Κριτική: Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, Η αυτοκρατορική νοσταλγία της Ρωσίας

Με αφορμή την επαίσχυντη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, ο ειδικός στις ρωσικές σπουδές συγγραφέας και μεταφραστής Δημήτρης Κ. Τριανταφυλλίδης, καταθέτει ένα πολιτικού περιεχομένου δοκίμιο με τίτλο “Η αυτοκρατορική νοσταλγία της Ρωσίας, ο ευρασιανικός πειρασμός“. Μέσω του πονήματος αυτού, ο Τριανταφυλλίδης προσπαθεί να εξηγήσει τις ρωσικές πολιτικές και το παράλογο γεγονός του πολέμου που βιώνει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη.

“Κάθε φορά, όμως, που η Ρωσία νιώθει δυνατή και γεμάτη αυτοπεποίθηση, όχι μόνο απομακρύνεται από τον δυτικό πολιτισμό, αλλά υποκύπτει στον πειρασμό να του αντιπαρατεθεί, ακόμη και διά της ισχύος των όπλων“.

Ο Τριανταφυλλίδης αναλύει τη θεωρία του ευρασιανισμού, την αυτοκρατορική, δηλαδή, πολιτική της Ρωσίας, μιας χώρας που “πατάει” συγχρόνως τόσο στην ευρωπαϊκή Δύση όσο και στην απολυταρχική Ανατολή και αρνείται διακαώς να αποβάλει την βαθιά ριζωμένη απολυταρχική, βαρβαρική και νομαδική φύση των ανθρώπων της.

Ο ευρασιανισμός έχει τις ρίζες του ως κίνημα στις αρχές του εικοστού αιώνα και θεωρεί ότι τη Ρωσία απάρτιζαν ανέκαθεν τρεις “πόλοι”: το Βυζάντιο στον Νότο, η στέπα στην Ανατολή και η Ευρώπη στη Δύση. Προς τον τελευταίο πόλο κινήθηκαν τσάροι όπως ο Μεγάλος Πέτρος και η Μεγάλη Αικατερίνη, αλλά και, πολύ αργότερα, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Η Ρωσία όμως φαίνεται πώς πάντοτε γοητευόταν εντόνως από την ασιατική βαρβαρότητα και από την απόπειρα ενοποίησης σε μία ενιαία επιφάνεια τόσο των ασιατικών όσο και των ευρωπαϊκών εδαφών της.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο πρώτος θεωρητικός του ευρασιανισμού θεωρείται ο Τρουμπετσκόι στις αρχές του εικοστού αιώνα, οι ρίζες όμως του κινήματος ενυπάρχουν και στα σλαβόφιλα κινήματα, καθώς και τα κινήματα υπέρ των “φίλιων” λαών της Ρωσίας, δηλαδή  των Μογγόλων, των Τατζίκιων, των Λευκορώσων, των Οσέτιων και των Αμπχάζιων. Συνεχιστές του οι Σαβίτσκι και ο σύγχρονος θεωρητικός Τσιμπούρσκι που εξέθρεψε με τις ιδέες του περαιτέρω τον μεγαλοϊδεατισμό στη Ρωσία. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, το γεγονός ότι όλο το “κακό” δεν ξεκίνησε από την εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία, αλλά από πριν, συγκεκριμένα από την κρίση στην Οσετία το 2008.

Ο Τριανταφυλλίδης δεν διστάζει να διακηρύξει περίτρανα ότι με τη σημερινή εισβολή της στην Ουκρανία η Ρωσία έχει κηρύξει απροκάλυπτα τον πόλεμο όχι μονάχα στη Δύση, αλλά και στην ίδια την έννοια της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας του Λόγου.

Σήμερα, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ουσιαστικά η πρώτη έχει κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στη Δύση, στον ελεύθερο κόσμο στον πολιτισμό της ελευθερίας και της επιλογής. Ουσιαστικά, Η Ρωσία κομίζει στον 21ο αιώνα το μοντέλο της ασιατικής απολυταρχίας, της λατρείας της ισχύος και της επιβολής διά των όπλων των επιλογών μιας “πεφωτισμένης ηγεσίας”.