίκης και τα μεγάλα δημόσια έργα, για το Τατόι, για την μετατροπή των πέντε Αρχαιολογικών Μουσείων σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, για την ανάπλαση και επέκταση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, για τις χορηγίες. 

Μην μετατρέψουμε όμως ένα σοβαρό θέμα σε μία τοξική λασπομαχία. Η ιστορία αυτή είναι μία ευκαιρία να προχωρήσουμε μπροστά, να βάλουμε τέλος σε εγκληματικές συμπεριφορές, να εκσυγχρονίσουμε το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των θεσμικών φορέων που είναι πεπαλαιωμένο και ξεπερασμένο. Κυρίως, τα θέματα της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Να θέσουμε πλαίσιο και να βάλουμε όρια σε όσους έχουν δύναμη και εξουσιαστική ισχύ. Να δούμε την προστασία των πιο αδύναμων, να θεσμοθετήσουμε κανόνες και μέτρα για όλα τα θέματα που πρότεινε την Πέμπτη ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Θα είναι ευχής έργον τα μέτρα αυτά να προωθηθούν σε κλίμα πολιτικής σύμπνοιας και όχι πια, έλεος, εν μέσω νοσηρών αντεγκλήσεων.

Δήλωση της Σίας Αναγνωστοπούλου, τομεάρχη Πολιτισμού της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Με την αισχρή παρουσία της στη Βουλή η κ. Μενδώνη διαβάζοντας έτοιμα κείμενα είχε το θράσος να κουνήσει το δάκτυλο στους καλλιτέχνες και τους πολίτες. Καμία ανάληψη ευθύνης. Καμία συγγνώμη. Ακύρωσαν δημόσιο διαγωνισμό. Τοποθέτησαν κάποιον που “δεν τον ήξεραν” με απευθείας ανάθεση. “Εξαπατήθηκαν” από αυτόν για τις αποκαλύψεις. Δεν έστειλαν την υπόθεση στη Δικαιοσύνη. Έλεγαν ψέματα για να τον προστατεύσουν από τα “σκυλιά”. Δεν στήριξαν τα θύματα. Άφησαν την υπόθεση να σέρνεται, μιλώντας για φήμες και για μη επώνυμες καταγγελίες. Μετά τις μηνύσεις για να σωθούν τον έριξαν πράγματι στα σκυλιά ως “επικίνδυνο άνθρωπο” πριν μιλήσει η Δικαιοσύνη. Πιο κραυγαλέα από την πολιτική ευθύνη είναι η μη ανάληψή της. Δεν κυβερνούν, εξουσιάζουν. Είναι πρόβλημα για τη Δημοκρατία.”