Κριτική: Νίκος Μικρόπουλος – «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ιστορίες» (Εκδόσεις Βακχικόν)

Για το Ρίο ντε Τζανέιρο: «Ατενίζουμε από ψηλά την πόλη ανεβασμένοι σ’ έναν λόφο επτακοσίων μέτρων, το Κορκοβάδο, με το τεράστιο άγαλμα του Εσταυρωμένου στην κορυφή. Κάτω, δυτικά και νότια, μπροστά στον Ατλαντικό, απλώνεται ένα πολύπλοκο ψηφιδωτό από νησάκια, κόλπους, παραλίες, λόφους και μια λίμνη. Η πόλη, σαν χαλίκι που έχει κατακαθίσει στα χαμηλά, πολιορκημένη απ’ την τροπική φύση που όχι μόνο έξω από την πόλη, αλλά και μέσα στους λόφους, τα πάρκα, παλεύει να ανακτήσει τον χώρο.»

Τον γύρο του κόσμου όχι σε ογδόντα ημέρες, αλλά σε ογδόντα ιστορίες μας προσφέρει προς ανάγνωση ο πρωτοεμφανιζόμενος πολυταξιδεμένος συγγραφέας Νίκος Μικρόπουλος.

Το βιβλίο του “Ο γύρος του κόσμου σε 80 ιστορίες” περιλαμβάνει ογδόντα μικρά ταξιδιωτικά διηγήματα σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Ο πολυταξιδεμένος συγγραφέας επιλέγει να μοιραστεί μαζί μας τις εμπειρίες από τα ταξίδια του και να τις συνδυάσει πολύ επιτυχημένα με τη Λογοτεχνία.

Όπως είναι επόμενο, το εν λόγω βιβλίο εμπίπτει σε πολλές θεματικές κατηγορίες: ευτράπελα διηγήματα, ταξιδιωτικά κείμενα, Ιστορία, Λογοτεχνία, Εθνογραφία, Πολιτισμική ανθρωπολογία, Λαογραφία, Γεωγραφία, ακόμα και Γαστρονομία.

Ο Μικρόπουλος περιγράφει σε χιούμορ όχι μονάχα τον περιβάλλοντα χώρο, τα χαρακτηριστικά των τόπων που επισκέφθηκε  και του ανθρώπους που συνάντησε εκεί, αλλά, πρωτίστως, τις δικές του τραγελαφικές, πολλές φορές, εμπειρίες από τα ταξίδια του, εστιάζοντας σε αστεία, συχνά, στιγμιότυπα, ή στιγμές που αξίζει να τις μοιραστεί με τους αναγνώστες. Έτσι, συνήθως ο ίδιος είναι πρωταγωνιστής στις αφηγήσεις αυτές, καθώς και οι συνταξιδιώτες του και δευτερευόντως μόνο τα στοιχεία του τόπου τον οποίο περιγράφει. Συνήθως δε, οι αφηγήσεις του μας ταξιδεύουν από την Ευρώπη στις άλλες ηπείρους, εξασφαλίζοντας έτσι την αφηγηματική ποικιλία και εναλλαγή. Ο αναγνώστης βιώνει όλα τα συναισθήματα με την ανάγνωση της διηγημάτων, οι οποίες, αξίζει να αναφερθεί, δεν αναφέρονται σε χώρες, αλλά σε πόλεις, και αφήνουν απέξω μονάχα την Αρκτική και την Ανταρκτική.

Αρχικά περιλαμβάνονται διηγήματα για τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Εδώ ξεχωρίζει το διήγημα για τους περίφημους καταρράκτες του Νιαγάρα, το οποίο εντυπωσιάζει τον αναγνώστη. Ακολουθούν η Σινγκαπούρη και τα ρυζοχώραφα της Ινδονησίας, καθώς και οι εξωτικές παραλίες του Μπαλί με τους φοίνικες και την παχιά άμμο. Η πρώτη παρένθεση σχετικά με την ήπειρο της Ευρώπης-οι αφηγήσεις για την οποία καταλαμβάνουν μικρότερο χώρο στο βιβλίο- αφορά το Άμστερνταμ. Και από εκεί το ταξίδι συνεχίζεται στη Βραζιλία και τον Αμαζόνιο και πάλι πίσω στο ευρωπαϊκό Βερολίνο. Μαρόκο στη συνέχεια, και ακόμη μακρύτερα στην Αυστραλία και την Παπούα-Νέα Γουινέα.

Η Αφρική δεν περιλαμβάνεται σε πολλές αφηγήσεις. Κατ’ εξαίρεση υπάρχει η Γκάνα και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, εκτός από το Μαρόκο. Η Κίνα, φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει, όπως και τα οικεία μας Βαλκάνια, το Στρασβούργο και η Σουηδία. Από τη Νότιο και τη Λατινική Αμερική, υπάρχουν διηγήματα για την Κούβα και τη Βεναζουέλα, καθώς και για το Μεξικό. Εδώ ξεχωρίζει το διήγημα για το Βαλπαραΐσο της Χιλής:

“Δύσκολη πόλη για περπάτημα το Βαλπαραΐσο. Χτισμένο σε σαράντα δύο απότομους λόφους πάνω από το λιμάνι, κάτω από τις Άνδεις των ηφαιστείων και των σεισμών. “Είσαι μακρινό σκοτεινό αστέρι. Λάμπεις στην πλαγιά πάνω από τη θάλασσα. Προσφέρεις την κρυμμένη σου φωτιά, το τρέμουλο των κουφών σου ακορντεόν, την ανεμελιά της κίνησής σου, την καθαρότητα της ναυτοσύνης σου”.”

Οπωσδήποτε τα ταξίδια σήμερα, ιδιαίτερα τα μακρινά, δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν, τουλάχιστον για τους περισσότερους από εμάς. Γι’ αυτό λοιπόν και τέτοια βιβλία, όπως αυτό του Νίκου Μικρόπουλου, πάντοτε θα διαβάζονται ιδιαίτερα ευχάριστα και θα μα ταξιδεύουν στις τέσσερις γωνιές της υφηλίου.

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.