Σκηνοθεσία: Ροντριγκο Σορογκόγιεν Σενάριο: Ιζαμπέλ Πένια, Ροντριγκο Σορογκόγιεν Πρωταγωνιστούν: Αντόνιο Ντε Λα Τόρε, Μόνικα Λόπεζ, Γιοσέπ Μαρία Που Φωτογραφία: Αλεχάντρο Ντε Πάμπλο Μουσική: ΌΛιβιε Άρσον Είδος: Πολιτικό θρίλερ Χώρα: Ισπανία, Γαλλία, 2018 Διάρκεια: 132 λεπτά
Βαθμολογία: 4,5/5
Δύο βραβεία Γκόγια, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Α’ και Β’ Ανδρικής Ερμηνείας.
Ο Μανουέλ είναι ένας δημοφιλής πολιτικός στην περιοχή του: έχει μια καλή θέση στην κοινωνία, έχει μια αγαπητή οικογένεια, φίλους και είναι χαρισματικός. Είναι επίσης ένας διεφθαρμένος πολιτικός που κάνει κατάχρηση δημοσίων κονδυλίων εδώ και πολλά χρόνια. Έπειτα από μια απόπειρά του να καλύψει έναν συνάδελφό του, ο ίδιος θα μείνει εκτεθειμένος. Προς έκπληξή του, το κόμμα του θα του φορτώσει όλο το βάρος του σκανδάλου. Αλλά δεν θα τα παρατήσει. Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κάποιος για να παραμείνει στην εξουσία;
Ο Rodrigo Sorogoyen, μετά από το «Κανείς δεν μπορεί να μας σώσει», επιστρέφει με ένα επίκαιρο θέμα που προβληματίζει την κοινή γνώμη και την θυμώνει. Σε ένα πολιτικό κόμμα της Ισπανίας, χωρίς να αναφέρεται σε συγκεκριμένο κόμμα και συγκεκριμένους πραγματικούς πολιτικούς μιας και αντλεί έμπνευση από διάφορα περιστατικά της πρόσφατης ισπανικής πολιτικής ιστορίας, τα μέλη του είναι βουτηγμένα στην διαφθορά.
Η ταινία ξεκινάει με τα μέλη του κόμματος να τρώνε και να πίνουν χαζογελώντας, σε μια ψεύτικη ευφορία και σε ένα δήθεν κλίμα φιλίας και αλληλοϋποστήριξης. Μένουν σε ωραία σπίτια, κάνουν ακριβά πάρτι, διακοπές σε κότερα, και όλα αυτά με χρήματα από τα προγράμματα που προορίζονταν για τον λαό, που τους εμπιστεύεται για να τους σώσει. Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό;
Όταν όμως η απληστία τους κάνει απρόσεχτους τα σκάνδαλα αρχίζουν να αποκαλύπτονται. Ο καθένας προσπαθεί να διασφαλίσει την θέση του, αδιαφορώντας για την αλήθεια. Και φυσικά πρέπει να βρεθεί ένα εξιλαστήριο θύμα – που δεν είναι ακριβώς θύμα – και που δεν είναι διατεθειμένο να παραδώσει εύκολα τα όπλα. Αν την πληρώσει αυτός θα πάρει και άλλους στο λαιμό του. Ένα κόμμα, μια κοινωνία, ακόμα και μία χώρα.
Ο σκηνοθέτης συνεργάζεται ξανά με τον πολύ καλό Ισπανό ηθοποιό Αντόνιο Ντε Λα Τόρε, που έχουν συναντηθεί ξανά στην πρώτη ταινία του Σορογκόγιεν, αλλά τον θυμόμαστε και από την ερμηνεία του στο έργο Η Οργή Ενός Υπομονετικού Ανθρώπου. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο έκπτωτος του τίτλου, ένας πολιτικός που από την πολιτική δόξα καταλήγει στην ήττα με το να χρεωθεί ένα ολόκληρο σκάνδαλο προκειμένου οι υπόλοιποι να την βγάλουν καθαροί, χτίζεται αργά και μεθοδικά και με την βοήθεια του πολύ ταλαντούχου ηθοποιού. Όταν ο θεός του χρήματος, ο θεός της πολιτικής δεν τον χρειάστηκε άλλο, διέπραξε το απαραίτητο αμάρτημα και οδηγήθηκε στην έξωση. Μόνος του θα παλέψει να το αντιστρέψει με ένα τέλος ανοιχτό σε ερμηνείες που δεν απογοητεύει. Αρχίζει με μόνο του σκοπό να την βγάλει καθαρή και να μη χάσει την τακτοποιημένη του ζωή, που τόσο άτιμα εξασφάλισε. Δε δείχνει την παραμικρή μεταμέλεια, αντιθέτως νιώθει και αδικημένος. Όταν σιγά- σιγά συνειδητοποιεί ότι όλοι τον εγκαταλείπουν και είναι μόνος απέναντι σε ένα κρατικό μηχανισμό, που ο ίδιος βοήθησε να συντηρηθεί, αρχίζει η πραγματική μεταμέλεια του. Όχι ως κρίση συνείδησης, αλλά περισσότερο ως άλλος Καφκικός ήρωας, αντιλαμβάνεται την πολιτική και κοινωνική παράνοια στην οποία ζούσε τόσα χρόνια.
Ο Σορογκόγιεν χρησιμοποιεί γρήγορη κάμερα, που πολλές φορές κινείται στον ώμο και ακολουθεί τους ηθοποιούς από πολύ κοντινή λήψη. Καδραρίσματα και μια πλοκή θρίλερ που βοηθιέται πάρα πολύ από ένα επαναλαμβανόμενο μουσικό τέμπο που αρκετά συχνά κάνει την εμφάνισή του σε καίριες σκηνές προσδίδοντας έναν ρυθμό που μιμείται την κίνηση των ηρώων.
Η ταινία έχει πολύ καλή δραματουργική εξέλιξη όσο αφορά την ψυχοσύνθεση του ήρωα ο οποίος προσπαθεί να βρει τον εαυτό του και να τα βάλει με το ίδιο το σύστημα που τον ανέθρεψε γιατί φυσικά είναι έτοιμο να τον θυσιάσει ώστε να διατηρηθεί ζωντανό το ίδιο. Είναι μια ηθικά βίαιη ταινία, ωστόσο οι σκηνές βίας είναι ελάχιστες και η ένταση δημιουργείται από την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, τις ερμηνείες και τις καταστάσεις που διαμορφώνονται.
Τα πρόσωπα και η ιδιότητα τους δεν είναι ξεκάθαρη. Αυτό που που είναι ξεκάθαρο όμως είναι οι προθέσεις τους και οι ενέργειες τους. Διάλογοι με κίνηση και μια φωτογραφία που παίζει έντομα με την αντίθεση φως-σκοτάδι, ακόμα και στο ίδιο καρέ.
Ο Ροντριγκο Σορογκόγιεν συνθέτει ένα πολιτικό θρίλερ στα όρια της αντικατασκοπείας και φλερτάρει με την υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας!
Η ταινία θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 8/8, από την SEVEN.