Σκηνοθεσία: Βέρνερ Χερτζογκ Σενάριο: Βέρνερ Χέρτζογκ Μοντάζ: Σον Σανέλ Ηθοποιοί: Yuichi Ishii,Mahiro Tamimoto Είδος: Δραματική/Ντοκιμαντέρ Χώρα: Γερμανία Γλώσσα: Ιαπωνικά Διάρκεια: 89΄
Βαθμολογία: 4/5
Η ταινία προβλήθηκε στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ 2019 εκτός Συναγωνισμού.
Η εταιρεία «OIKOΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ Α.Ε.» μισθώνει ηθοποιούς που αναπληρώνουν συγγενείς, φίλους ή αγαπημένα πρόσωπα για λογαριασμό των πελατών της, ώστε να εξασφαλίζεται αυτό ακριβώς που δηλώνει η επωνυμία της: η οικογενειακή ευτυχία. Οι υπάλληλοι της εταιρείας συμπαρίστανται στους πελάτες αναλαμβάνοντας ρόλους σε πάρτι, γάμους, κηδείες ακόμη και σε ιδιαίτερα προσωπικές στιγμές.
Ο Γερμανός σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτζογκ είναι εκπρόσωπος του Νέου Γερμανικού κινηματογράφου και πολύ αγαπητός στην Ελλάδα.
Να θυμηθούμε το αφιέρωμα που του έκανε τον Απρίλιο του 2019, η Στέγη Ιδρύματος Ωνάση και την ίδια την παρουσία του σκηνοθέτη, που αποθεώθηκε από το σινεφίλ κοινό της Αθήνας.
Από το κλασικό Νοσφεράτου (1979) μέχρι και το Αλάτι και φωτιά (2016), μας έχει συνηθίσει σε αριστουργήματα και ιστορίες που πραγματεύονται τα ανθρώπινα συναισθήματα και την παρωδία του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Στην ταινία «Οικογενειακή ευτυχία», από τον τίτλο και μόνο το καταλαβαίνουμε, χλευάζει το πρότυπο των επιτυχημένων κοινωνιών και ασχολείται με ένα υπαρκτό φαινόμενο που συμβαίνει την τελευταία δεκαετία στην Ιαπωνία. Την ενοικίαση, δηλαδή, ανθρώπων-ηθοποιών, που κατόπιν αμοιβής, δέχονται να παίξουν το ρόλο του πατέρα, του συζύγου, του εραστή και οποιουδήποτε κληθούν να αντικαταστήσουν.
Στην Ιαπωνία υπάρχει υπηρεσία αγκαλιάς, συνοδών για οικογενειακά τραπέζια, για επαγγελματικές εκδρομές κ.α
Έτσι, λοιπόν ο σκηνοθέτης, σε μια παραγωγή που δεν είναι ντοκιμαντέρ, αλλά ούτε και μυθοπλασία, μας παρουσιάζει μερικές τέτοιες ιστορίες.
Μια μητέρα προσλαμβάνει έναν άντρα να παρουσιασθεί στην 12χρονη κόρη της ως πατέρας, μια νεαρή κοπέλα παντρεύεται και χρειάζεται πατέρα να την παραδώσει στον γαμπρό, μια γυναίκα θέλει να έχει χιλιάδες followers…
Ποιο είναι το λεπτό όριο που ξεχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα; Για πόσο μπορεί να παριστάνεις κάποιον άλλον, χωρίς να θελήσεις να γίνεις πραγματικά αυτός ο άλλος;
Ο Χέρτζογκ μεγαλουργεί, δημιουργεί μια επιδραστική ταινία και μιλάει για την δυσκολία των ανθρώπων να μπορέσουν να ζήσουν αληθινά και να ρισκάρουν σε μια πραγματική ζωή.
Οι ηθοποιοί δένονται στ’ αλήθεια με τους ανθρώπους που επικοινωνούν και αυτό βέβαια, περιπλέκει τα πράγματα, μπερδεύει τους ρόλους, σε σημείο και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές να μην μπορούν να διαχωρίσουν το πλασματικό από το ρεαλιστικό.
Η φωτογραφία είναι εξαιρετική και αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τα φυσικά τοπία της Ιαπωνίας.
Κερασιές, παράδοση και μια μουντάδα που δεν μπορούμε να καταλάβουμε αν προέρχεται από το κλίμα ή από την θλίψη που βγάζουν οι ήρωες, ζώντας ημιτελείς ζωές.
Παράλληλα, βάζει στο στόχο τον δυτικό τρόπο ζωής και μας κάνει να αναρωτηθούμε πόσο αληθινές και ουσιαστικές είναι οι δικές μας σχέσεις. Μπορεί στην Ασιατική κουλτούρα, η ¨ενοικίαση¨ ανθρώπων να θεωρείται political correct, αλλά και στη δύση πόσους ρόλους καλούνται να υποδυθούν οι σύγχρονοι άνθρωποι;
Ο σκηνοθέτης μας εξοικειώνει με ένα φαινόμενο αλλοτρίωσης και εκφυλισμού των ανθρώπινων σχέσεων που αλλοίμονο, δεν μοιάζει και τόσο ξένο στον δικό μας τρόπο ζωής. Φτάνει να στοχαστούμε, πόσες διαφορετικές ζωές στριμώχνουμε για να καταφέρουμε την ευτυχία..
Η ταινία είναι μια εξερεύνηση των ανθρωπινων σχέσεων και αμφισβητεί τα στεγανά της κανονικότητας.
TIPS
Ο Yuichi Ishii, που πρωταγωνιστεί στην ταινία, δεν είναι ηθοποιός. Στην πραγματική ζωή εργάζεται υποδυόμενος συγγενείς, φίλους ή αγαπημένα πρόσωπα κατά παραγγελία, σε μια υπαρκτή εταιρεία της Ιαπωνίας.
Η ταινία θα βγει στις αίθουσες από την FILMTRADE στις 24/10.