Σενάριο: John August, Guy Ritchie
Σκηνοθεσία: Guy Ritchie
Παίζουν: Will Smith, Mena Massoud, Naomi Scott, Marwan Kenzari, Navid Negahban, Nasim Pedrad, Billy Magnussen, Numan Acar
Παραγωγή: ΗΠΑ Διάρκεια: 128 λεπτά
Βαθμολογία: 4.2/5
Πολλοί πριν το ‘Toy Story‘ επαναπροσδιορίσει τον όρο ”παιδική” ταινία, υπήρξαν οι ταινίες της Disney που είναι πια χαραγμένες βαθιά στο dna μας. Ταινίες όπως η ‘Χιονάτη‘ του ΄37, ‘Dumbo‘ του ’41 αλλά και πιο πρόσφατες που είναι πια κλασσικές όπως ο ‘Aladdin‘ του ’92 και ‘Lion King‘ του ’94. Οι δυο τελευταίες ταινίες φέτος έρχονται ξανά στην μεγάλη οθόνη μέσα από την live-action αναβίωση που πραγματοποιείται η Disney σε όλα τα κλασσικά animation της.
Άρα πως μπορει καποιος να δει με φρεσκο μάτι κατι που τον στιγματισε στην παιδικη του ηλικια? Μπορεις να αντιμετωπισεις την νοσταλγια και να αποδεχτεις μια καινουργια προταση? Η απαντηση και στις δυο ερωτησεις ειναι ναι, ειδικα οταν προκειται για ενα στουντιο μεγαθηριο οπως ειναι η Disney, που ξερει πολυ καλα τι να κανει για να μην σε χάσει.
Η ταινία ‘Αλαντίν’ κυκλοφορεί στις αίθουσες από 23/5. Είναι η live action εκδοχή μιας ταινίας που έχει ψηφιστεί κατά καιρούς ως η καλύτερη ή δεύτερη καλύτερη ταινία της Disney. Η ιστορία είναι πασίγνωστη για αυτό προχωρώ στα σημαντικά.
Η ταινία αρχικά έπρεπε να βγει ”καθαρή” από το κακό promotion που επέλεξαν να της κάνουν. Τα trailer, τα οποία κυκλοφορήσαν, δεν ικανοποίησαν τους θαυμαστές της ταινίας του ’92 και ιδιαίτερα η συμμετοχή του Will Smith ως Τζίνι. Δεν έφταιγε τόσο ο Will Smith ως ηθοποιός όσο το γεγονός ότι έπρεπε να κοντραριστεί κάποιος με την εικόνα που έχουμε για το Τζίνι μετά από την αξέχαστη ερμηνεία του Robin Williams. Να σημειώσουμε εδώ ότι ζούμε στην εποχή όπου εάν διαφημίσεις κάτι λάθος (βλ. την ταινία του Sonic ), η πίεση από τα social media είναι τέτοια όπου μπορεί να καταλήξει σε οικονομική καταστροφή της ταινίας στο box office.
Ευτυχώς ο Will Smith, που στα μέσα της δεκαετία του ’00 έφτασε να είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος ηθοποιός του Hollywood για εφτά χρόνια σερί, καταφέρνει και προσεγγίζει τον ρόλο διαφορετικά και τον φέρνει στα μέτρα του. Δεν θυμίζει σε τίποτα την φωνητική ερμηνεία του Williams και ακόμα σκηνές της ταινίας που έχουμε λατρέψει από το πρωτότυπο, εδώ δεν μπήκαν καν στην διαδικασία να τις αντιγράψουν αλλά τις προσέγγισαν με φρέσκια ματιά από την πλευρά του Smith.
Μια εμφανής αλλαγή στην ταινία είναι η επιλογή του σκηνοθέτη και της παραγωγής να αναδείξουν και να τονίσουν την κοινωνική κατάσταση του Αλαντίν και γενικά των ηρώων, κάτι που στα animation το άγγιξαν επιδερμικά. Αμέσως μετά βλέπουμε ότι ο ρόλος του Αλαντίν με της Γιασμίν βρίσκονται σε μια ισορροπία και τους δίνουν την ίδια σεναριακή προσοχή και στους ίδιους. Κάτι που σηματοδοτεί την αυγή μιας νέας εποχής για τις πριγκίπισσες της Disney, οι οποίες δεν είναι πλέον τόσο μονοδιάστατες αλλά αξιώνουν την προσοχή μας ως ηρωίδες όπως και γενικά ο ρόλος της γυναίκας στην εποχή που ζούμε.
Οι Mena Massoud και Naomi Scott, αποτελούν ένα δίδυμο όμορφο με πολύ δυνατή χημεία, αισθητή από το πρώτο πλάνο. Ειδικά η δυναμική Γιασμίν της Naomi Scott κλέβει την παράσταση με αποκορύφωμα την σκηνή με το προσωπικό της τραγούδι, όπου εύκολα το βλέπω στην κατηγορία Καλύτερου Τραγουδιού στα Oscar.
Η ταινία δεν μοιάζει και ούτε θα έπρεπε να μοιάζει με το προκάτοχο της. Έχει τον δικό της βηματισμό και παρουσιάζει τους ήρωες όπως θα έπρεπε να ήταν στην πραγματικότητα σε μια ταινία με ηθοποιούς και όχι animation. Έχει χρώμα, δράση και πολύ μαγεία. Η νοσταλγία είναι εκεί και σου κλείνει το μάτι αλλά αφήνει χώρο στο φρέσκο να αναπνεύσει. Ίσως η σκηνοθεσία του Guy Ritchie να χάθηκε στην καλό-δουλεμένη μηχανή που ακούει στο όνομα Disney αλλά κάπου κάπου αχνοφαίνεται.
Η κατάλληλη επιλογή για εκείνους που μεγάλωσαν με αυτή την ταινία αλλά και για εκείνους που θα την δουν για πρώτη φορά χωρίς να ξέρουν τι να περιμένουν.
Η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους την Πέμπτη 23 Μαΐου από τη Feelgood.